Օդապարիկ (կամ աերոստատ)՝ օդից թեթեւ թռչող ապարատ, որը թռիչքի համար օգտագործում է շրջապատող օդի խտությունից քիչ խտություն ունեցող (ըստ Արքիմեդի օրենքի) գազի կամ տաքացրած օդի թաղանթի ամբարձչի ուժը։
Մեր օրերում օդապարիկները զվարճության եւ սպորտի բնագավառների մաս են։ Հատուկ օդապարիկ-զոնդերը գիտնականներն օգտագործում են եղանակի, մթնոլորտի վերին շերտում ընթացող շարժընթացների մասին տեղեկություններ ստանալու, գիտափորձեր կատարելու համար։ Օդագնացության գիտական հիմունքների սկզբնավորման եւ օդ բարձրանալու առաջին փորձերը կատարվել են 18-րդ դարում։ Առաջին անգամ մարդիկ օդապարիկին ծանոթացան 1783 թ., երբ ֆրանսիացի Ժոզեֆ եւ Էտիեն Մոնգոլֆիե եղբայրներն իրենց կառուցած օդապարիկով, որը լցված էր տաք օդով՝ ծխով, օդ բարձրացան եւ բարեհաջող վայրէջք կատարեցին։ Նույն թվականին Փարիզում Պիլատր դե Ռոզիեն եւ դ’Առլանդը 25 րոպե տեւողությամբ թռիչք կատարեցին։ Այնուհետեւ օդապարիկով սկսեցին թռչել շատերը. սկսվեց օդագնացության դարաշրջանը։ Օդապարիկով կատարվող առաջին թռիչքները զվարճության համար էին, այնուհետեւ դրանք սկսեցին կիրառվել նաեւ գիտական նպատակներով։
