«Հայաստանի Հանրապետություն» թերթի հետ կապված եմ նրա ստեղծման առաջին իսկ օրերից։ Հաստիքային աշխատակից չէի, սակայն մշտապես թղթակցել եմ՝ տարբեր թեմաներով։ Օրինակ՝ 1992 թ. մայիսին անդրադարձել եմ Արարատի մարզի Զանգակատուն գյուղում կատարվող սեփականաշնորհման գործընթացին։ Նույն օրերին նաեւ մարտական գործողություններ էին տեղի ունենում տարածաշրջանում, հատկապես՝ Պարույր Սեւակ եւ Երասխավան բնակավայրերի շրջակայքում, փակվել էր Երասխավան-Զանգակատուն ճանապարհը։ Այդ ռեպորտաժն այսօր էլ արդիական է՝ կապված սահմանամերձ այդ բնակավայրերի եւ մեր հանրապետության՝ Արարատի մարզից Վայոց ձոր ձգվող կենտրոնական ճանապարհի անխափան գործելու հետ։
Չնայած 1996 թ. բնակություն հաստատեցի Արցախի Քաշաթաղի շրջանում, սակայն կապը մեր երկրի գլխավոր թերթի հետ չկտրվեց։ Քաշաթաղի շրջանի մասին տարբեր հոդվածներ, ակնարկներ, լուրեր էի ուղարկում «Հայաստանի Հանրապետություն» թերթին։ Հատկապես կարեւորում էի տարածքում պահպանված հայկական պատմաճարտարապետական հուշարձանները, կրթության ու մշակույթի, սպորտի, գյուղատնտեսության, վերաբնակեցման գործընթացի մասին ներկայացնելը։ Շնորհակալ եմ թերթի բոլոր ժամանակների գլխավոր խմբագիրներին, ովքեր կարեւորում էին նշված նյութերը։ 2020 թ. արցախյան 44-օրյա պատերազմից հետո ստիպված տեղափոխվեցի Երեւան։ 2022 թ. սկզբից, ուսանողական ու մարտական ընկերոջս՝ թերթի գլխավոր խմբագիր Արթուր Ղարագյոզյանի առաջարկով, արդեն որպես հաստիքային թղթակից սկսեցի աշխատել «Հայաստանի Հանրապետություն» թերթում. իհարկե, մինչ այդ էլ իմ նյութերը տպագրվում էին։ Ընթացքում, բացի օրախնդիր հարցեր քննարկող նյութերից, իմ հեղինակությամբ թերթում տպագրվեցին Արցախի տարբեր շրջանների, առավելապես Քաշաթաղի ու Հադրութի տարածքների պատմաճարտարապետական հուշարձանների, ինչպես նաեւ Արցախյան գոյամարտի մասին ներկայացնող նյութեր։ Վերջերս էլ թերթում տպագրվեց 2016 թ. Ապրիլյան պատերազմի մասին պատմող 5 մասից ռեպորտաժ՝ «Առաջնագիծ» վերնագրով։
«Հայաստանի Հանրապետություն» թերթը դարձավ այն հարթակը, որի միջոցով մեր հայրենակիցները ծանոթանում էին Արցախ աշխարհի, ինչու չէ, նաեւ՝ Հայաստանի Հանրապետության տարբեր մարզերում պահպանված պատմական հուշարձանների, հնավայրերի, ամրոցների մասին։ Թերթի համարներում հաճախ էին իմ հեղինակությամբ տպագրվում Երեւանի ու մարզային դպրոցներում, մշակութային օջախներում կայացող միջոցառումների մասին։ Կարեւորում եմ նաեւ թերթի մնացած թղթակիցների աշխատանքը։ Այսօր «Հայաստանի Հանրապետությունը» դարձել է պահանջվող լրատվամիջոց, եւ ցավ է մեր Երրորդ հանրապետության կազմավորման առաջին օրերի ուղեկից պաշտոնաթերթի փակումը։ Պատճառները չգիտեմ, սակայն համարում եմ ոչ ճիշտ։
