Երբ ծնողները խրատում են զավակներին, նշանակում է, որ սիրում են նրանց եւ ցանկանում ամենալավը։ Շատ ավելի մտահոգիչ կլիներ, եթե ծնողների սերն այնքան փոքր լիներ, որ նրանք քեզ ժամանակ չտրամադրեին, ջանքեր չգործադրեին քեզ ուղղելու, ճիշտ ճանապարհին կանգնեցնելու համար.
«Եթէ խրատին համբերէք, Աստուած ձեզ հետ ինչպէս որդկանց հետ կվարուի. որովհետեւ ո՞ր որդին է որ հայրը նորան չէ խրատում։ Բայց եթէ առանց խրատի էք, որին ամենը մասնակից եղան, ուրեմն խորթ էք եւ ոչ որդիք։ Նաեւ մենք մեր մարմնաւոր հայրերը խրատող ունենալով նորանցից ամաչում էինք. չէ՞ որ առաւել եւս պիտի հնազանդինք հոգիների Հօրը, եւ ապրենք։ Որովհետեւ սորանք մի քիչ ժամանակ իրանց հաճոյ երեւեցածի պէս խրատում էին, բայց նա՝ օգտի համար, որ նորա սրբութիւնն ընդունենք։ Եւ ամեն խրատ հէնց նոյն ժամանակին ուրախութիւն չէ երեւում, այլ տրտմութիւն. բայց յետոյ նորանով վարժուածներին արդար խաղաղութեան պտուղ է վճարում»։ Եբրայեցիս 12։7-11
Սողոմոն իմաստունն ասում է. «Գաւազանը խնայողը ատում է իր որդիին, բայց նորան սիրողը կանուխ կխրատէ նորան»։ Առակաց 13։24
«Երեխայից մի խնայիր խրատը, որովհետեւ եթէ նորան գաւազանով ծեծես՝ չի մեռնիլ»։ Առակաց 23։13
«Հարաւի թագուհին վեր կկենայ դատաստանումը այս ազգի հետ, եւ կդատապարտէ սորան. որ երկրի ծայրերից եկաւ Սողոմոնի իմաստութիւնը լսելու. եւ ահա Սողոմոնիցն էլ մեծն է այստեղ»։ Մատթեոս 12։42
Եթե դու ունես ծնողներ, որոնք քեզ այնքան են սիրում, որ ժամանակ են գտնում եւ ջանքեր են գործադրում քեզ խրատելու համար, գնահատիր դա։ Հնազանդվիր նրանց այնպես, ինչպես մեր Տեր Հիսուս Քրիստոսն էր հնազանդվում իր ծնողներին՝ Հովսեփին ու Մարիամին։ Ծնողներին հարկավոր է առավելապես հնազանդվել այն պատճառով, որ այդպես է մեզ խրատում մեր Հայր Աստվածը։ Դա քեզ միայն օգուտ կբերի։
«Պատուիր քո հօրը եւ մօրը, սա է առաջին պատուիրանքը խոստմունքով, Որ քեզ լաւ լինի, եւ երկար ապրես երկրի վերայ»։ Եփեսացիս 6։2-3
Անահիտ ԲԱՆՈՒՉՅԱՆ
