* «Ձեր գործողությունները պետք է թվան բնական եւ դյուրությամբ կատարվող: Հարկավոր է թաքցնել դրանցում ներդրված ձեր ամբողջ աշխատանքը եւ քրտինքը, ինչպես նաեւ խորամանկ հնարքները: Գործեք առանց ակնհայտ ջանքերի, այնպես, թե կարող էիք նաեւ շատ ավելին անել: Մի տրվեք պարծենալու գայթակղությանը, թե որքան դժվարություններ եք հաղթահարել. դա միայն անհարկի հարցեր է ծնում: Ոչ մեկին մի բացահայտեք ձեր հնարքները, այլապես դրանք կարող են ձեր դեմ գործածվել» (Ռոբերտ Գրին):
* «Ինձ համար միանգամայն ակնհայտ է, որ այն ձեռնարկությունում, որի աշխատակիցները միանգամայն որոշակի եւ հստակ պատկերացում ունեն իրենց կազմակերպության նպատակների, պլանների եւ հեռանկարների մասին, մնացած բոլոր խնդիրները դառնում են միջոցների եւ նպատակների համաձայնեցման զուտ տեխնիկական խնդիրներ: Նույնքան ակնհայտ է, որ նպատակների շփոթի, հակասականության կամ թյուրըմբռնման պարագայում տեխնիկայի, մեթոդի կամ միջոցների մասին ամեն մի քննարկում զուրկ է որեւէ իմաստից» (Աբրահամ Մասլոու):
* «Վատ ապրանքը, որը ոչ մեկին հարկավոր չէ, չի հաջողվի վաճառել նույնիսկ լավագույն շուկայավարման եւ ամենանրբամիտ գովազդի միջոցով: Լավ շուկայավարումը ունիկալ ապրանքների եւ ծառայությունների առաջարկն է, գնորդների կարիքների իմացությունը, անհրաժեշտ գնորդների որոնումը, նպատակասլաց գովազդը եւ պահանջարկի բավարարումը» (Բոդո Շեֆեր):
* «Ես ուզում եմ ասել, որ խելամիտ չէ անել ինչ-որ նոր բան, այնուհետեւ դափնիներ վայելել: Պետք է այնպես անել, որ նոր գյուտը տնտեսական հաջողություն բերի, իսկ դրա համար անհրաժեշտ է մշտապես արդիականացնել սեփական ապրանքը եւ պահպանել շուկայում առաջատար դիրքերը» (Ակիո Մորիտա):
* «Հարգալից սպասարկման ապահովումը ամեն մի կազմակերպության բարեհաջող զարգացման համար բացառիկ նշանակություն ունի: Դա կարող է դրսեւորվել տարբեր ձեւերով, օրինակ՝ խափանման անհապաղ վերականգնում, կամ առօրյա աշխատանքի առավել խնամքոտ եւ մանրազնին կատարում եւ այլն: Մինչդեռ, մենք հաճախ մոռանում ենք սպասարկման ամենակարեւոր ձեւի՝ ժպիտի մասին: Ենթադրենք, ձեր խանութը գնորդ է մտնում: Դուք գաղափար չունեք, թե ով է, որտեղից հայտնվեց, բայց ողջունում եք նրան ժպիտով: Մանրուք է, կարծես, բայց ես վստահ եմ, որ դուք այդկերպ հաղորդում եք այցելուին ձեր բացության մասին, օգնում եք հավատալ ձեզ եւ, վերջին հաշվով, լուրջ ներդրում եք անում կազմակերպության զարգացման մեջ» (Քոնոսքե Մացուսիտա):
* «Մենք ոչ միայն փափագում ենք հավանության արժանանալ, այլեւ վախենում ենք դատապարտվելուց: Այս մաշված խոսքը՝ «Ինձ համար միեւնույն է, թե ինչ են խոսում իմ մասին», ճշմարիտ չէ, ճիշտ այնպես, ինչպես ճշմարիտ չէ՝ «Ես անտարբեր եմ գովասանքների նկատմամբ» խոսքը: Նման պնդումները այնքան կեղծ են, որ չի կարելի չհետաքրքրվել, թե ինչո՞ւ են այդքան կրկնվում…. Միայն թույլ, բուսական տիպի մարդիկ հոգ չեն տանում, թե ինչ տպավորություն են գործում եւ չեն հետաքրքրվում, թե ինչ զգացմունքներ են իրենք հարուցում» (Հանս Սելյե):
* «Կարելի է բազում օրինակներ բերել այն մարդկանցից, որոնք երիտասարդ տարիներին փայլուն հույսեր էին ներշնչում, իսկ հասուն տարիքում դառնում էին ամենասովորական միջակություններ: Եվ ընդհակառակը, ոչ պակաս քանակությամբ օրինակներ կարելի է բերել այն մարդկանցից, որոնք իրենց կենսական ուղին սկսել են որպես համեստ մոխրագույն մկնիկ, իսկ քառասուն տարեկանում դարձել են գործարարության իսկական աստղեր: Մարդու ներուժը հեռահար գնահատելը պակաս հաջողության հույս ունի, քան Մոնտե Կառլոյում բանկ կողոպտելը, եւ որքան ավելի «գիտական» համակարգ է գործածվում, այնքան ավելի փոքր է ճիշտ կանխատեսման հնարավորությունը» (Փիթեր Դրաքեր):
Պատրաստել է Վ. ՄԻՐԶՈՅԱՆԸ
