Ադրբեջանի ի հայտ գալը՝ որպես Թուրքիա-Պակիստան ռազմական համագործակցության հնարավոր ձեւանմուշ, նախազգուշական ազդանշան է Հնդկաստանի համար։ Հնդկաստանի մտահոգություններն ավելի սրվեցին հատկապես սեպտեմբերի 13-ին Հայաստանի ինքնիշխան տարածքի վրա Ադրբեջանի ռազմական հարձակման համապատկերին: Այս չարաբաստիկ եռյակը նաեւ անցած տարի կատարեց «Երեք եղբայրներ» կոչվող համատեղ զորավարժություններ, որոնք տեղի ունեցան 2020 թ. Արցախի դեմ Ադրբեջանի սանձազերծած 44-օրյա պատերազմից անմիջապես հետո։
Թուրքիան եւ Ադրբեջանը, վերջին շրջանում, Քաշմիրի հարցում Պակիստանի դիրքորոշման երդվյալ կողմնակիցներն են։ Երկու երկիրն էլ նպատակադրվել էին մասնակցել օգոստոսի 5-ին ՄԱԿ-ում կայանալիք Պակիստանի բողոքի ակցիային՝ ընդդեմ Հնդկաստանի որոշման: Պակիստանը, ի տարբերություն Հնդկաստանի, մշտապես աջակցություն է ցուցաբերել Ադրբեջանին Լեռնային Ղարաբաղի հիմնախնդրի հարցում։ Հետաքրքրական է այն, որ Հնդկաստանը, Հայաստանի հետ համեմատած, տնտեսական ավելի սերտ հարաբերություններ ունի Ադրբեջանի հետ՝ ներառյալ խոշոր ներդրումները գազի հանքավայրերում։ Սակայն դա ներկայումս կարծես թե կորցնում է իր կարեւորությունը Հնդկաստանի համար:
Ադրբեջանն իր «խաղաղության օրակարգը» որոշել է ռազմական ճանապարհով առաջ տանել՝ այս անգամ ռազմական ագրեսիա իրականացնելով Հայաստանի ինքնիշխան սահմաններին: Հնդկաստանն իր հայտարարություններում զգույշ է գտնվել՝ չմատնանշելով որեւէ կողմի, սակայն բազմիցս կոչեր է արել «ագրեսոր կողմին» դադարեցնել ռազմական գործողությունները:
Դելիում քաջ գիտակցում են, որ Ադրբեջանի հաջողությունները կարող են ամրապնդել Թուրքիա-Պակիստան դաշինքը, հատկապես ռազմաքաղաքական տեսանկյունից: Դա կարող է հիմք դառնալ այդ թվում նաեւ Քաշմիրում համատեղ հանդես գալու եւ ռազմական բախումներ հրահրելու համար՝ հաշվի առնելով այդ հիմնախնդրի վերաբերյալ թուրք-ադրբեջանական քաղաքական ըմբռնումներն ու մոտեցումները: Հետեւաբար, թուրք-ադրբեջանական-պակիստանյան տանդեմն ուղիղ սպառնալիք է Հնդկաստանի անվտանգությանը։
Այսպիսով՝ Հնդկաստանի շահերից է բխում, որ Հայաստանի դիրքերն ուժեղանան ընդդեմ Ադրբեջանի, քանի որ Հայաստանի հաջողությունները կչեզոքացնեն վերոնշյալ եռյակով պայմանավորված ցանկացած վտանգ։
