Այն, որ, ինչպես ասում են, ծառի մեծությունը երեւում է նրա ընկնելուց հետո, որոշակիորեն եւ առանց չափազանցության վերաբերում է նաեւ պետական-քաղաքական գործիչ, Ազգային ժողովի նախկին նախագահ Գալուստ Սահակյանին: Որոշակիորեն, որովհետեւ Գալուստ Սահակյանը տեսանելի էր նաեւ իր կենդանության օրոք, ինչը կարող են վկայել ոչ միայն նրա կուսակիցները:
Գալուստ Սահակյանն ընկուզենի էր, բայց ոչ մենավոր ընկուզենի:
Նա հենց քաղաքական փափուկ ուժն էր, որը, սակայն, շատ ծանր էր կշռում: Նրա խոսքերը հումորի ու կատակի էին վերածում առավելապես նրա՛նք, ովքեր այդ կերպ ուզում էին քողարկել դրանք չհասկանալը: Միեւնույն ժամանակ Գալուստ Սահակյանն իսկապես հումորի մարդ էր:
Նա անվրդովության ու հանդարտության իրական կերպար էր, որը, սակայն, իր հանգստությամբ վրդովվեցնում եւ նույնիսկ հունից հանում էր ոմանց ու նույնիսկ շատերին՝ այդ կերպ ի ցույց դնելով նրանց քաղաքական մերկությունը: Միեւնույն ժամանակ նրա հանդարտությունն ու անվրդովությունն անտարբերություն չէին:
Նա հացի ու համի մարդ էր, ոմանք, սակայն, նրա հետ հաց կիսելով ու քծնելով հանդերձ, չէին զլանում շատ կարճ ժամանակ անց քաղաքական թրամարտի մեջ մտնել նրա հետ ու… տանուլ տալ:
Նա իսկապես մարդկային էր բոլոր՝ քաղաքական, ընկերական, անձնական, աշխատանքային հարաբերություններում: Անգամ պաշտոնական շփումներում նա անդավաճան էր իր այդ կերպարին ու էությանը:
Նա այդպիսին էր թե՛ որպես Ազգային ժողովի պատգամավոր, թե՛ որպես ԱԺ ՀՀԿ խմբակցության ղեկավար, թե՛ որպես Ազգային ժողովի նախագահ: Հաստատապես նա այդպիսին պիտի եղած լիներ նաեւ դրանից առաջ, սակայն իմ գնահատականները խորհրդարանի աշխատանքները լուսաբանած ու խորհրդարանին առնչված լրագրողի եւ Աժ նախագահ Գալուստ Սահակյանի օգնականի (նրա պաշտոնավարման ողջ շրջանում՝ 2014-2017 թթ.) գնահատականներն են:
Գագիկ ՆԱՀԱՊԵՏՅԱՆ
ԱԺ նախկին նախագահ Գալուստ Սահակյանի նախկին օգնական
