Ռոկոկո գեղանկարչություն
Գեղանկարչության մեջ վառ գույների եւ դրանց հակադրությունների փոխարեն գերիշխում են գունային նոր երանգները՝ մեղմ վարդագույնը, երկնագույնը։ Թեմատիկ առումով գերիշխում են հովվերգությունը, բուկոլիկան, հովվական թեմաները, որտեղ կերպարները չեն կքել հոգսերի տակ, այլ գեղեցիկ բնապատկերի ֆոնին տրվում են սիրո վայելքներին։ Առաջին անգամ ոճի այս հատկությունները դրսեւորվել են Անտուան Վատտոյի ստեղծագործություններում։ Նա ռեալիստ է. բավական ճիշտ պատկերել է պալատական կյանքը։ Բայց նրա նկարներում իր դրսեւորումն է գտնում եւ նոր ոճը։ Ժամանակի բնորոշ գծերից մեկը մերկ մարմինների պատկերումն էր։ Ֆրանսիայում ռոկոկոյի ամենանշանավոր ներկայացուցիչը Ֆրանսուա Բուշեն էր։
Իտալիայում ռոկոկոյի ամենանշանավոր ներկայացուցիչը Ջովաննի Բատիստա Տիեպոլոն է (1696, Վենետիկ-1770, Մադրիդ)։ Այն ժամանակ մեծ ուշադրություն էր տրվում ֆրեսկոներին, առաստաղների, պատերի ձեւավորմանը։ Իտալիայում այդ ժամանակ զարգանում էր եւ ուրիշ ուղղություն, որն այնքան էլ չէր տեղավորվում ոճի սահմաններում։ Դա վեդուտիզմն էր՝ քաղաքային պատկերների՝ ամենից առաջ Վենետիկի ռեալիստական պատկերումը։
