ՀՀ կառավարության վերջին նիստում Նիկոլ Փաշինյանը հայտարարեց, թե հայկական կողմն ավարտել է խաղաղության ու հարաբերությունների հաստատման պայմանագրի նախագծի հերթական փուլի աշխատանքները, եւ այն փոխանցվել է Ադրբեջանին, ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի անդամ պետություններին: Ներկայացնելով հայկական կողմի տեսլականը՝ վարչապետն ասաց, որ խաղաղության պայմանագիրը պետք է պարունակի այնպիսի պայմանավորվածությունների տրամաբանություն, հակակշիռների ու զսպումների այնպիսի գործուն համակարգ, ինչը կբացառի կայունության եւ տեւական խաղաղության խաթարման որեւէ սցենար: ՀՀ վարչապետն արձանագրեց, որ փաստաթղթի քննարկումների նախորդ երեք փուլերում որոշակի առաջընթաց է արձանագրվել՝ հույս հայտնելով, որ այն հնարավոր կլինի զարգացնել:
Այստեղ պետք է արձանագրել, որ եթե նման դրական տեղաշարժեր արձանագրվել են, ապա դա ժամանակատար գործընթաց է եղել: Չնայած ադրբեջանական կողմը նախորդ տարվա սկզբին եւ կեսերին շտապողականություն էր ցուցաբերում՝ հայտարարելով, թե մինչեւ տարեվերջ խաղաղության պայմանագիրը կկնքվի, սակայն նրա հետագա գործողությունները հակառակի մասին են փաստում: Ադրբեջանական կողմի ներկայացրած առաջարկներին Հայաստանի արագ արձագանքին Բաքուն պատասխանում էր բավական ուշ, իսկ արտերկրում տված ասուլիսների ժամանակ, ի պատասխան լրագրողի հարցերին, Բայրամովը պատասխանում էր, թե դեռ չի հասցրել ծանոթանալ առաջարկներին:
Խաղաղության պայմանագիր ստորագրելու հարցում առերեւույթ շտապողականություն ցուցաբերող Ադրբեջանը սեպտեմբերի 13-14-ը ռազմական գործողություններ սկսեց հայ-ադրբեջանական սահմանին, իսկ դեկտեմբերի 12-ին էլ փակեց Արցախը Հայաստանին կապող միակ ճանապարհը: Վերոնշյալ փաստերը ամենեւին չեն խոսում երկրների միջեւ հարաբերությունների կարգավորման գործընթացի օգտին, ինչն էլ, իր հերթին, վկայում է, որ պաշտոնական Բաքուն ձգձգում է հայ-ադրբեջանական համապարփակ խաղաղության պայմանագրի մշակման գործընթացը:
Դատելով կառավարության վերջին նիստում Նիկոլ Փաշինյանի արած հայտարարությունից՝ փաստաթղթի բովանդակային մասով էլ վիճակը բարվոք չէ: ՀՀ վարչապետը խոսում է այնպիսի լուծումների մասին, որոնք հետագայում կբացառեն նոր պատերազմները: Միանշանակ է, որ նման լուծումները ենթադրում են կողմերի բոլոր շահերի դիտարկում, ինչն էլ, իր հերթին, ձեւակերպվում է մեկ բառով՝ «փոխզիջում»: Ադրբեջանական կողմի դիրքորոշումը, համենայնդեպս՝ հայտարարությունների մակարդակում մատուցվողները, առավելապաշտական երանգներ ունեն, ինչը չի կարող նպաստել այնպիսի կարեւոր փաստաթղթի ընդունմանը, ինչպիսին է խաղաղության համապարփակ պայմանագիրը:
Խաղաղության պայմանագրի՝ ըստ բուն առաքելության կյանքի կոչման հարցում հնչող մտահոգությունները հիմնավոր են, քանի որ կա տխուր նախադեպ՝ արդեն այսօր ադրբեջանական կողմը չի պահպանում 2020 թ. նոյեմբերի 9-ին ընդունված փաստաթղթում ամրագրված կետերի պահանջները: Դրանց մի մասը չի կատարում ընդհանրապես, մյուսներն էլ մատուցում է սեփական մեկնաբանություններով: Հետեւաբար, առաջնային կարեւորություն են ստանում խաղաղության համապարփակ փաստաթղթում բոլոր հարցերին լիարժեք պատասխանների առկայությունը եւ սողանցքների բացառումը:
