Վերջին օրերին Ուկրաինայի գերնպատակն է դարձել ինտեգրումը Եվրոպական միությանը (ԵՄ): Ընդհանուր համաձայնության դեպքում ԵՄ-ն իր շարքերը կընդունի ավերված ռազմական եւ քաղաքացիական ենթակառուցվածքներով մի երկիր, տնտեսություն, որը վերականգնելու համար կպահանջվեն տասնյակ միլիարդավոր դոլարներ, էլ չասած, որ այս ամենի վերականգնումից հետո Ուկրաինային պետք է անպայմանորեն համապատասխանեցնել ԵՄ ստանդարտներին: Ուկրաինան փոքր պետություն չէ Արեւելյան Եվրոպայում, եթե այն ինտեգրվի ԵՄ-ին, ապա դրա շրջանակներում կլինի տարածքով ամենամեծը, իսկ բնակչության թվով` 5-րդը (40 միլիոն)։ Բնականաբար, դա հսկայական ծանրաբեռնվածություն է ԵՄ-ի համար, զուգահեռ նաեւ ուկրաինացի փախստականների հարցը, որոնց թիվը մեկ շաբաթում հատել է 700 հազարը: Սրան զուգահեռ` ԵՄ-ն շարունակում է ավելացնել պատժամիջոցների ցանկը Ռուսաստանի դեմ…
Մասնավորապես՝ Գերմանիան ամբողջապես տնտեսական պատերազմ է սկսում Ռուսաստանի դեմ։ Գազի շահագործման վերաբերյալ պայմանագրերը վտանգված են, փորձում են գազի մատակարարման նոր այլընտրանքներ գտնել: Մատակարարի փոփոխությունը եւ, համապատասխանաբար, գազի նոր ենթակառուցվածքների կառուցումը տասնյակ միլիարդավոր դոլարներ կարժենան։ Բնական գազը արտադրության, փոխադրման, պահեստավորման եւ օգտագործման ենթակառուցվածք է։ Նման ենթակառուցվածքներ ստեղծվել են տասնամյակներ շարունակ։ Եթե նույնիսկ այսօր Եվրոպան որոշի հրաժարվել ռուսական գազից, առնվազն հինգ տարի կպահանջվի վերագազաֆիկացման տերմինալների կառուցման եւ առնվազն տասը տարի՝ հանքավայրերի մշակման ու այլընտրանքային խողովակաշարերի կառուցման համար: Միեւնույն ժամանակ դժվար է ապրել առանց եվրոյի եւ դոլարի, բայց հնարավոր է, իսկ առանց բնական էներգետիկայի` անասելի բարդ։
Հարկ է նշել որ Արեւմուտքն առայժմ ձեռնպահ է մնում էներգետիկ պատժամիջոցներից: Դրանց կիրառման դեպքում առաջին հերթին հենց Եվրոպան, եւ մայրցամաքի քաղաքական գործիչները շատ լավ գիտեն դա: Ռուսաստանը նույնպես տուժելու է, բայց արդեն փոխարինող է գտել` ի դեմս Չինաստանի. նույն ծավալով ենթակառուցվածքներն արդեն կառուցման փուլում են։ Եվրոպայի համար նոր մատակարարների ի հայտ գալուց հետո Ռուսաստանը կկորցնի եվրոպական շուկայի զգալի մասը եւ չափազանց դժվար կլինի կրկին վերադառնալ այնտեղ։ Իսկ մեդալի հակառակ կողմում գազի ու նավթի աստիճանաբար բարձրացող գներն են:
Եվրոպան արգելել է թռիչքները դեպի Ռուսաստան եւ հակառակ ուղղությամբ (բացի մասնավոր թռիչքներից), մեքենաների, ինքնաթիռների մատակարարումը։ Եվրոպան արգելել է, իսկ ԱՄՆ-ը դեռ հապաղում է, թռիչքները եւ մեքենաների առաքումները թույլատրվում են։ Դեպի Ռուսաստան մեքենաներ է մատակարարում նաեւ Կորեան։ Ի՞նչ վնաս կկրի եվրոպական շուկան այս արգելքներից (հարցը, բնականաբար, հռետորական է, քանզի պատասխանն ակնհայտ է): Հատկանշական է, որ արեւմտյան քաղաքական գործիչներն այսօր կախված են հասարակական կարծիքից, որն ամբողջությամբ Ուկրաինայի օգտին է աշխատում: Մի կողմից՝ հասարակությունն ակնկալում է, որ ԵՄ-ն իր պաշտպանության տակ կվերցնի Ուկրաինան (եվրոպական խոշոր երկրներում հանրահավաքներ են կազմակերպվում, լրատվամիջոցներն ամբողջ օրը «պտտում» են ուկրաինական պատերազմի դրվագներ), իսկ մյուս կողմից Եվրոպան գիտակցում է, որ Ուկրաինային նման ավերված տնտեսությունով ընդունելով՝ ԵՄ-ի համար աղետալի վիճակ կստեղծի. աղետ, որը չափազանց դժվար կլինի հաղթահարել, գուցեեւ՝ անհնար։
Հնարավոր է, որ Ուկրաինան դեռեւս մնա որպես ԵՄ-ի թեկնածու, ինչպես շատ երկրներ, որոնք այս կարգավիճակում են ավելի քան 10 տարի։ Բայց Կիեւն, ակնհայտորեն չի բավարարվելու միայն թեկնածու լինելով, դրան զուգահեռ հասարակության կողմից ճնշումները կշարունակվեն։ Այդ առումով մի կարեւոր հարց պետք է հաշվի առնել` ինչպիսի՞ն կլինի այն երկրների արձագանքը, որոնք երկար տարիներ ԵՄ անդամակցության թեկնածու են, համակարգված կերպով կատարում են բոլոր պահանջները, բարեփոխումներ են իրականացնում տնտեսության, իրավական, դատական եւ այլ ոլորտներում: Նրանց արձագանքը կունենա դոմինոյի էֆեկտ։ Այս մասով արդեն դժգոհություն արտահայտող ելույթներ են հնչել Վրաստանից, Թուրքիայից, Մոնտենեգրոյից եւ այլ թեկնածու երկրներից: Վրաստանի վարչապետը երեկ ուղիղ եթերով ստորագրեց արագացված կարգով ԵՄ-ին միանալու դիմումը։
