Օրերս Հարավային Կովկասի ու Վրաստանի հարցերով ԵՄ հատուկ ներկայացուցիչ Տոյվո Կլաարը եւ Հայաստան-Թուրքիա հարաբերությունների կարգավորման բանակցություններում Թուրքիայի հատուկ ներկայացուցիչ Սերդար Քըլըչն անդրադարձել են երկրաշարժից տուժած Թուրքիային Հայաստանի ցուցաբերած օգնությանը: Տոյվո Կլաարը «Twitter»-ի իր էջում գրել է. «Թուրքիայում տեղի ունեցած նման մեծ ողբերգության պայմաններում ոգեւորիչ է տեսնել իր հարեւան Հայաստանի ցուցաբերած աջակցությունը եւ դրա ստեղծած դրական արձագանքը»: Քըլըչն էլ արձանագրել է, որ Հայաստանից 5 բեռնատար 100 տոննա հումանիտար բեռով հատել են հայ-թուրքական սահմանը: Թուրքիայի Ադըյաման քաղաքում են նաեւ ՀՀ ԱԻ 27 փրկարարները: Այս քաղաքը նախկին հայկական Կոմմագենի տարածքում է: 19-րդ դարավերջին այս քաղաքի բնակիչների 45 տոկոսը հայեր էին:
Սոցիալական ցանցերի հայկական տիրույթում, սակայն, միանշանակ չի ընդունվում Թուրքիային Հայաստանից օգնություն հասցնելու փաստը: Օգտատերերի մի մասը հիշեցնում է, թե ինչպես էին ադրբեջանցիների մի մասը եւ Թուրքիայից 1988-ին ուրախացել Սպիտակի երկրաշարժով: ՀՀ քաղաքացիների մի մասը հիշեցնում է, որ 44-օրյա պատերազմի ժամանակ Թուրքիան էր կանգնած Ադրբեջանի թիկունքին, նրա զինված ուժերի ներկայացուցիչներն ու ինքնաթիռներն էին այդ օրերին Ադրբեջանում, իսկ այսօր էլ Անկարայի բացահայտ համաձայնությամբ է Բաքուն շրջափակել Արցախը եւ 120 հազար արցախցիների հումանիտար աղետի առաջ կանգնեցրել:
Այստեղ հատկանշական է, որ 30 տարուց ավելի Հայաստան-Թուրքիա փակ սահմանը բացվեց հենց երկրաշարժից աղետի ենթարկված Թուրքիային օգնելու համար, այն դեպքում, երբ Սպիտակի երկրաշարժի օրերին Հայաստան ուղարկված երկաթուղային բեռների համար իր տարածքում Ադրբեջանը լուրջ խոչընդոտներ էր ստեղծում, դադարեցնում էր նաեւ նավային փոխադրումները, ինչի հետեւանքով Միջին Ասիայի երկրներից Հայաստան ուղարկված հումանիտար բեռները եւ շինանյութերը երկաթգծի վագոններում տասնյակ կիլոմետրերով կուտակվում էին Թուրքմենստանի նավահանգիստների հարակից տարածքներում:
Բնական նման աղետ տեսած ժողովուրդն այդ ամենը չէր կարող մոռանալ: Պատահական չէ, որ սոցիալական ցանցերում կարծիքներ են հնչում, թե նույն կերպ էլ Հայաստանը պետք է վարվեր: Այդ կարծիքների կողմնակիցները սակավաթիվ են, եւ դա օրինաչափ է: Հայ ժողովրդի էթնիկ հոգեկերտվածքին բնորոշ առանձնահատկություններից մեկը մեծահոգությունն է: Այն մեզ տրված է բնությունից, եւ փոխել հնարավոր չէ, իսկ աշխարհում առաջինը քրիստոնեությունը դավանելու պարագայում այդ գիծն ավելի խորացվեց: Նաեւ հենց այս բնավորության գծով ենք մենք տարբերվում շատերից՝ հատկապես արեւելյան եւ արեւմտյան մեր հարեւաններից:
Նույն վերաբերմունքը ցուցաբերել Թուրքիայում տեղի ունեցած երկրաշարժին, կնշանակեր նմանվել 1988-ի երկրաշարժի օրերին, մեղմ ասած, փոքրոգություն ցուցաբերածներին, ասել է, թե դեմ գնալ սեփական բնությանը, ինչը հնարավոր չէ: Վերջին հաշվով, մեծահոգությունն ուժեղ ժողովուրդների հոգեկերտվածքի բնորոշ գիծն է: Բացի այդ, մենք ձեռք ենք մեկնում հասարակ քաղաքացիներին, բայց մեր վրդովմունքը մեր հանդեպ վարված եւ վարվող պետական քաղաքականությունից է, իսկ հայտնի ճշմարտությունը փաստում է, որ քաղաքականությունը եւ պատերազմները ժողովուրդները չեն սկսում ու վարում, այլ՝ քաղաքական էլիտան: Այստեղ պակաս կարեւոր գործոն չէ նաեւ այն փաստը, որ Թուրքիայում առկա է հայկական մեծ համայնք՝ բացահայտ եւ ծպտյալ մեր արյունակիցներով:
Փոքրոգությանը փոքրոգությամբ պատասխանելով չէ, որ մեր ասելիքը պետք է ասենք եւ գործողություններն անենք: Հայ ժողովրդի հազարամյա պատմությունը փաստել է, որ ոչ մի հարված ու աղետ չի կարողացել ստիպել եւ չի էլ կարողանա ստիպել փոխել մեր էությունը, հավատքը եւ ստեղծագործող, կառուցող, արարող ժողովրդին ստիպել բարբարոսական վարքագծի թեկուզ նշույլներ ցուցաբերել:
