Մայիսի 15-ին Երեւանում՝ «Սարգիս Մուրադյան» պատկերասրահում, բացվեց արցախցի գեղանկարիչ Նարեկ Ավանեսյանի «Ստեղծագործում է Արցախը» խորագիրը կրող գեղանկարների անհատական ցուցահանդեսը։
Նարեկը ծնվել է 1990 թ. ապրիլի 28-ին Արցախի Հանրապետության Մարտունու շրջանի Ճարտար գյուղում (այժմ՝ քաղաք)։ 2007-ին ընդունվել է Արցախի պետական համալսարանի հումանիտար ֆակուլտետի «Կերպարվեստ եւ գծագրություն» բաժինը եւ ավարտել 2013 թ.։ 2011-ից, որպես նկարչության ուսուցիչ, աշխատել է Ճարտարի արվեստի դպրոցում, որը տնօրինել է 2013-2019 թթ.։ Մասնակցել է 2016 թ. ապրիլյան ռազմական գործողություններին, Արցախյան վերջին պատերազմին, որի ընթացքում ծանոթացել է երեւանցի Մուշեղ Միդոյանի հետ։ Միասին 40 օր անցել են ռազմի ճամփաներով եւ որոշել են՝ ողջ մնալու դեպքում կազմակերպել ցուցահանդես Երեւանում։ Փառք Աստծո, նրանք տուն են վերադարձել եւ «Սարգիս Մուրադյան» պատկերասրահում իրագործել իրենց երազանքը։ Պատկերասրահի տնօրեն Զարուհի Մուրադյանը մեծ սիրով է տրամադրել իրենց դահլիճները, որոնց պատերն այս օրերին զարդարված են Նարեկի կտավներով։
Կազմակերպիչները տեղեկացրին՝ ցուցահանդեսը կտեւի մինչեւ մայիսի 23-ը, ցուցադրված գեղանկարները նաեւ վաճառվելու են բարեգործական նպատակներով։ Նարեկը ցանկանում է աջակցել Ճարտարի արվեստի դպրոցին, որտեղ տարբեր մասնագիտություններ են սովորում 200-ից ավելի երեխաներ։ Ժամանակին 300 եւ ավելի երեխաներ են հաճախել մոտ 10 մասնագիտությամբ գործող այս կրթօջախ։ Ունեցել են մշակութային հաջողություններ։ Պատկերասրահում ցուցադրված է 50-ից ավելի գեղանկար, որոնց մի մասն ստեղծվել են պատերազմից հետո եւ ռազմական թեմաներով են։ Զրույցի ընթացքում Մուշեղն ասաց. «Չնայած հետպատերազմյան Արցախում Ճարտարը դարձել է սահմանամերձ բնակավայր, սակայն ճարտարցին շարունակում է ապրել, արարել եւ ստեղծագործել»։
Այն հարցին՝ ինչու են ընտրել հենց «Սարգիս Մուրադյան» պատկերասրահը, Մուշեղը նշեց՝ լսել էր, որ պատկերասրահում պատերազմի ողջ ընթացքում կազմակերպվել էին Արցախին եւ արցախցիներին օժանդակելու բազում միջոցառումներ, եւ որ այս մշակութային կառույցն ունի մեծ լսարան, շատ են այցելուները։ Այո, պատերազմն սկսվելու առաջին օրվանից Զարուհի Մուրադյանի, նրա ընտանիքի օժանդակությամբ պատկերասրահը դարձել էր յուրահատուկ շտաբ։ Այստեղից մեծ քանակությամբ սնունդ ու հագուստ, առաջնագծին անհրաժեշտ տարբեր իրեր էին հասցվում Արցախ։ Կամավորականները վերմակ ու ներքնակ էին կարում, քողարկող ցանցեր գործում զինվորների համար եւ նման այլ աշխատանքներ։ Պատերազմի ավարտից հետո էլ պատկերասրահը շարունակում է բարեգործական իր առաքելությունը՝ օժանդակում է տեղահանված արցախցիներին բնակարանային հարցերում, կազմակերպում բարեգործական ցուցահանդեսներ եւ իրականացնում այլ ծրագրեր։ Ներկայացնելով Նարեկին՝ Զարուհի Մուրադյանն ասաց. «Նարեկը 2 պատերազմ է անցել, համեստ, խելացի տղա է, նվիրված իր արվեստին՝ գեղանկարչությանը։ Եթե վաճառվեն նրա աշխատանքներից, ապա դրա ողջ հասույթը կհատկացվի Ճարտարի նկարող երեխաների համար նկարչական պիտույքներ գնելուն»:
Հայրենի Արցախի մեծ մասի կորուստը տխրեցրել է Նարեկին, իր ծննդավայրը կրկին սահմանամերձ է դարձել, պատերազմն իր ծանր ազդեցությունն է թողել, սակայն երիտասարդ նկարիչն արցախցի է. չի ընկճվել, շարունակում է նկարել, ստեղծագործել։ Ունի 2 դուստր, ովքեր բնակվում են Ճարտարում, նաեւ նրանց ապագայի համար է պայքարը՝ ամուր հիմքերի վրա պահել կրթությունը, մշակույթը, հարկ եղած դեպքում էլ, ինչպես արդեն եղել է, դառնալ սահմանապահ զինվոր։ Ներկայացնելով կտավները, որոնք 10 եւ ավելի տարիների գործեր են, ասաց՝ հայրենի երկիրն է պատկերված, իր քաղաքի բնակիչները. որոշ հերոսներ ունեն նախատիպեր։ Սակայն առավել կարեւորել է հետպատերազմյան կտավները, որոնցում հայ զինվորն է Արցախյան վերջին պատերազմում։ Ապագա ծրագրերում կարեւորեց ստեղծագործելը եւ շարունակել ուսումը Երեւանի գեղարվեստի պետական ակադեմիայում։
Ցուցադրության բացմանը ներկա էին արվեստասերներ, լրագրողներ, պատկերասրահում աշխատած կամավորականներ։ Հուսանք՝ կվաճառվեն կտավները, եւ Ճարտարի արվեստի դպրոցի սաները կունենան համապատասխան գրենական պիտույքներ։
Զոհրաբ ԸՌՔՈՅԱՆ
