ՄԱԿ-ի Արդարադատության միջազգային դատարանից Արցախի ժողովուրդը հայցում է, որ Ադրբեջանին ստիպի դադարեցնել ցեղասպանական գործողությունները եւ բացել իր «կյանքի միակ ուղին»՝ Բերձորի ճանապարհը: Աշխարհի բարձրագույն դատական կառույցում արցախցու ձայնը հնչեցնում են Հայաստանի միջազգային իրավական հարցերով ներկայացուցիչը, մեր երկրի իրավախորհրդատուները եւ փաստաբանները:
Իսկ այն, որ պաշտոնական Բաքուն հստակ էթնիկ զտման քաղաքականություն է վարում, դատարանում հնչեցված ելույթների ժամանակ հիմնավորվեցին եւ փաստարկվեցին ադրբեջանական կողմի գործողություններով, այդ երկրի բարձրագույն ղեկավարության հրապարակային հայտարարություններով: Շուտով երկու ամիսը կլրանա, ինչ Ադրբեջանը կեղծ բնապահպանական հիմնավորմամբ շրջափակման է ենթարկել մի ողջ հանրապետություն՝ իր 120 հազար քաղաքացիների հետ միասին: Միջազգային դատարանում ելույթ ունեցողները շեշտել են, որ Եվրոպայում ոչ ոք չի հավատացել, թե շրջափակումը բնապահպանական շարժառիթներ ունի:
Ադրբեջանը, ինչպես միշտ, այս անգամ էլ գործել է նենգորեն՝ շրջափակումն սկսելով հենց ձմռան սկզբին, ճանապարհի արգելափակմանը զուգահեռ պարբերաբար փակելով Արցախը սնուցող գազատարը եւ խափանելով Հայաստանից էլեկտրաէներգիայի սնուցումը: Դատարանում ելույթ ունեցած միջազգային իրավախորհրդատուներն ստիպված էին իրենց ելույթներում պարբերաբար հիշատակել ակնհայտ փաստեր, որպեսզի ապացուցեն այն պարզ ճշմարտությունը, որ «էկոակտիվիստները» չեն Արցախը սնուցող գազի փականի մոտ կանգնած կամ բարձրավոլտ հաղորդակցության լարերը կտրողները: Դատարանում հնչեցվեցին Ալիեւի բաց հայտարարություններն այն մասին, որ ազգությամբ հայերը չեն կարող մտնել Արցախ, բայց անարգել կարող են լքել այն:
Նման ակնհայտ փաստերի հրապարակումից հետո համընդհանուր տարակուսանքի արժանացավ Ադրբեջանի ներկայացուցչի հերթական պնդումը, թե պետությունը չի ուղղորդում «բնապահպան-ակտիվիստների» ակցիան՝ մոռանալով, որ վերջիններս, բնականաբար, պետության թելադրանքով, վաղուց են հրաժարվել բնապահպանական պահանջներից եւ անցել քաղաքականի՝ հայտարարելով, թե, իբր, միջանցքն օգտագործվում է ռազմական նպատակներով:
Արդարադատության միջազգային դատարանից Արցախի ժողովուրդը հայցում է Ադրբեջանին պարտադրել 3 միջանկյալ որոշում՝ Բաքվի իշխանությունները պետք է դադարեցնեն կեղծ հիմքերով բողոքի ակցիաների հովանավորումը, երաշխավորեն Լաչինի միջանցքով ազատ տեղաշարժը եւ վերականգնեն դեպի Արցախ գազի, էլէկտրաէներգիայի մատակարարումը՝ հետագայուն զերծ մնալով նմանօրինակ մարդատյաց գործողություններից:
Ակնկալել, որ Ադրբեջանն արագ կարձագանքի բարձրագույն դատարանի ընդունած հերթական միջանկյալ որոշումներին, սխալ կլիներ, քանի որ արդեն կան հակառակի մասին հուշող փորձերը: Եթե միջազգային հեղինակավոր կառույցների հորդորները լսող լիներ, ապա Բաքուն Արցախը պետք է ապաշրջափակեր դեռ նախորդ տարի դեկտեմբերի 20-ից հետո, երբ ՄԱԿ-ի Անվտանգության խորհուրդը պահանջեց անհապաղ բացել Բերձորի ճանապարհը:
Մյուս կողմից էլ ասել, թե նման դատավարությունները կամ հորդորներն Ադրբեջանի վրա որեւէ ազդեցություն կամ հետեւանքներ չեն ունենում, միանշանակ սխալ է: Այդ հարթակները կարեւոր են Արցախի ժողովրդին պատուհասած հումանիտար աղետի եւ, ընդհանրապես, նրա իրավունքների մասին բարձրաձայնելու համար: Աշխարհն այդ դատավարությունների արդյունքում փաստարկված եւ իրավական գնահատականներով տեղեկանում է Բաքվի իրական՝ ցեղասպան քաղաքականության մասին:
Արդարադատության միջազգային դատարանում իրականում Արցախի ժողովուրդը Հայաստանի միջոցով բարձրաձայնում եւ պայքարում է իր իրավունքների, սեփական բնօրրանում իր ճակատագիրը կառավարելու ու ազատ ապրելու համար: Միջազգային դատարանի ամբիոնից իրականում արցախցու խոսքն է հասնում աշխարհին, որ Ադրբեջանի արդեն երկամսյա շրջափակումը եւ ձմռան ամիսներին էներգակիրների մատակարարման դադարեցումը փաստում են՝ Արցախի Հանրապետությունը չի կարող Ադրբեջանի հետ մեկ պետության մեջ լինել: Իսկ դատարանի որոշումները հօգուտ մարդու հիմնարար իրավունքների են, ոչ թե դեպի Եվրոպա գազի եւ նավթի հոսքի: Այդ որոշումները իրական հողի վրա բերելու աշխարհի խոշոր պետությունների գործողություններից է կախված նրանց եւ ողջ մարդկության քաղաքակրթական ընթացքը:
