Բրյուսելյան հանդիպումներում արցախյան հիմնահարցի և տարածաշրջանային հաղորդակցությունների բացման հարցում կտրուկ հայտարարություններն անսպասելի չէին: Լիովին կանխատեսելի էին Ադրբեջանի նախագահի՝ ավանդական դարձած իրարամերժ հայտարարությունները: Մասնավորապես՝ ՌԴ նախագահի նախաձեռնած հանդիպումների ժամանակ աչքի է ընկնում զուսպ հայտարարություններով, իսկ երբ Մոսկվայից կամ Սոչիից վերադառնում է Բաքու կամ այլ երկիր, տրամագծորեն հակառակ հայտարարություններն է անում: Բրյուսելյան այցը, բնականաբար, բացառություն չէր կարող լինել:
ՆԱՏՕ-ի գլխավոր քարտուղար Յենս Ստոլտենբերգի հետ բանակցություններին հաջորդած մամուլի ասուլիսում Բաքվի առաջնորդը հայտարարեց, որ այսպես կոչված «Զանգեզուրի միջանցքի» մուտքի ռեժիմի իրավական ասպեկտը պետք է ամբողջովին նման լինի Բերձորի միջանցքի ռեժիմին, որն ապահովում է Արցախի և Հայաստանի միջև կապը, իսկ Հայաստանը պետք է ապահովի այն նույն անվտանգ ու անխոչընդոտ կապն Ադրբեջանի և Նախիջևանի միջեւ, որն այսօր կա Հայաստանի ու Արցախի միջև: Ալիևը նաև հայտարարեց, որ հակառակ դեպքում իրենք էլ մաքսային անցագրային ռեժիմ կսահմանեն Բերձորի միջանցքում:
ՀՀ վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանն անմիջապես իր ֆեյսբուքյան էջում գրեց. «Ադրբեջանը փորձում է փակուղի մտցնել տարածաշրջանային կոմունիկացիաների բացման հարցը։ Ադրբեջանի նախագահի փորձերը՝ տարածաշրջանային կոմունիկացիաների բացումը զուգահեռել Լաչինի միջանցքի հետ, որեւէ աղերս չունի մինչ օրս այդ թեմայով տեղի ունեցած քննարկումների, ստորագրված հայտարարությունների հետ եւ անընդունելի է Հայաստանի համար»։ ՀՀ վարչապետը նաև շեշտեց, որ այդ դիրքորոշումը հստակ կարտահայտի իր, Եվրոպայի խորհրդի նախագահ Շառլ Միշելի և Ադրբեջանի Հանրապետության նախագահ Իլհամ Ալիևի եռակողմ հանդիպման ընթացքում։
Փաշինյանի այս հայտարարությունը փաստում է, որ Ալիևը կրկին չէր պահպանել Սոչիում և մինչ այդ եղած մյուս հանդիպումներում ու բանակցություններում ձեռք բերված պայմանավորվածությունները: Մի կողմ թողնենք այն փաստը, որ Բաքվի առաջնորդն իր այդ հայտարարությամբ նույնացրեց Նախիջևանն ու Արցախի Հանրապետությունը, և այդ հայտարարության տրամաբանության ներքո ստացվում է, որ նա ընդունում է Արցախի Հանրապետությունը որպես Հայաստանի մաս հանդիսացող սուբյեկտ, այնինչ ներկայիս իրողություններում Բերձորի միջանցքը մեծ հաշվով կապ չունի ՀՀ ինքնիշխան տարածքի և սահմանների հետ, քանի որ Հայաստանը դեռ չի ճանաչել Արցախի Հանրապետությունը: Արցախը Հայաստանին կապող միջանցքը կարող է դիտարկվել միայն նոյեմբերի 9-ի եռակողմ հայտարարության այն դրույթի ներքո, որտեղ ասվում է, որ այն ստորագրելու պահին կողմերի զինված ուժերը մնում են իրենց այդ պահի դիրքերում:
Սյունիքով դեպի Նախիջևան անցնող հաղորդակցությունների և Բերձորի միջանցքի միջև զուգահեռներ հնարավոր կլիներ տանել միայն այն դեպքում, երբ Ադրբեջանն Արցախի Հանրապետությանը վերադարձրած լիներ օկուպացված տարածքները, և այնտեղ 1988 թ. ազգությունների համամասնությամբ ինքնորոշման հարցի շուրջ հանրաքվե իրականացված լիներ: Սա պարզ ճշմարտություն է, և այդ պատճառով էլ Սոչիում կայացած առարկայական բանակցությունների ժամանակ Բերձորի միջանցքի ու Սյունիքով անցնող հաղորդակցությունների միջև զուգահեռներ անցկացնելու հարց չէր քննարկվել: Եթե Ադրբեջանը, ըստ էության, պարտավորվել է համաձայնել վերոնշյալ պայմաններով Արցախի կարգավիճակի հարցը որոշելու տարբերակին, ապա դա լրիվ այլ իրողություններ է նախանշում: Մինչ այդ, Արցախի կարգավիճակի հարցը չլուծած, նման զուգահեռներ անցկացնելը Արցախի Հանրապետության ու Նախիջեւանի միջեւ հակասում է կարգավորման ողջ գործընթացի ներկայիս տրամաբանությանը, և դա տանում է փակուղի:
Բրյուսելյան հանդիպումից հետո Նիկոլ Փաշինյանն իր ֆեյսբուքյան էջում գրեց, որ Շառլ Միշելի եւ Իլհամ Ալիեւի հետ եռակողմ հանդիպմանը Ադրբեջանի նախագահի հետ վերահաստատել են երկաթուղու վերագործարկման պայմանավորվածությունը, ըստ այդմ՝ երկաթուղին կգործի սահմանային եւ մաքսային միջազգայնորեն ընդունված կանոնների համաձայն՝ փոխադարձության սկզբունքով, երկրների ինքնիշխանության եւ իրավազորության ներքո։ Եվրոպայի խորհուրդն էլ հանդես եկավ հաղորդագրությամբ, որտեղ շեշտեց, որ նախագահ Միշելը ընդգծել է Հայաստանի և Ադրբեջանի միջև ենթակառուցվածքների վերականգնման կարևորությունը՝ լիովին հարգելով բոլոր երկրների ինքնիշխանությունը:
Վերոնշյալ հրապարակումներից պարզ է դառնում, որ հերթական անգամ հայտարարվում է տարածաշրջանային հաղորդակցության ուղիների բացման անխուսափելիության մասին՝ հարգելով երկրների ինքնիշխանությունը, և այստեղ խոսքը նոր վերաբացվող ուղիների մասին է, այլ ոչ թե արդեն գործողների, ինչպիսին է Բերձորի միջանցքը:
