* «Եթե առաջնորդը երբեք դուրս չի գալիս հարմարավետության իր գոտուց այլ կարծիքներ լսելու համար, ապա նա ճահճանում է: Եթե նա իր համոզմունքները փորձության չի դնում, ապա ինչպե՞ս է իմանում, որ ինքը ճիշտ է: Ունկնդրելու անկարողությունը ամբարտավանության ձեւ է: Դա նշանակում է, որ դուք կա՛մ մտածում եք, թե ամեն ինչ գիտեք, կա՛մ էլ պարզապես ձեզ համար ամեն ինչ միեւնույն է» (Լի Յակոկկա):
* «Ամեն մի շիտակ հաղորդակցմանը նախորդում է շիտակ վստահությունը: Ունկնդիրների վստահությունն առաջացնելու երկու եղանակ կա: Նախ՝ դուք ինքներդ պետք է հավատաք այն բանին, ինչի մասին խոսում եք: Միանգամայն սովորական մարդիկ դառնում են արտակարգ արդյունավետության հաղորդակցվողներ, եթե ոչ թե պարզապես խոսում են ամբողջ համոզվածությամբ, այլեւ բորբոքուն հավատով: Երկրորդ՝ կյանքում մարմնավորեք այն, ինչի մասին խոսում եք: Ոչինչ ավելի մեծ վստահություն չի առաջացնում, քան արարքներում արտահայտված համոզվածությունը» (Ջոն Մաքսվել):
* «Զգա՛ միշտ մտքով, սակայն մի՛ խորհիր երբեք սրտով» (Նարպէյ Քարաճեան):
* «Մինչեւ հիմա արտադրողների մեջ ընդունված տեսակետ կա, թե իրենք իբր շնորհ են անում սպառողներին՝ իրենց ապրանքները նրանց վաճառելիս: Անվանենք այս սկզբունքը «շուկա արտադրանքի համար»: Մինչդեռ ես առաջարկում եմ «արտադրանք շուկայի համար» համակարգը, ըստ որի հիմնական ուշադրությունը հարկավոր է հատկացնել սպառողների պահանջներին: Գործնական առումով՝ ես առաջարկում եմ արտադրողներին իրենց արտադրանքի մշակման, արտադրության եւ իրացման ընթացքում ուսումնասիրել եւ հաշվի առնել սպառողների կարծիքն ու պահանջները: Արտադրանքի նոր տեսակ մշակելիս՝ արտադրողը պարտավոր է կանխատեսել սպառողների պահանջները եւ պահանջմունքները: Ինչպես ասվում է՝ «սպառողն է մեր տերն ու տիրակալը»: Արտադրանքի ընտրության իրավունքը պատկանում է սպառողին» (Քաորու Իշիկավա):
* «Լավ պլանավորված, մաքուր եւ հավաք գրասենյակային տարածքները մշտապես նպաստավոր են լավագույն աշխատանքի եւ բարձր արտադրողականության համար: Մաքրության եւ կարգավորվածության համար ծախսերը ժամանակի ընթացքում իրենց բազմապատիկ արդարացնում են, նույնիսկ եթե այդ արդյունքը հնարավոր չէ արտահայտել որոշակի գումարի ձեւով» (Սիրլ Փակինսըն, Մինոու Ռաստամջի):
* «Հուզական ինտելեկտը մեր ունակությունն է վերահսկելու սեփական հույզերը: Մեզ բոլորիս առիթ է եղել հունից դուրս գալու: Բայց ինքն իրեն վերահսկելու անկարողությունը հուզական ինտելեկտի ցածր մակարդակի բացահայտ նշան է: Հուզական բարձր ինտելեկտի տերը զգում է զայրույթ, բայց չի անում կամ ասում ոչ խելամիտ ինչ-որ բան: Իսկ ինքն իրեն չզսպողը ցուցադրում է հուզական ցածր ինտելեկտ, մշտապես բողոքում է կամ խրված է մշտական ընկճվածության մեջ: Հուզական բարձր ինտելեկտի օրինակներ են այն իրավիճակները, երբ մարդը մի կողմ է քաշվում՝ հարվածելու փոխարեն, լսում է՝ վիճելու փոխարեն, փորձում է հասկանալ ուրիշի տեսակետը՝ սեփականը պնդելու փոխարեն, կատարում է վիթխարածավալ աշխատանք՝ առանց գովեստի ակնկալիքի» (Ռոբերտ Կիյոսակի):
* «Որեւէ մեկի հետ զրուցելիս երբեք մի սկսեք խոսակցությունն այն հարցերի քննարկմամբ, որոնցում դուք տարաձայնություններ ունեք: Սկզբից իսկ շեշտեք եւ շարունակեք շեշտել խնդրի այն եզրերը, որոնց առումով դուք համակարծիք եք: Ամբողջ ընթացքում հիմնավորեք (եթե միայն հնարավոր է), որ դուք երկուստեք հավասարապես ձգտում եք նույն նպատակին, եւ ձեր միջեւ տարբերություններն առնչվում են միայն մոտեցման մեթոդին, բայց ոչ խնդրի էությանը: Հասեք այն բանին, որ ձեր զրուցակիցը հենց սկզբից ասի «այո՛, այո՛»: Ջանացեք նրան հնարավորություն չտալ «ոչ» ասելու» (Դեյլ Քառնեգի):
Պատրաստել է Վ. ՄԻՐԶՈՅԱՆԸ
