Երբ գարնան ուրախ օրը զրնգա,
Երկնքից բողբոջ ու ծաղիկ ցողվի,
Մի տեղ խենթ գինու վայելք կցնծա,
Մի տեղ աղքատն իր հացը կգտնի…
Գարունն իրավամբ կյանքի զարթոնքն է ավետում եւ բնության վերածննդի խորհրդանիշ է: Տարվա այս հրաշալի եղանակը մի նոր ու լուսե կյանք է՝ իր բազմախորհուրդ իմաստնությամբ ու խորհրդավոր գեղեցկությամբ: Կանաչով ու ծաղկունքով, մեզ շրջապատող աշխարհի կենդանությամբ, իր ցողաթաթախ առավոտներով ու մթնշաղի բազմերանգ գունառատությամբ:
Եվ այս ամենով հանդերձ՝ գարունն առաջին հերթին հույսի ու լույսի ավետաբեր է, իր գալով նոր հույսեր ու սերեր է արթնացնում մեր մեջ: Անկախ առօրյա եւ այլ դժվարություններից՝ նոր կյանքով ու կենսատու ավիշով ենք լցվում, նոր ուժ ու եռանդ ստանում: Իսկ ամենակարեւորը՝ արարման տենչով ու բերկրությամբ հաստատուն քայլ անում առաջ…Այս ամեն հուսավառությունն ու լավատեսությունն այսօր առավել եւս, ինչ խոսք, շատ կարեւոր են մեր ժողովրդի, մեր հայրենի երկրի համար: Ի վերջո, ամեն դժվարություն, ցանկացած մեծ ու փոքր փորձություն կարելի է հաղթահարել ամուր կամքով ու վճռականությամբ, նվիրյալ սիրով ու անսասան հավատով:
Գարունը, ի վերջո, մեր սերն է աշխարհի ու կյանքի հանդեպ, մեր քնքուշ սիրահարությունը՝ շրջապատող աշխարհի աննման գեղեցկությանը, մեր զգացմունքների լիառատ պոռթկման բարեպատեհ պահն ու հնարավորությունը: Ապրենք գարնան թարմության լուսավոր շողերով ու նրա սիրառատ խենթությամբ…
Գարնան խենթություն
Լուսե ցողը ծաղկին թիկնել,
Շիկնել է վառ, տաք գույներից,
Ցողն է ծաղկի բույրով շենշում,
Ծաղիկն էլ ջերմ` նազով պարում:
Քամին ծառին հույսով փարվում,
Շշնջալով սեր խոստանում,
Կարոտս իր լալկան դողով
Գարնան նազով լուռ խենթանում:
Աստղերից ցող է կաթում,
Իջնում շոյանքով ծաղկին,
Տերեւի սիրտն է դողում,
Սիրով փարված աշխարհին:
Գարուն է,
Գարուն,
Գարուն…
Գրիգոր ԾԱՏՈՒՐՅԱՆ
Բանաստեղծ, հրապարակագիր
