Պատերազմը խոցել, սակայն չի կոտրել արցախցու ոգին: Ուժ հավաքելով իր մեջ եւ արհամարհելով մահը՝ նա շարունակում է բուժել վերքերը, կազդուրվել եւ գոտեպնդվել, արարել: Եվ որքան էլ դաժան, անդառնալի լինեն կորուստները, նա վհատվողը չէ: Արցախցու կողը պինդ է, եւ թշնամուն երբեք չի հաջողվի այն ջարդել, ժողովրդի միասնությունը խարխլել:
Գաղտնիք չէ, որ ստեղծագործող մարդն ընկալումների մեջ առավել գերզգայուն է եւ դժվար է հաշտվում տեղի ունեցածի հետ: Միեւնույն ժամանակ զորեղ կամքի տեր լինելով՝ նա կարողանում է հաղթահարել դժվարությունները, իր տաղանդի շնորհիվ յուրովի բացահայտել ամենաբարդ թվացող երեւույթները, լույսի շող որոնել անգամ խավարի մեջ, ընդվզել չարիքի դեմ եւ հաղթող դուրս գալ պայքարից: Արցախում նման լավատես անձանց թիվը բավական խոսուն է: Այդ երամի մեջ իր առանձնահատուկ տեղն ունի տաղանդավոր նկարչուհի, բանաստեղծական երկու ժողովածուների հեղինակ Լիանա Քոչարյանը, ով օրերս հերթական անակնկալը մատուցեց արվեստագետներին՝ մայրաքաղաքի պատկերասրահում բացելով «Քոչարյան» նկարչական ստուդիայի սաների ստեղծագործությունների ցուցահանդեսը, որը ձեւով եւ բովանդակությամբ եզակի է իր տեսակի մեջ…
Ինչպես ծնվեց նկարչական ստուդիա ստեղծելու գաղափարը, եւ հիմնականում ինչ սկզբունքներ են ընկած այդ ձեռնարկման հիմքում: Արդյոք դյուրին էր երեխաների շրջանում հաղթահարել պատերազմից հետո երկար ուղեկցվող հոգեբանական արգելքները: Լիանան փորձում է շրջանցել ողբերգական իրադարձությունների մանրամասները եւ պարզապես «օրագրային» մի փոքրիկ դրվագ վերհիշել հետպատերազմյան առաջին օրերի հետ կապված: «Պատերազմը նոր էր ավարտվել, եւ բույնը կորցրած առաջին ծիծեռնակների հետ Երեւանից տուն՝ Արցախ էի վերադառնում: Ավերված ու բզկտված իմ երկրում, որտեղ կորստի ցավից մխում են մարդկանց սրտերը, ամեն ինչ շրջապատում գորշ է եւ անասելի տխուր, ի՞նչ պիտի անեմ, ինչպե՞ս պիտի լցնեմ դատարկված յուրաքանչյուր օրը: Ինչ անեմ, որպեսզի բակի երեխաները շուտ վերադառնան, եւ նրանց մեջ «կյանքը արթնացնեմ», կարողանամ ցրել նրանց աչքերի թախիծը,- անկեղծանում է զրուցակիցս:- Որոշեցի նկարչական ստուդիա բացել ու «հավաքագրել» շնորհաշատ երեխաներին, եւ գույների լեզուն, ակադեմիական նկարչություն սովորեցնել: Ու նրանց հետ ծաղկեցին իմ երազանքները: Ես երջանիկ էի, որ իրենց նկարներում սպանելով պատերազմը, նրանք ավելի սիրեցին Արցախը եւ վառ, լուսավոր գույներ ընտրեցին խաղաղ կյանքի համար»:
Ստուդիայի կրտսեր, միջին եւ ավագ տարիքի խմբերում ընդգրկվեցին երեք տասնյակ երեխաներ: Աստիճանաբար նրանց թիվն աճեց: Եվ ահա մեկ տարի անց ստանալով գեղագիտական գիտելիքներ, որպես հաշվետվություն, ներկայացել են իրենց ստեղծագործություններով: Դրանք գծանկարներ են, նատյուրմորտներ, բնանկարներ եւ դիմանկարներ, ամենատարբեր ժանրերի աշխատանքներ: «Սովորենք արվեստի գիտությունը եւ գիտելիքների արվեստը» խորագրով ցուցահանդեսին շուրջ 120 նկարներ կան ներկայացված, որոնք այցելուներին համոզում են, որ ստուդիայի երեխաներին հաջողվել է սերտել գույների լեզուն, տիրապետել նկարչական քերականությանը, ճանապարհ բացել դեպի լայն հորիզոններ…
Ցուցահանդեսի բացմանը, որին ներկա էին պետական այրեր, մտավորականության ներկայացուցիչներ, ստուդիայում սովորող սաների ծնողներ, ելույթ ունեցողներն արժեւորեցին Լիանա Քոչարյանի նվիրումը, երեխաների հետ կատարած ստեղծագործական աշխատանքը, ցուցադրվող նկարների ներդաշնակ գույներն ու փիլիսոփայությունը, բուռն սերն առ Արցախ, առ Հայաստան: Եթե արվեստաբան Լուսինե Գասպարյանը կարծում է, որ ներկայացված աշխատանքները ստեղծագործական տքնանքի, մասնագիտական ուղղորդման, «ուսուցչի եւ աշակերտների սերտ համագործակցության արդյունք են, ապա քանդակագործ Յուրի Հովհաննիսյանի համոզմամբ՝ տաղանդավոր նկարչուհին խիզախել եւ անվարան նավարկել է ծովում եւ նավն հաջողությամբ ափ հանել»: Նա վստահ է, որ ստուդիայի սաները «շարժվում են» արվեստի ճշգրիտ ճանապարհով, իսկ նրանց նկարները «բարության գույներով եւ լույսով են շաղախված»:
Ստուդիայի ավագ խմբի սաները շնորհավորանքների հետ մեկտեղ նաեւ հավաստագրեր ստացան: «Ուրախ եմ ու հպարտ, որ հաջողվեց ցրել մղձավանջը, ազատվել նախապաշարումներից եւ ինչ-որ բարի գործ ձեռնարկել, վայելել երեխաների ժպիտները եւ հավատ ներշնչել նրանց հաղթանակի նկատմամբ: Ես նրանցով ապրեցի, եւ վիրավոր կռունկի պես ջարդված վիրավոր թեւերս վերստին բացվեցին, ու գնում եմ իմ երազի հետեւից»,- հուզմունքը չթաքցրեց Լ. Քոչարյանը: Իսկ ավարտին խմբի սաներից Բելլա Պատվականյանը երախտագիտության խոսքեր ուղղելով սիրելի ուսուցչուհու հասցեին՝ նշեց, թե արդեն կատարել է իր ընտրությունը եւ ուսումը կշարունակի Երեւանի արվեստի պետական ակադեմիայում…
