Վազգեն Ա.- Պարույր Սեւակն այնպիսիներից եղավ, որ պիտի ապրի այնքան ժամանակ, ինչքան ժամանակ պիտի ապրի հայ ժողովուրդը, իսկ հայ ժողովուրդը անմահներից մեկն է աշխարհում։ …Ինչպե՞ս կարելի է Պարույր Սեւակի գերեզմանի առաջ չհավատալ հոգու անմահությանը…
Ռոբերտ Ռոժդեստվենսկի.- Բարեւ, Պարույր։ Ես քեզ ասում եմ՝ բարեւ, եւ գիտեմ, որ ի պատասխան կլսեմ քո ձայնը։ Քո ձայնով ինձ կպատասխանեն երգեցիկ, կարկաչուն գետերը Հայաստանի։ Անհանգիստ, ինչպես դու։ Շռայլ, ինչպես դու։ Իմաստուն, ինչպես դու։ Եվ հավերժ, ինչպես դու։ Ինձ կպատասխանեն քո արեւոտ հողի աշխատավորները՝ մարդիկ, որոնց ափերը կոշտ են քարի պես, իսկ սրտերը՝ թրթռուն ու բաց, ինչպես Սեւանի հարթությունը։ Ինձ կպատասխանեն հազարամյա պատմության հզոր որոտները, կյանքը հաստատող, ցնծուն ձայները, որ լսվում են ծննդատներից։ Անցյալը կպատասխանի, եւ ներկան։ Թռչունները եւ աստղերը։ Ցողի կաթիլները եւ անձրեւի կաթիլները։ Ինձ կպատասխանեն այսօրվա եւ վաղվա սիրահարված հողերը։ Քո ձայնով կպատասխանեն։ Քո բանաստեղծություններով։ Դրա համար՝ միշտ բարեւ, մեր Պարույր։ Շնորհավորում եմ քեզ ծննդյանդ օրվա առթիվ։
Վահագն Դավթյան.- Իր մեծ նախորդների՝ Նարեկացու եւ Շնորհալու, Աբովյանի ու Ալիշանի, Սիամանթոյի ու Չարենցի ոգին էր, որ հարազատ որդու իրավունքով ժառանգել էր նա։ Կոմիտասյան անլռելի զանգակատան արձագանքներն էին նիրհում նրա արյան մեջ, որ արթնացան ու հնչեցին այնքան ուժգին, այնքան հարազատ ու հայրենաշունչ… Հնչեցին՝ իրենց ղողանջները փլելով ամբողջ հայ ժողովրդի հոգում՝ Մայր Հայաստանից մինչեւ սփյուռքի հեռավոր ծայրերը։
Լեւ Օզերով.- Նրա մեջ մի այրող բան կար։ Բորբոքող, անկասելի, ձգող մի բան։ Թուխ, լայնաշուրթ, լարված, զգայուն։ Խոշոր աչքերում՝ մշտական անհանգստություն։ Մշտասեւեռ վիճակ։ Շատ կարեւոր մի մտքի հետամուտ մշտապես, որը կռահել չէի կարողանում։ Պարույր Սեւակը այդպես էլ գաղտնիք մնաց… Նրա ներսը ամբողջովին եռք էր ու փոթորիկ։ Նա բազմաթիվ մտահղացումներ ուներ։ Գովեստներ չէր որոնում, այլ ձգտում էր հասկացված լինել։
Անդրեյ Վոզնեսենսկի.- Նա զգայուն էր ծաղկաթերթի, բառի, զգացմունքի հանդեպ։ Չխնայեց իրեն։ Սեւակի բանաստեղծությունները կմնան։ Նրանք շարունակում են հնչել եւ խորհել։ Արվեստը եւ պատմությունը մահվան հաղթահարումն են։ Բանաստեղծի ոգին եւ անհատականությունը, որ ամփոփված են բանաստեղծական քառատողերում, «ցպահանջ» հասցեագրված են միլիոնավոր ապրող եւ դեռ չապրող մարդկանց։
Ջանսուղ Չարկվիանի.- …Օրհնյալ է այն երկիրը, որ հանճարեղ զավակներ ունի։ Եվ երիցս է օրհնյալ, որ կարողանում է գնահատել այդ հանճարեղ զավակներին։
Պատրաստեց Թադեւոս ԽԱՉԱՏՐՅԱՆԸ
