Մագաղաթ, մագաղատ (գալարված մատյան)՝ կաշվից պատրաստված գրանյութ։ Ըստ հունական ավանդության՝ ստեղծվել է փոքրասիական Պերգամոն քաղաքում, թագավոր Եվմենես 2-րդի (Ք. ա. 197-159) օրոք։ Քաղաքի անունով կոչվել է պերգամենտ։ Պապիրուսի համեմատությամբ թանկ էր, սակայն՝ դիմացկուն, գրվում էր երկու երեսին, եւ, իրար վրա դնելով, ստացվում էր այժմյան գրքի ձեւը։ Հայերը գործածել են «մագաղաթ» անվանումով։
Մագաղաթի համար օգտագործվել է մանր եւ խոշոր եղջերավոր մատղաշ անասունների մորթին։ Ունեցել է մշակման տարբեր եղանակներ, որոնց դեղատոմսերը պահպանվել են հայերեն բազմաթիվ ձեռագրերում։ Հայերը մինչեւ 8-9-րդ դարերը օգտագործել են մագաղաթ, այնուհետ նաեւ թուղթ, որը գնալով տիրապետող է դարձել։
Հայերեն ամենամեծ մագաղաթյա ձեռագիրը «Մշո ճառընտիրն» է, որն ունեցել է 75×50 սմ մեծության 660 (այժմ՝ 600) թերթ՝ պատրաստված արջառի եւ երինջի կաշվից, ամենափոքրը՝ լուցկու տուփից փոքր է՝ պատրաստված նորածին ուլի մորթուց։
