Վերածնունդ կամ Ռենեսանս – Արեւմտյան եւ Կենտրոնական Եվրոպայի երկրների մշակութային եւ գաղափարական զարգացման մի դարաշրջան, երբ միջնադարյան մշակույթից անցում է կատարվել նոր ժամանակի մշակույթին (Իտալիայում՝ 14-16-րդ դարերում, մյուս երկրներում՝ 15-16-րդ դարերում)։ Ավանդական ժամանակագրությանը հավելյալ, երկարատեւ Վերածննդի կողմնակիցները ենթադրում են, որ Վերածննդի սկիզբը 14-րդ դարում է, իսկ ավարտը՝ 17-րդ դարում։ Ավանդական տեսակետն ավելի շատ շեշտը դնում է Վերածննդի վաղ շրջանի տեսակետների վրա եւ պնդում, որ դա անջատում էր անցյալից, բայց պատմաբաններից շատերն այսօր ավելի շատ կենտրոնանում են նրա միջնադարյան դրսեւորումների վրա եւ պնդում, որ դա միջնադարի շարունակությունն էր։
Վերածննդի գաղափարական հիմքը հռոմեական մարդասիրության տարբերակն էր՝ հիմնված դասական հունական փիլիսոփայության նոր բացահայտման վրա։ Քաղաքականության մեջ Վերածնունդը նպաստեց մաքսային եւ դիվանագիտության պայմանագրերի մշակմանը, իսկ գիտության մեջ՝ առավել կախվածությանը դիտորդությունից եւ մակածական բանականությունից։ Չնայած Վերածնունդը շատ մտավոր զբաղմունքների հեղափոխություններ տեսավ, ինչպես նաեւ հասարակական-քաղաքական ցնցումներ, բայց առավել հայտնի է իր գեղարվեստական զարգացումներով եւ այնպիսի անհատների հայտնությամբ, որոնցից են Լեոնարդո դա Վինչին եւ Միքելանջելոն, որոնց վերաբերում է «Վերածննդի մարդ» եզրույթը։
