Որոշ դեպքերում «եղբայր» բառն օգտագործվում է որպես «սիրելի» կամ «ընկեր» բառերի հոմանիշ։
Դավիթը, երբ ողբում է Հովնաթանի մահը, նրան անվանում է եղբայր.
«Ցաւում եմ քեզ համար, եղբայրս Յովնաթան,
Դու ինձ խիստ սիրելի էիր»: Բ Թագավորաց 1։26
Երգ երգոցում աղջիկը սիրելիին դիմում է նաեւ եղբայր կոչելով, եւ հակառակը՝ տղամարդը, դիմելով սիրած էակին, կոչում է նրան քույր.
«Սիրտս յափշտակել ես, ով իմ քոյր հարս. սիրտս յափշտակել ես նայուածքներիդ մէկովը, պարանոցիդ մանեակների մէկովը։
Ինչ գեղեցիկ է քո սէրը, ով իմ քոյր հարս, ինչ լաւ է քո սէրը գինիից, եւ քո իւղերի բուրմունքը՝ ամեն խունկերից։
Մեղրախորիսխ է կաթում շրթունքներիցդ, ով հարս. մեղր ու կաթ կայ լեզուիդ տակին, եւ հանդերձներիդ հոտը Լիբանանի հոտին նման է։
Փակուած այգի է իմ քոյր հարսը, փակուած ակն է, կնքուած աղբիւր է»։ «Երգ երգոց» 4։9-12
«Ես եկայ իմ պարտէզը, ով իմ քոյր հարս. քաղեցի իմ զմուռսն իմ բուրմունքի հետ. կերայ իմ խորիսխը իմ մեղրի հետ. կերէք, ով բարեկամներ, խմեցէք ու զուարթացէք, ով սիրելիներ։
Ես քնում եմ, բայց սիրտս արթուն է. սիրականիս ձայնն է, դուռը թակում է. Բայց ինձ համար, ով քոյրս, ընկերուհիս, աղաւնիս, կատարեալս. որովհետեւ գլուխս լիքն է ցօղով, վարսերս՝ գիշերուայ շաղերով»։ «Երգ երգոց» 5։1-2
Այս դրվագներում, անշուշտ, առաջ է մղվում այն միտքը, որ զգայական կապն ավելի ամուր է դառնում, երբ մարդիկ միմյանց եղբոր կամ քրոջ նման են վերաբերվում, այսինքն՝ նմանվում են միմյանց։ «Երգ երգոցում» ենթադրվում է, որ սիրահարների միջեւ հարաբերությունները հիմնվում են փոխադարձ համապատասխանության վրա, կամ՝ գոնե ձգտում են դրան։
Թե՛ եզակի, թե՛ հոգնակի կիրառվելիս «եղբայր» կամ «եղբայրություն» բառերն հաճախ արտահայտում են հոգեւոր հանրույթին պատկանելություն։
«Ձեր եղբայրներին ասացեք՝ Ամմի (այսինքն՝ իմ ժողովուրդ) եւ ձեր քոյրերին՝ Րուհամա (այսինքն՝ ողորմեալ)»: Ովսէէ 2։1
«Մի՞թէ մեր ամենքի հայրը մէկը չէ. մի՞թէ մէկ Աստուած չէ ստեղծել մեզ. ինչո՞ւ համար է ուրեմն նենգութիւն անում ամեն մարդ իր եղբօրը, որ քանդէ մեր հայրերի ուխտը»։ Մաղաքիա 2։10
Անահիտ ԲԱՆՈՒՉՅԱՆ
