* «Բարձրագույն նվաճումների մակարդակներում ոչինչ չի արվում առանց պատվախնդրության: Օգտագործեք ձեր պատվախնդրության հարվածային ուժը եւ հաճույք ստացեք հաջորդ մակարդակ բարձրանալուց: Եթե այս առումով Դուք ինքներդ Ձեզ հետ լինեք ազնիվ եւ բաց, ապա Ձեզ համար ավելի դյուրին կլինի հասկանալ ձեր աշխատակիցների նմանօրինակ ցանկությունները» (Հանս Ալթման):
* «Որեւէ գործ ձեռնարկելիս հարկավոր է լավ կշռադատել ամեն ինչ, այդուհանդերձ, չարժե ուռճացնել դժվարությունները. այլապես մարդ կմտածի, թե գործը գլուխ չի բերի եւ մի կողմ կքաշվի: Ընդհակառակը, հարկավոր է հիշել, որ գործի մեջ մտնելիս ես տեսնում, որ դա շատ ավելի դյուրին է անելը, քան թվում էր, եւ որ առաջ շարժվելու հետ՝ շատ դժվարություններ ինքնաբերաբար վերանում են: Սա զտագույն ճշմարտություն է, եւ գործ անողներն ամեն օր են տեսնում դրա հաստա-տումները» (Ֆրանչեսկո Գվիչարդինի):
* «Հաջողակ ղեկավարը միշտ պետք է պատրաստ լինի վերցնելու իր վրա ենթակաների սխալներն ու բացթողումները: Նա, ով փորձում է խուսանավել, պատասխանատվությունը դնել ուրիշների վրա, որպես կանոն, երկար չի մնում բարձր պաշտոնում: Եթե ենթականերից որեւէ մեկը սխալ է թույլ տալիս կամ անձեռնահասություն է դրսեւորում, ղեկավարը պետք է համարի, որ դա իր սխալն է եւ իր անձնական անձեռնահասությունը» (Նապոլեոն Հիլլ):
* «Եթե ես փորձում եմ օգտագործել մարդկանց վրա ազդելու ռազմավարությունը եւ մարտավարությունը, որպեսզի ուրիշներին ստիպեմ կատարելու իմ ուզածը, ավելի լավ եւ առավել մեծ ցանկությամբ աշխատելու, ինձ եւ միմյանց լավ վերաբերվելու, իսկ իմ սեփական բնավորությունն այդ ընթացքում բնավ էլ անթերի չէ, այլ առանձնանում է երկերեսանիությամբ եւ կեղծավորությամբ, ապա ինձ չի հաջողվի հասնել երկարաժամկետ հաջողության: Իմ երկերեսանիությունը հարուցելու է անվստահություն, եւ ինչ էլ որ ես անեմ, եթե անգամ օգտվեմ այսպես կոչված՝ «մարդկային բարի հարաբերությունների» մեթոդից, ամեն ինչ ընկալվելու է որպես ձեռնածություն: Իսկ եթե չկա հավատ կամ էլ այն պակաս է, ապա անկախ իմ պերճախոսությունից եւ բարի մտադրություններից, կայուն հաջողության հիմք չի գոյանա: Միայն եթե դուք ձեր էությամբ եք դրական տրամադրված, ձեր գործածած տեխնիկան կլինի կենսունակ» (Սթիվեն Քավի):
* «Եթե մեր նպատակն է ժանգով պատվելը, ապա մի բան է մնում՝ տրվել մեր ներքին ծուլությանը: Իսկ եթե մեր նպատակն է աճը, ապա հարկավոր է ամեն առավոտ արթնանալ եւ արթուն լինել ամբողջ օրը: Ես տեսել եմ, թե մեծ ձեռնարկությունները ինչպես են անկում ապրում, երբ ինչ-որ մեկը հնարավոր է համարում, թե ձեռնարկությունը կարող է հետագայում էլ կառավարվել ճիշտ այնպես, ինչպես կառավարվել է մինչ այժմ» (Հենրի Ֆորդ):
* «Իրենց արժեքը գիտցող մարդիկ խորքին մեջ ամոթ կզգան գովքեն, ցույցերեն ու փառքեն: Այդ ամենը կվիրավորե իրենց ներքին հպարտությունը, իրենց արժանիքին համեստությունը: Հպարտություն ու համեստություն իրարու հակադիր չեն, այլ իրար լրացում» (Լեւոն Շանթ):
* «Վեճում հնարավոր չէ հաղթել: Հնարավոր չէ, քանի որ, եթե պարտվել եք վեճի մեջ, ուրեմն պարտվել եք, բայց եթե նույնիսկ հաղթել եք, ապա նույնպես պարտվել եք: Ինչո՞ւ: Ենթադրենք, դուք զրուցակցին հաղթել եք, ցաքուցրիվ եք արել նրա փաս-տարկները եւ ապացուցել եք, որ «խելքը տեղը չէ»՝ non compos mentis: Հետո ի՞նչ: Դուք հրաշալի եք զգալու ձեզ, իսկ նա՞: Դուք նրան հարկադրեցիք զգալու ձեր գերազան-ցությունը: Դուք դիպաք նրա ինքնասիրությանը: Նա վշտանալու է ձեր հաղթանակից: Մինչդեռ, եթե մարդուն համոզում են իր կամքին հակառակ, ապա նա ակամա էլ չի հրաժարվելու իր կարծիքից» (Դեյլ Քառնեգի):
Պատրաստել է Վ. ՄԻՐԶՈՅԱՆԸ
