«Ահա Աստուծոյ Գառը, որ վեր է առնում աշխարհքի մեղքը»

Նոր Երուսաղեմը Հիսուսի հետեւորդների խումբ է, որը նաեւ անվանվում է Հիսուսի հարս. «Եւ այն եօթը հրեշտակներից մէկը, որ եօթը սկաւառակն ունէին վերջի եօթը պատուհասներովը լցուած, ինձ մօտ եկաւ, խօսեց ինձ հետ եւ ասեց. Եկ ցոյց տամ քեզ այն հարսը, որ Գառի կինն է. Եւ առաւ տարաւ ինձ հոգով մի մեծ եւ բարձր սար, եւ ինձ ցոյց տուաւ այն մեծ քաղաքը՝ սուրբ Երուսաղէմը, որ վայր էր գալիս Աստուածանից երկնքիցը»: Հայտնություն 21։9-10

Այս խորհրդանշական նկարագրության մեջ Գառը խորհրդանշում է Հիսուս Քրիստոսին. «Որ մեծ ձայնով ասում էին. Արժանի է մորթուած Գառն առնելու եւ զօրութիւն, եւ հարստութիւն, եւ իմաստութիւն, եւ կարողութիւն, եւ պատիւ, եւ փառք, եւ օրհնութիւն»։ Հայտնություն 5։12

«Հետեւեալ օրը Յովհաննէսը տեսնում է Յիսուսին իրան մօտ գալիս, եւ ասում է. Ահա Աստուծոյ Գառը, որ վեր է առնում աշխարհքի մեղքը»։ Հովհաննես 1։29

Այս բնորոշումն օգնում է որոշակիացնել, թե ում է ներկայացնում Նոր Երուսաղեմը։

«Ուրեմն այսուհետեւ այլ եւս օտար եւ պանդուխտ չէք, այլ սուրբերի հետ քաղաքացիներ եւ Աստուծոյ ընտանիքներ, Առաքեալների եւ մարգարէների հիմքի վերայ շինուած. որի անկիւնի գլուխը Յիսուս Քրիստոսն է. Որ նորանում բոլոր շինուածքը միասին յարմարուած աճում է, որ լինի սուրբ տաճար Տէրով. Որ նորանում դուք էլ նորա հետ շինվում էք Աստուծոյ բնակարան Հոգով»։ Եփեսացիս 2։19-22

Հին Երուսաղեմն Իսրայել պետության մայրաքաղաքն էր, որտեղ Աստծո գահն էր, եւ որտեղից իշխել են Դավիթ թագավորը, նրա որդի Սողոմոնը եւ նրանց ժառանգները։ Այդ իսկ պատճառով Երուսաղեմը, որն անվանվել է «սուրբ քաղաք», ներկայացնում էր Աստծո կառավարումը, որն իրականացվում էր Դավիթի դինաստիայի թագավորների միջոցով։

«Եւ բնակուեցին ժողովրդի իշխանները Երուսաղէմումը. իսկ մնացած ժողովուրդը վիճակ գցեցին, որ ժողովրդի մի տասներորդը բերեն Երուսաղէմ սուրբ քաղաքումը բնակուելու, բայց մնացեալ ինը մասը թողեն քաղաքներում»։ Նէեմիա 11։1

Նոր Երուսաղեմը, որը նույնպես կոչվում է «սուրբ քաղաք», բաղկացած է նրանցից, ովքեր Հիսուսի հետ պետք է «թագավորեն երկրի վրա».

«Եւ նոր երգ են երգում եւ ասում. Արժանի ես առնելու այդ գիրքը եւ դորա կնիքները բանալու, որովհետեւ մորթուեցար, եւ քո արիւնովը մեզ գնեցիր Աստուծոյ համար ամեն ցեղից եւ լեզուից եւ ժողովրդից եւ ազգից. Եւ մեր Աստուծոյ համար մեզ թագաւորներ եւ քահանաներ արիր, եւ երկրի վերայ թագաւորութիւն կանենք»։ Հայտնություն 5։9-10