1925 թ. ԱՄՆ-ում առաջին անգամ ցուցադրվեց աշխարհահռչակ Չառլի Չապլինի «Ոսկու տենդ» ֆիլմը: Չապլինի այդ ֆիլմը կատակերգություն էր: Այն, ինչ այսօր Ադրբեջանը բնապահպանական պատրվակով իրականացնում է Արցախի նկատմամբ, հանցագործություն է՝ ողբերգության ու նաեւ կատակերգության որոշակի տարրերով: Ողբերգություն է այն, ինչ ժամանակակից մարդկության աչքի առաջ կատարվում է Արցախի բնակչության հանդեպ: Ինչ վերաբերում է կատակերգությանը. Չապլինի ֆիլմի նկարահանման մեկ օրվա ընթացքում հատուկ վարձվել էին 2500 թափառաշրջիկներ, որոնք պետք է կատարեին ոսկի հանողների դեր։ Արդեն մեկ ամիս Արցախը Հայաստանին կապող Լաչինի միջանցքը փակած Ադրբեջանի սուտ բնապահպանների դերի համար վարձակալվել են ոչ միայն թափառաշրջիկներ, այլեւ պետական, ռազմական կառույցների ներկայացուցիչներ, որոնց բնապահպան կոչելը նույնիսկ ծիծաղելի չէ: Ծիծաղելի չէ նաեւ Ադրբեջանի իշխանություններին համակած այն ոսկու տենդը, որով վարակված՝ նրանք ձգտում են դեպի Կաշենի եւ Դրմբոնի հանքավայրեր…
Չապլինի վերոհիշյալ ֆիլմը համր է, այնպիսին, ինչպիսին այսօր միջազգային հանրությունն է Արցախի հանդեպ, մի տարբերությամբ, որ այդ հանրությունն այսօր նաեւ խուլ է: Սակայն եթե Չապլինի ֆիլմի համրությունը պայմանավորված էր զուտ ժամանակի տեխնիկական պատճառներով, միջազգային հանրության այսօրվա լռության պատճառը ինչպես բարոյական խոտանն է, այնպես էլ… շահը, որը կարող է եւ՛ բացել լեզուն, եւ՛ փակ պահել այն…
Գագիկ ԿԱՐԱՊԵՏՅԱՆ
