Քառյակների ծաղկաբույլ

Հավիտենության խորհուրդը սրտում

Հայրենի հողն է կանչում, սպասում,

Կարոտի ճամփի վառ ծաղիկները

Մայր Հայաստանի սրտում են բացվում:

* * *

Դու կարողացար… մահին հաղթեցիր,

Նորից հառնեցիր ու հերոսացար,

Քառասունչորս օր դու մարտնչեցիր,

Իմ սուրբ հայրենիք, դու հավերժացար…

* * *

Դարդ արի՝ դարդ կուտակվեց,

Խնդացի՝ սեղան բացվեց,

Քեֆ անողի քեֆն անպակաս,

Ուրախ եղեք՝ օրը բացվեց:

* * *

Կյանքում պետք է մարդ մնալ,

Մոլորակի զարդ մնալ,

Խաչն ու թուրը միշտ կրել,

Հասարակ ու պարզ մնալ…

* * *

Մտքերիս մեջ խորացած,

Իմ աշխարհի մեջ փակված՝

Երջանկությամբ եմ հիշում

Ջահել օրերն իմ անցած:

* * *

Խրխնջում է ճերմակ ձին,

Մարդ չկա՝ տիրի սանձին,

Շուտով ձորեր ու հանդեր

Կմնան բախտի հույսին:

* * *

Պետք է թացը չորից ջոկել,

Լավը վատից զանազանել,

Արդարության սուրբ ճակատում

Սուտն արմատից անդարձ պոկել:

* * *

Բերքի բեռը ուսին առած

Սիրո լսարան է այգիս,

Աշնան գույներով հագեցած

Գույների շարան է այգիս:

* * *

Ծերությունս ծվարեց

Արա լեռան թեք լանջին,

Հպարտ հոգիս խոնարհվեց

Սիգապանծ Արագածին:

* * *

Տարիքս կախվել է մազից,

Ականջս հոգնել է սազից,

Ճամփես պարզ է, ճամփես կարճ,

Չեմ վախենում ես մահից: