Իսպանական գոթիկա՝ այլ երկրների գոթիկայից տարբերվող ժամանակաշրջան եւ ոճ Իսպանիայի ճարտարապետությունում։
Միջավայրը, որտեղ զարգանում էր իսպանական արվեստը միջնադարում, բարդ էր։ Ի սկզբանե Պիրենեյան թերակղզում կառավարում էին վեստգոթերը, ովքեր ավելի մեծ ժողովրդի՝ գոթերի ճյուղերից էին։ Այս ճարտարապետական ոճը նրանց անունն է ստացել ամբողջ Եվրոպայում։ Իսպանական գոթիկան տարբերվող գծեր ունի։ 12-13 դարերի ժամանակահատվածում տեղի էր ունենում կառավարությունը վերադարձնելու պայքար մավրերի հետ։ Մինչ այդ՝ 11-րդ դարում Իսպանիայում իշխում էր հռոմեական ոճը, իսկ նրան նախորդել էր աստուրիական (նախահռոմեական) ոճը։ Իսպանիայում գոթիկան տարածվել է անհավասարաչափ։ Կաստիլիայում գոթիկական ստեղծագործությունները հայտնվել են արդեն 13-րդ դարում, Կատալոնիայում՝ 14-15-րդ դարերում, իսկ Անդալուզիա մտել են միայն 15-րդ դարի երկրորդ կեսին։ Այդ ժամանակահատվածում Իսպանիայում աշխատում էին շատ մավրիտանացի վարպետներ (մուդեխարներ), նրանց անունով անվանվել է նաեւ ոճը՝ մուդեխար։
Ի տարբերություն ֆրանսիական գոթիկայի՝ իսպանականն ունի եւս մեկ առանձնահատկություն։ Դա շենքերի կառուցողական տրամաբանության խախտումն էր, որոնք հաճախ մտածված էին ֆրանսիական օրինակների նմանությամբ, մնում էին անավարտ։ Հետագայում դրանք վերակառուցվում եւ ավարտվում էին առանց հատուկ նախագծի եւ սերտաճում բոլոր տեսակի մատուռներով եւ սրբապատկերներով։ Շենքերը կորցնում էին իրենց ուղղահայաց ուղղվածությունը։
Տաճարի ներքին հարդարանքը նույնպես տարբերվում էր ֆրանսիականից։ Տաք կլիմայի պայմաններում նեղ պատուհաններ էին պատրաստվում, եւ ներսում թագավորում էր կիսախավարը։ Այնտեղ, որտեղ սովորաբար տաճարներում երգչախումբն էր, այստեղ տեղադրված էր պարսպապատ մատուռ։
Կատալոնիայի կառույցներն առանձնանում են ավելի մեծ տարածական ազատությամբ, ծրագրերի մեծությամբ՝ հանգիստ հորիզոնական գծերի գերակշռությամբ։ Սուր գոթական տանիքների փոխարեն՝ հարթ մակերեւույթով։ Արկբուտաններն ու կոնտրֆորսները դուրս չեն գալիս, հաճախ թաքնված են ներսում։
