Վարչապետի պաշտոնակատար Նիկոլ Փաշինյանը ԱԽ երեկվա նիստում հայտարարել է. «Ռազմաքաղաքական իրադրությունն ամսի 12-ից հետո համարում եմ անփոփոխ: Այսինքն, ռազմաքաղաքական առումով մեծ փոփոխություններ տեղի չեն ունեցել, որոշ խմբեր դուրս են եկել, բայց դրանից իրադրությունը չի փոխվել»: Իսկ դա, ըստ նրա, նշանակում է, որ պետք է շարունակենք գործարկել ՀԱՊԿ մեխանիզմները եւ աշխատենք հայ-ռուսական դաշնակցային մեխանիզմների գործարկման ուղղությամբ: Խոսելով հետագա անելիքների մասին, վարչապետի պաշտոնակատարը նշել է, որ բանակցությունները շարունակվելու են վաղը, միակ թեման՝ Ադրբեջանի զինված ուժերի զինծառայողների դուրս գալու հարցն է ՀՀ տարածքից:
Արդեն մեկ շաբաթ է ադրբեջանական զինծառայողները գտնվում են ՀՀ տարածքում, եւ բանակցությունները դեռ ցանկալի արդյունք չեն տվել։ Ստացվող տեղեկությունները երբեմն հակասական են եւ իրարամերժ։
Իրանը հիանալի գիտակցում է այն վտանգները, որոնք բխում են Հայաստանի հարավային սահմանների նկատմամբ Ադրբեջանի հեռահար նպատակներից։ «Իրանի Իսլամական Հանրապետության դիրքորոշումը շատ պարզ, հստակ եւ որոշիչ է. մենք չենք ընդունում տարածաշրջանի որեւէ փոփոխություն, տարածաշրջանի երկրների տարածքային ամբողջականությունը պետք է պահպանվի, մենք չենք ընդունում որեւէ վերտարածաշրջանային ուժ մեր սահմանների մոտ: Եթե Հայաստանի տարածքի մի մասը ցանկանան վերցնել, եւ մեր սահմանները փոփոխության ենթարկվեն, այսինքն՝ ունենանք նոր հարեւան, դա մեզ համար անընդունելի է: Անցյալի սահմանները պետք է ամբողջությամբ լինեն պաշտպանված, եւ պետք է պահպանվի Իրանի Իսլամական Հանրապետության ընդհանուր սահմանը Հայաստանի հետ»,- այս մասին հայտարարել է ԻԻՀ Ազգային ժողովի ազգային անվտանգության եւ արտաքին քաղաքականության հանձնաժողովի նախագահ Մոջթաբա Զոլանուրին։
ՌԴ ԱԳ նախարար Սերգեյ Լավրովը երեկ լրագրողների հետ հանդիպման ժամանակ հայտարարել է, որ Ռուսաստանը Հայաստանին եւ Ադրբեջանին աջակցություն է առաջարկել սահմանազատման եւ սահմանների գծանշման հարցերում: «Ինչ վերաբերում է հայ-ադրբեջանական սահմանին տիրող իրավիճակին, ապա ադրբեջանական կողմը այս միջադեպից հետո հանդես եկավ հայտարարություններով՝ բացատրելով թյուրիմացությունը եւ, ամենակարեւորը, սահմանի բացակայությունը, որը կսահմանազատվի եւ կնկարագրվի: Այնտեղ ոչ ոք երբեք չի զբաղվել։ Մենք կողմերին առաջարկել ենք սկսել նման աշխատանքներ: Մենք պատրաստ ենք նրանց օգնել այս հարցում` եւ՛ քարտեզագրական նյութեր, եւ՛ խորհրդատվական ծառայություններ տրամադրելու առումով»,– ասել է Լավրովը:
Նկատենք, որ սահմանների բացակայության մասին ակնարկել է նաեւ Նիկոլ Փաշինյանը ԱԽ երեկվա նիստի ժամանակ. «Հաջորդ խնդիրը, որ ուզում եմ ընդգծել, սահմանների ճշգրտման գործընթացն է եւ ինչպես կոմունիկացիաների բացման, այնպես էլ սահմանների ճշգրտման գործընթացն ինչքան անհրաժեշտ է Ադրբեջանին, այնքան էլ անհրաժեշտ է Հայաստանի Հանրապետությանը: Եվ սահմանների ճշգրտման առումով կա մի այսպիսի նրբություն. վերջին օրերին ադրբեջանական պրոպագանդան փորձ է անում առաջ քաշել այն միտքը, որ սահմանների ճշգրտման գործընթացը պետք է տեղի ունենա երկկողմ ֆորմատով: Նման բան տեղի ունենալ չի կարող այն պարզ պատճառով, որ Հայաստանը եւ Ադրբեջանն իրար հետ, ըստ էության, չունեն հարաբերություններ: Եվ ինչպես կոմունիկացիաների բացման, նույնկերպ եւ սահմանների ճշգրտման գործընթացը պետք է տեղի ունենա եռակողմ ֆորմատով, ինչի շուրջ մի քանի անգամ ձեռք են բերվել պայմանավորվածություններ, եւ այդ պայմանավորվածությունների խախտումը կամ խափանումն է նաեւ, իմ կարծիքով, Ադրբեջանի զինված ուժերի եւ ռազմաքաղաքական ղեկավարության գործողությունների պատճառը»։
Եթե մենք ունեցանք հայ-ադրբեջանական պետական սահման, ապա դրանով կընդունենք Արցախի երեք տասնամյակից ավելի պայքարի ձախողումը։ Այս պահին ժամանակը մեր օգտին չի աշխատում այնքանով, որ Սյունիքում, Գեղարքունիքում ադրբեջանական զինծառայողների հեռանալու հարցի ձգձգումը առաջին հերթին կոտրում է ազգի դիմադրողական ոգին, քանի որ անորոշ վիճակը զրկում է մեզ մեր գոյությանն ուղղված մարտահրավերների դեմ պայքարելու հնարավորությունից եւ կամքից։ Խնդիրը թերեւս ոչ այնքան շտապելու եւ հապճեպ գործելու, որքան հավասարակշռված եւ խելամիտ որոշումներ կայացնելու եւ գործողություններ կատարելու մեջ է։ Մինչ մենք փորձում ենք «քաղաքակիրթ» կամ այլ կերպ ասած՝ քաղաքական-դիվանագիտական հարթության մեջ գտնել լուծումը, փաստացի ադրբեջանական զինծառայողները շարունակում են մնալ մեր տարածքում, եւ ավելի ակնհայտ է դառնում, որ ռազմատենչ հարեւանին միջազգային իրավունքի նորմերին հետեւել պարտադրելու միակ միջոցը եղել է եւ մնում է զենքի լեզուն։ Մեր իրավունքն ու միաժամանակ պարտականությունն է դիմելու ինքնապաշտպանության եւ պարտադրելու թշնամուն հարգել մեր տարածքային ամբողջականությունը։
