Գարունը այնքա՛ն հույսեր է բերել…

Երբ գարնան ուրախ օրը զրնգա,

Երկնքից բողբոջ ու ծաղիկ ցողվի,

Մի տեղ խենթ գինու վայելք կցնծա,

Մի տեղ աղքատն իր հացը կգտնի…

Գարունն իրավամբ կյանքի զարթոնքն է ավետում եւ բնության վերածննդի խորհրդանիշ է: Տարվա այս հրաշալի եղանակը մի նոր ու լուսե կյանք է՝ իր բազմախորհուրդ իմաստնությամբ ու խորհրդավոր գեղեցկությամբ: Կանաչով ու ծաղկունքով, մեզ շրջապատող աշխարհի կենդանությամբ, իր ցողաթաթախ առավոտներով ու մթնշաղի բազմերանգ գունառատությամբ:

Եվ այս ամենով հանդերձ՝ գարունն առաջին հերթին հույսի ու լույսի ավետաբեր է, իր գալով նոր հույսեր ու սերեր է արթնացնում մեր մեջ: Անկախ առօրյա եւ այլ դժվարություններից՝ նոր կյանքով ու կենսատու ավիշով ենք լցվում, նոր ուժ ու եռանդ ստանում: Իսկ ամենակարեւորը՝ արարման տենչով ու բերկրությամբ հաստատուն քայլ անում առաջ…Այս ամեն հուսավառությունն ու լավատեսությունն այսօր առավել եւս, ինչ խոսք, շատ կարեւոր են մեր ժողովրդի, մեր հայրենի երկրի համար: Ի վերջո, ամեն դժվարություն, ցանկացած մեծ ու փոքր փորձություն կարելի է հաղթահարել ամուր կամքով ու վճռականությամբ, նվիրյալ սիրով ու անսասան հավատով:

Գարունը, ի վերջո, մեր սերն է աշխարհի ու կյանքի հանդեպ, մեր քնքուշ սիրահարությունը՝ շրջապատող աշխարհի աննման գեղեցկությանը, մեր զգացմունքների լիառատ պոռթկման բարեպատեհ պահն ու հնարավորությունը: Ապրենք գարնան թարմության լուսավոր շողերով ու նրա սիրառատ խենթությամբ…

Գարնան խենթություն

Լուսե ցողը ծաղկին թիկնել,

Շիկնել է վառ, տաք գույներից,

Ցողն է ծաղկի բույրով շենշում,

Ծաղիկն էլ ջերմ` նազով պարում:

Քամին ծառին հույսով փարվում,

Շշնջալով սեր խոստանում,

Կարոտս իր լալկան դողով

Գարնան նազով լուռ խենթանում:

Աստղերից ցող է կաթում,

Իջնում շոյանքով ծաղկին,

Տերեւի սիրտն է դողում,

Սիրով փարված աշխարհին:

Գարուն է,

Գարուն,

Գարուն…

Գրիգոր ԾԱՏՈՒՐՅԱՆ

Բանաստեղծ, հրապարակագիր