Միջին դարերում համարվում էր, որ Հոմերոսի Իլիականը հիմնված է պատմական փաստացի իրադարձությունների վրա, եւ որ Տրոյական պատերազմը պետք է դիտվի որպես եվրոպական միապետների ծագումնաբանության պատմական հիմնավորում։ Վիրգիլիոսի Էնեականը դիտվում էր որպես Իլիականի հռոմեական համազոր տարբերակը՝ սկսած Տրոյայի անկումից մինչեւ երիտասարդ հռոմեական ազգի ծնունդը։ Եվ այն ժամանակներում պատմության գերիշխող հայեցակարգի համաձայն կայսրությունները ծնվում եւ մեռնում էին օրգանական հաջորդականությամբ, եւ որոշակի համապատասխանություն կար անցյալի եւ ներկայի միջեւ։ Եվ ճիշտ ինչպես արքաներն ու միապետներն էին ուզում իրենց կենսագրություններով նմանվել Ալեքսանդր Մեծին կամ Հուլիոս Կեսարին, բանաստեղծները նույնպես գայթակղվում էին նոր Հոմերոս կամ Վիրգիլիոս դառնալու պատվախնդիր ձգտումներով։ 16-րդ դարում Լյուիս Վաս դե Կամոենսը փառաբանում էր Պորտուգալիան որպես ծովային տերություն իր «Os Lusiadas» պոեմում, մինչ Պյեռ դե Ռոնսարդը նոր էր սկսում գրել «La Franciade» էպիկական ստեղծագործությունը, որը, ըստ նրա մտահղացման, պետք է դառնար Վիրգիլիոսի պոեմի գալլական տարբերակը, ըստ որի ֆրանսիական ժողովրդի նախնիները նույնպես ծագում էին տրոյական իշխանների ցեղից։
Ուրբաթ, Հուլիսի 4, 2025
