Գեներալիսիմուս (լատիներեն՝ generalissimus – ամենագլխավոր)՝ բարձրագույն զինվորական կոչում, որը տրվել է Սրբազան Հռոմեական կայսրությունում, իսկ ավելի ուշ նաեւ Ռուսաստանում եւ Չինաստանում։
Այս կոչումը տրվել է այն զորավարներին, ովքեր պատերազմական շրջանում ղեկավարել են մեկ կամ մի քանի բանակ, մի քանի դեպքերում գեներալիսիմուս կոչումը տրվել է նաեւ ազնվական տոհմից սերող ազդեցիկ անձանց կամ քաղաքական գործիչներին։
Ռուսաստանում այս կոչումը առաջինը ստացել է զորավար Ա. Ս. Շեյնը Պետրոս 1-ինից 1696 թ. հունիսի 28-ին։ Ֆ. Յու. Ռոմոդանովսկին եւ Ի. Ի. Բուտուրլինը ոչ պաշտոնապես ստացել են այդ կոչումը Շեյնից 2 տարի առաջ՝ 1694-ին։
Պաշտոնապես Ռուսաստանում գեներալիսիմուս կոչումը մտցվել է ռազմական կանոնադրությամբ 1716-ից։ Ռուսաստանում գեներալիսիմուս կոչմանն արժանացած մյուս անձինք են՝
-իշխան Ա. Դ. Մենշիկովը՝ 1727 թ. մայիսի 12,
-արքայազն Անտոն Ուլրիխ Բրաունշվեյգսկին (Իվան 6-րդ կայսրի հայրը)՝ 1740 թ. նոյեմբերի 11,
-Ալեքսանդր Սուվորովը՝ 1799 թ. հոկտեմբերի 28:
Երկրորդ համաշխարհային պատերազմից հետո, ՍՍՀՄ Գերագույն սովետի 1954 թ. հունիսի 26-ի որոշմամբ հաստատվել է «Սովետական Միության Գեներալիսիմուս» կոչումը եւ հունիսի 27-ին շնորհվել Ստալինին։
Ներկայումս ՌԴ օրենսդրությամբ գեներալիսիմուս կոչումը նախատեսված չէ։
