Աստված մեզ հստակ ասում է, թե որտեղ է մարդուս երանելի վիճակը․
«Երանելի է այն մարդը, որ ամբարիշտների խորհրդի մէջ չէ գնում, եւ մեղաւորների ճանապարհի մէջ չէ կանգնում, եւ ծաղր անողների աթոռի վերայ չէ նստում․
Այլ նորա կամքը Տիրոջ օրէնքի մէջ է, եւ ցերեկ ու գիշեր նորա օրէնքի վերայ է մտածում։
Եւ նա ջրերի գնացքումը տնկուած ծառերի պէս է, որ իր պտուղը տալիս է իրան ժամանակին, եւ նորա տերեւը չէ թափվում, եւ ամեն ինչ որ անում է, յաջողվում է նորան։» Սաղմոսներ 1։ 1-3
Սաղմոսագիրքը լի է օրհնության նման օրինակներով նրանց, ովքեր Աստվածավախ են եւ սիրում են Աստծուն։
Նոր Կտակարանում մենք երկու հունարեն բառ ենք նկատում, որոնք թարգմանվում են «օրհնություն»։ «Մակարիոս» բառն իր մեջ ներառում է երջանկություն իմաստը։ Մատթեոսի հինգերորդ եւ Ղուկասի վեցերորդ գրքերում երանությունը նկարագրվում է որպես երջանիկ հոգեվիճակ նրանց համար, ովքեր իրենց նպատակն ու իրացումը գտնում են Աստծո մեջ։ Ինչպես եւ սաղմոսներում, լավագույն կյանքը հասու է նրանց, ովքեր սիրում ու վախենում են Աստծուց եւ իրենց կյանքը վարում համաձայն Նրա Խոսքի։ Հռովմեացիս թղթում օրհնությունը կապվում է նրանց հետ, ում մեղքերը ներվել են, քանզի նրանք գիտեն, որ իրենց հարաբերությունները Աստծո հետ վերականգնվել են․
«Ինչպէս որ Դաւիթն էլ այն մարդի երանութիւնն է ասում, որին Աստուած արդարութիւն է համարում առանց գործերի։ Երանի նորանց՝ որոնց անօրէնութիւնները թողուէցան, եւ որոնց մեղքերը ծածկուեցան։ Երանի է այն մարդին, որին Տէրը մեղք չի համարիլ։» Թուղթ առ Հռովմեացիս 4։6-8
«Էուլոգիա» բառն առավելապես կենտրոնացած է լավ բառերի եւ գովասանքների վրա, ինչպես նաեւ վերաբերում է օրհնությանը, որը մենք արտաբերում ենք ճաշի սեղանի շուրջ։
«Եւ նորանք դեռ ուտում էին, Յիսուսը հացն առաւ եւ օրհնելով կտրեց, եւ աշակերտներին տուաւ եւ ասեց․ Առէ՜ք կերէք, այս է իմ մարմինը։» Մատթեոս 26։26
Եփեսացիների թղթում օրհնության խոսք է ասվում Աստծուն այն բոլոր օրհնությունների համար, որոնք Նա մեզ տալիս է Քրիստոսով․
«Օրհնեալ է Աստուած եւ մեր Տէր Յիսուս Քրիստոսի Հայրը․որ մեզ օրհնեց ամեն հոգեւոր օրհնութիւնով երկնաւոր բաներումը Քրիստոսով։» Թուղթ առ Եփեսացիս 1։3
Իսկ Պետրոսի Ա թղթում Պողոս առաքյալը մեզ հորդորում է օրհնել նրանց, ովքեր մեզ հետ վատ են վերաբերվում․
«Չարի փոխարէն չար չհատուցանէք, կամ բամբասանքի փոխարէն բամբասանք․ այլ ընդ հակառակն օրհնեցէք, գիտենալով որ իսկ սորա մէջ կանչուէցաք, որ օրհնութիւնը ժառանգէք։» Ա Պետրոս 3։9
Ամփոփելով այս ամենը՝ կարելի է եզրակացնել, որ օրհնությունը դրական տրամադրվածության եւ երջանկության արտահայտությունն է՝ ասված ուրիշի մասին, ինչպես նաեւ պայման, որի կատարման դեպքում այդ բարի խոսքերն իրականանում են։
Աստծո կողմից տրված բարձրագույն օրհնությունը նոր կյանքն է եւ ներումը, որոնք անցնում են Նրա Որդու՝ Հիսուս Քրիստոսի հավատքի միջով։
«Երանի նորան, որի օգնականը Յակոբի Աստուածն է․որ նորա յոյսն իր Եհովայ Աստուծուն վերայ է։» Սաղմոս 146։5
Անահիտ ԲԱՆՈՒՉՅԱՆ
