Խ. Աբովյանի անվան հայկական պետական մանկավարժական համալսարանի բանասիրական ֆակուլտետը, հայ հին եւ միջնադարյան գրականության եւ նրա դասավանդման մեթոդիկայի ամբիոնը հերթական ցերեկույթն էին կազմակերպել՝ նվիրված հայ-սերբական գրական ու մշակութային կապերին: Միջոցառման պատվավոր հյուրերի թվում նաեւ Հայաստանում Սերբիայի դեսպան Տատյանա Պանայոտովիչ-Ցվետկովիչն էր:
Ողջույնի խոսքով հանդես եկավ ՀՊՄՀ ռեկտոր, հոգեբանական գիտությունների դոկտոր, պրոֆեսոր Սրբուհի Գեւորգյանը, ով սեղմ, սակայն բովանդակալից ու քաջատեղյակ ներկայացրեց հայ-սերբական ջերմ բարեկամության պատմական ընթացքը: Ֆակուլտետի դեկան, պրոֆեսոր Աշոտ Գալստյանը պատմեց արդեն տարիների ընթացքում տեղի ունեցած հայ-սերբական կապերին նվիրված միջոցառումների մասին, որոնք եղել են նաեւ երկուստեք հեռավար, բանասիրական ֆակուլտետի ուսանողների ու դասախոսական կազմի մասնակցությամբ:
Սերբ մտավորականների եւ ֆակուլտետի պրոֆեսորադասախոսական կազմի, ինչպես նաեւ ուսանողության կապը հիմնել ու ամրապնդում է Հայաստանում Սերբիայի պատվո հյուպատոս, գրող, թարգմանիչ, հասարակական գործիչ Բաբկեն Սիմոնյանը: Այս անգամ նա պատրաստել էր խիստ հետաքրքիր դասախոսություն հայ-սերբական գրական ու մշակութային կապերի մասին, որն ուղեկցվում էր ունկնդրին համակող սերբական երգերով ու կապերի ընթացքը վավերական փաստերով հաստատող նկարներով: Դասախոսության ընթացքում հնչեց նաեւ Սերբիայում մեր օրերում սիրված երգ, որի հիմքում Բաբկեն Սիմոնյանի բանաստեղծությունն է:
Բացառիկ հետաքրքիր խոսքով հանդես եկավ Սերբիայի դեսպանը, ով մինչ Հայաստանում աշխատանքի անցնելը, դիվանագիտական աշխատանք է կատարել Սերբիայի՝ Փարիզի եւ Պեկինի դեսպանատներում եւ ազատ տիրապետում է ֆրանսերենին, չինարենին, անգլերենին ու ռուսերենին: Այդ հմայիչ կինը հիմա էլ սկսել է սովորել հայերեն: Նա բարձր գնահատական տվեց Բաբկեն Սիմոնյանի՝ 40 տարի տեւած հայ-սերբական գրական ու մշակութային կապերն ամրապնդող ջանքերին, որոնց արդյունքը պարզորոշ երեւաց այն բազմաթիվ թարգմանություններում (հայերենից՝ սերբերեն, սերբերենից՝ հայերեն), ու տեսանելի եղավ էկրանին:
Տիկին Տատյանան առաջարկեց համալսարանի բանասիրական ֆակուլտետին կից ստեղծել սերբերենի դասընթացներ, ինչը հնարավորություն կստեղծի՝ Բաբկեն Սիմոնյանի գլխավորությամբ, օժտված ուսանողներին պատրաստել հետագայում թարգմանական գործը շարունակելու համար: Սերբիայի դեսպանին քաջածանոթ էր, թե ինչ վերաբերմունք է ունեցել հանճարեղ Հովհաննես Թումանյանը Սերբիայի, նրա հերոսական ժողովրդի եւ հատկապես սերբական էպոսի նկատմամբ, որից թարգմանել է գլխավոր հերոսի՝ արքայազն Մարկոյի քաջագործությունները պատկերող հատվածները: Չմոռանանք, որ Թումանյանը սլավոնական բոլոր ժողովուրդների մեջ սերբերին համարում էր ամենահերոսականը, որը շարունակ պայքարել է թուրքական լծի դեմ ու ձեռք բերել ազգային անկախություն:
Հայ-սերբական այսօրինակ հանդիպումները օգտակար են հատկապես ուսանողների համար, որոնց հնարավորություն է տրվում լայնացնել իրենց աշխարհայացքն ու մտահորիզոնը, լիցքավորվել մարդասիրությամբ ու հայրենասիրությամբ, լինել բազմակողմանի զարգացած:
Աելիտա ԴՈԼՈՒԽԱՆՅԱՆ
