Եթե Ադրբեջանը հայտարարություն է անում, դա դեռ չի նշանակում, որ այն համապատասխանում է իրականությանը, քանի որ արցախյան հիմնախնդիրը կարգավորված չէ այնքան, որքան գոյություն ունի Արցախը, որը Արցախը, երբեք չի լինելու Ադրբեջանի կազմում, որովհետեւ այդ դեպքում Արցախը կվերածվի ռեզերվացիայի կամ համակենտրոնացման ճամբարի։
Sputnik Արմենիայի հետ զրույցում նման կարծիք է հայտնեl Արցախի ԱԳՆ Դավիթ Բաբայանը։ Ըստ նրա` եթե Ադրբեջանը հայտարարում է, որ արցախյան խնդիրը լուծված է, ըստ երեւույթին ցանկանում է ցույց տալ, որ Արցախը 44-օրյա պատերազմից հետո այս ծանր վերքերը ստանալով` այլեւս իր պատկերացմամբ սուբյեկտ չէ, ուստի սկսում է երկրորդ փուլը։
«Մենք հակամարտությունը կոչում ենք ադրբեջանա-ղարաբաղյան` շեշտելով, որ կոնֆլիկտը Ադրբեջանի եւ մեր միջեւ է, իսկ իրենք առաջ են քաշում հայ–ադրբեջանական տարբերակը` ակնարկելով, որ Հայաստանը տարածքային հավակնություններ ունի Ադրբեջանի նկատմամբ։ Հիմա իրենք իրագործում են երկրորդ փուլը` շահագործելով այսպես կոչված Զանգեզուրի հանգամանքը եւ նույնիսկ ստեղծել են Արեւելյան Զանգեզուրի տնտեսական գոտի` դրա մեջ ներառելով Արցախի հարակից տարածքները, որոնք պատմականորեն կապ չունեն Զանգեզուրի հետ»,– նշել է Արցախի Հանրապետության արտգործնախարարը։
Բաբայանի կարծիքով` եթե ասում են Արեւելյան Զանգեզուր, ուրեմն կա նաեւ Արեւմտյան Զանգեզուր, որն ադրբեջանցիների պատկերացմամբ Հայաստանի Սյունիքի մարզն է, հետեւաբար արցախյան խնդիրն, ըստ Բաբայանի, կամաց–կամաց վերաձեւվվում է, հետո այլ տարածքների նկատմամբ ադրբեջանցիները նույնպես ցուցաբերելու են որոշակի նկրտումներ։
«Անկախ ամեն ինչից` Մինսկի խմբի համանախագահները կշարունակեն իրենց աշխատանքը, որովհետեւ դա հիմնախնդրի կարգավորման միակ ձեւաչափն է։ Կպահանջվի ժամանակ, որպեսզի լիարժեք ձեւով վերսկսվեն բանակցությունները։ Արցախի վերադարձը բանակցային սեղանի շուրջ միշտ եղել է մեր արտաքին քաղաքականության առանցքային ուղղություններից մեկը։ Այլ տարբերակ չկա»,– նշել է Բաբայանը։
Անդրադառնալով այն պատմական իրողությանը, որ 1988 թ. հուլիսի 12-ին ԼՂԻՄ Ժողովրդական պատգամավորների XX գումարման խորհրդի 8-րդ նստաշրջանը հայտարարեց «Ադրբեջանական ԽՍՀ կազմից Լեռնային Ղարաբաղի ինքնավար մարզի դուրս գալու» մասին, Բաբայանն ընդգծեց, որ հիմնախնդիրը գտնվում է պատմական, իրավական ու աշխարհաքաղաքական հարթություններում եւ մեր տարածաշրջանում այժմ գերակշռում է վերջին գործոնը, բայց դա չի նշանակում, որ պետք է մոռացվեն մյուս երկու գործոնները։ Ըստ նրա` միշտ պետք է լինել իրատես, չգործել վիրտուալ կյանքում եւ չցուցաբերել ոչ պրոֆեսիոնալ կեցվածք։
