* «Լավ առաջնորդին հնարավոր է գնահատել ըստ այն բանի, թե նրա բացակայության ժամանակ ինչ է տեղի ունենում, կամ ինչ տեղի չի ունենում: Հատկապես այդ ժամանակ է անձնակազմը ըմբռնում՝ թեպետ տվյալ պահին առաջնորդը բացակա է, սակայն ամեն ինչ կարգավորված է այնպես, որ նա, կարծես, ներկա է» (Իցհակ Ադիզես):
* «Կառավարիչների պաշտոնների համար մենք ընտրում ենք այն մարդկանց, որոնք ընդունակ են մյուսներին համոզելու, նրանց մեջ առաջացնելու իրենց հետ համագործակցելու ցանկություն: Ձեռնարկության կառավարումը բռնապետական չէ: Կոմպանիայի վերին ղեկավարությունը պետք է օժտված լինի մարդկանց կառավարելու, իր ետեւից տանելու հատկությամբ: Մենք մշտապես փնտրում ենք նման հատկություններով մարդկանց» (Ակիո Մորիտա):
* «Երբ ես ինչ-որ գործ եմ սկսում, ապա ակնկալում եմ որոշակի դժվարություններ. չէ՞ որ ես բավական փորձառու եմ: Իսկապես արժեքավոր բաները հազվադեպ են դյուրին լինում: Երբեմն ես ինձ Սիզիփոսի պես եմ զգում, որ դատապարտված էր քարը հավիտյան գլորելու դեպի սարի կատարը. բայց միայն երբեմն: Ես պարզապես շարունակում եմ առաջ շարժվել: Ես չեմ հանձնվում: Ես բավական հավաք եմ, որ ջանքերս զուր չկորչեն, իսկ շարժման էներգիան կերաշխավորի, որ դրանք ամուլ չմնան: Բարդ իրավիճակներն ինձ շատ բան են սովորեցրել» (Դոնալդ Տրամպ):
* «Կառավարությունը կարող է ստեղծել այնպիսի պայմաններ, որոնցում մարդիկ կկարողան ապրել երջանիկ եւ հասնել նվաճումների, ինքնարտահայտվել, բայց, վերջիվերջո, հատկապես այն, թե ինչպես են վարվում մարդիկ սեփական կյանքի հետ, ապահովում է տնտեսության հաջողությունը կամ ձախողումը: Մեր բախտը բերեց, որ ունեինք համարժեք մշակութային հենք, հակվածություն խնայողությանը, համառ աշխատանք, որդիական երախտագիտություն, նվիրվածություն ընտանիքին եւ, ամե¬նից ավելի, հարգանք կրթության եւ կրթվածության հանդեպ (Լի Կուան Յու)»:
* «Այնքան շատ մարդ կա, որ վախենում է, թե իրեն հիմար կկարծեն: Ես ընդունում եմ, որ հանրային կարծիքը ոստիկանական մեծ ուժ է այն մարդկանց համար, որոնց հարկավոր է կարգի հրավիրել: Թերեւս, կարելի է արդարացի համարել, որ մարդկանց մեծամասնությունը չի կարող գործել առանց հանրային կարծիքի հարկադրանքի: Հանրային կարծիքը, գուցե, կարող է մարդուն ավելի լավը դարձնել, քան նա եղել է մինչ այդ. թեպետ ոչ բարոյական առումով, այլ գոնե որպես համակեցության անդամ: Այդքանով հանդերձ, բնավ էլ վատ բան չէ լինել հիմար՝ հանուն արդարության: Ամենից մխիթարականն այն է, որ նման հիմարներն ավելի երկար են ապրում՝ ապացուցելու համար, որ իրենք բնավ էլ հիմար չեն, կամ էլ նրանց սկսած գործն է շարունակում ապրել եւ ապացուցում է դա» (Հենրի Ֆորդ):
* «Ամեն ոք ունի իր արժանիքները եւ թուլությունները, եւ եթե մարդկանց ի մի բերենք, եւ այդ հատկությունները միմյանց համապատասխանեն, ապա օգուտ կարող են բերել թե՛ դրանք եւ թե՛ մյուսները: Լինում են նաեւ ավելի բարդ վիճակներ, երբ մարդիկ կարծես թե չեն հարմարվում միմյանց: Իհարկե, նման դեպքերում ցանկալի է, որ նրանք որոշակի ջանքեր գործադրեն եւ հարմարվեն միմյանց, սակայն ղեկավարը ամեն կերպ պարտավոր է հնարավորինս բացառել անհամատեղելիության նման դեպքերը՝ ջանալով մարդկանց ճիշտ տեղաբաշխել» (Քոնոսքե Մացուսիտա):
* «Արագ գործողության մեթոդներով բարձր արդյունքների հասնելու փորձը ճիշտ նույնքան հաջողություն ունի, որքան եթե Չիկագոյում որեւէ վայր որոնելիս օգտվենք Դեյթրոյթի քարտեզով…. Եթե գործունեության որեւէ ասպարեզում ես տասը միավորանոց սանդղակով գտնվում եմ «երկու» նիշի վրա եւ ուզում եմ տեղաշարժվել դեպի «հինգ» նիշը, ապա նախապես պետք է քայլ անեմ դեպի «երեք» նիշը: «Հազար մղոնանոց ճանապարհորդությունը սկսում է առաջին քայլից», եւ ամեն պահի կարող է կատարվել միայն մեկ քայլ» (Սթիվեն Քավի):
Պատրաստել է Վ. ՄԻՐԶՈՅԱՆԸ
