«Որովհետու նորա պոռնկութեան բարկութեան գինուցը խմեցին բոլոր ազգերը, եւ երկրի թագաւորները նորա հետ պոռնկուեցան. եւ երկրի վաճառականները նորա զեխութեան զօրութիւնիցը հարստացան»:
Մղձավանջով ավարտվեց Իրաքի նախկին առաջնորդ Սադամ Հուսեյնի մտադրությունը՝ վերականգնել հին Բաբելոնը։ Բաղդադից իննսուն կիլոմետր հեռավորության վրա գտնվող աշխարհի առաջին կայսրության մայրաքաղաք Բաբելոնի ավերակներին նա ցանկանում էր նոր ծնունդ տալ։ Արդեն վերականգնվել էին պարիսպների պատերն ու այգիները, հիսուն մետր բարձրությամբ բլուր էր ստեղծվել, որի վրա կառուցվել էր Հուսեյնի պալատը… սակայն ամերիկյան հարձակումը ոչնչացրեց այս ամենը, եւ Բաբելոնի հազարամյա փողոցներով սկսեցին «երթեւեկել» ամերիկյան տանկերը։ Նախագծի իրականացումը, բնականաբար, ընդհատվեց եւ հազիվ թե երբեւէ կվերականգնվի. չէ՞ որ աստվածաշնչյան բոլոր մարգարեությունները խոստանում էին, որ Բաբելոնը չի վերականգնվելու. «Եւ Բաբիլոնը՝ թագաւորութիւնների զարդը, Քաղդէացիների փառաւորութեան պարծանքը պիտի դառնայ Աստուծոյ Սոդոմին եւ Գոմորին կործանելուն պէս։ Նա երբէք չէ շէնանալու, եւ չէ բնակուէլու ազգէ ազգ. եւ Արաբացին այնտեղ պիտի չկանգնեցնէ վրանը, եւ հովիւներն այնտեղ պիտի չնստեցնեն իրանց խաղինքը։ Այլ այնտեղ վայրի գազաններն են մակաղ տալու. եւ բուերն են լցնելու նորանց տները, եւ այնտեղ ջայլամներն են բնակուելու, եւ յուշկապարիկներն են այնտեղ պար գալու։ Եւ չագալներն են ոռնալու նորա պալատներումը, եւ վայրի շները նորա զբօսանքի տներումը, եւ մօտ է, որ գայ նորա ժամանակը, եւ նորա օրերը չեն ուշանալու»։ Եսայի 13։19-22
Այսօր Բաբելոնի փողոցներում իրապես լսվում են շնագայլերի ոռնոցն ու կաղկանձը։ Իսկ ինչո՞ւ են ամերիկացիները կարեւորում Բաբելոնը, Բաղդադը, Եփրատը… շատերը թերահավատորեն կմոտենան, կկասկածեն, բայց փաստը մնում է փաստ, նրանք շատ են կարեւորում աստվածաշնչյան դրույթներն ու մարգարեությունները. նրանք կարդու՛մ են Աստվածաշունչ։ Մեր մտավոր թերարժեքությամբ մենք չենք էլ հասկանում, թե որքան մեծ են աստվածաշնչյան մոտիվները ժամանակակից քաղաքականության մեջ։ Նրանք ցանկանում են աստվածաշնչյան դրույթներն իրականացնել մարդու ձեռամբ։
Իսկ ինչո՞վ է տարբերվելու հին ավերված Բաբելոնը նոր Բաբելոնից, որ պիտի ընկնի. «Եւ սորանից յետոյ տեսայ մի հրեշտակ երկնքիցը վայր գալիս. որ մեծ իշխանութիւն ունէր, եւ երկիրը լուսաւորուեցաւ նորա փառքիցը։ Եւ զօրութեամբ աղաղակեց մեծ ձայնով եւ ասեց. Ընկաւ, ընկաւ մեծ Բաբիլոնը, եւ եղաւ դեւերի բնակութիւն եւ ամեն պիղծ հոգու արգելանոց, եւ ամեն անսուրբ եւ ատելի թռչունի վանդակ։ Որովհետու նորա պոռնկութեան բարկութեան գինուցը խմեցին բոլոր ազգերը, եւ երկրի թագաւորները նորա հետ պոռնկուեցան. եւ երկրի վաճառականները նորա զեխութեան զօրութիւնիցը հարստացան»։ Հայտնություն 18։1-3
Այս հրեշտակը ցույց է տալիս երկնային ուժերի հզորությունն ու առավելությունները երկրային, մարդկային գոյության ողջ փառքի, մարդկային կենցաղի նկատմամբ։
Խառնակված վիճակը, երբ խառնվել են բոլոր ազգերը, բոլոր լեզուները… դա հենց բաբելոնյան վիճակն է։ Բացի այդ, Բաբելոնը կոլեկտիվ հսկա շինարարություն է, մեգանախագիծ, որը կառուցում են բոլորով։ Այդ շինարարությունից եւ այդ շինությունից հարկավոր է փախչել։
Այսօր ողջ աշխարհն է դարձել մեծ շինհրապարակ, կառուցում ու կառուցում են… բյուր հեկտարներով բարեբեր հողեր են մնացել ասֆալտի ու բետոնի տակ։ Եթե ցանկություն կա մասնակցելու շինարարության, ապա հարկավոր է մասնակցել Տապանի շինարարությանը։
Անահիտ ԲԱՆՈՒՉՅԱՆ
