«Բայց եթէ մէկը ձեզանից իմաստութեան պակասութիւն ունի, թող խնդրէ Աստուածանից, որ ամենին տալիս է առատութեամբ եւ չէ նախատում, եւ կտրուի նորան։ Միայն թէ թող հաւատքով խնդրէ առանց երկմտելու, որովհետեւ երկմտողը նման է ծովի հողմակոծուած եւ տատանուած ալիքին»
Ահա եւս մեկ օրինակ, երբ Արտաշես թագավորն ընդունում է Եհովա Աստծո իմաստնությունը, ով Եզրասի մոտ էր, երբ արքան թույլատրում էր հրեաներին՝ վերադառնալու իրենց երկիր.
«Եւ դու, ով Եզրաս, քո Աստուծոյ իմաստութեամբը, որ քեզանում է, դատաւորներ եւ իշխաններ դիր, որ դատեն Գետի այն կողմին եղող ժողովրդին, այսինքն քո Աստուծոյ օրէնքը գիտացողներին. եւ ով որ չգիտէ, նորան սովորեցրէք։ Բայց ամեն ով որ չէ կատարում քո Աստուծոյ օրէնքը եւ թագաւորի օրէնքը, իսկոյն նորան դատաստան անուի կամ մահով, կամ աքսորով, կամ տուգանքով եւ կամ բանտարկութեամբ։ Օրհնեալ լինի մեր հայրերի Տէր Աստուածը, որ այսպիսի միտք դրաւ թագաւորի սրտումը Երուսաղէմումն եղող Տիրոջ տունը փառաւորելու»: Եզրաս 7։25-27
Առանձնացնենք նաեւ Դանիելի խոստովանությունը, երբ նա պետք է մեկներ արքայի երազը. «Այն ժամանակ գիշերուայ տեսիլքում յայտնուեցաւ Դանիէլին այն գաղտնիքը. եւ Դանիէլն օրհնեց երկնից Աստուծուն։ Դանիէլը խօսեց եւ ասեց. Օրհնեալ լինի Աստուծոյ անունը յաւիտենից մինչեւ յաւիտեան, որ իմաստութիւնը եւ զօրութիւնը նորանն է։ Եւ նա է ժամանակները եւ ժամերը փոխողը, թագաւորներ իջեցնողը եւ թագաւորներ դնողը. նա է տալիս իմաստութիւն իմաստուններին, եւ հանճար՝ գիտնականներին։ Նա է խոր եւ ծածուկ բաները յայտնողը, որ գիտէ մութի մէջ եղածը, եւ լոյսը նորա հետ է բնակվում»։ Դանիել 2։19-22
Իսկ ինչպե՞ս է Աստված մարդուն տալիս իմաստնություն, մարդ ինչպե՞ս կարող է դառնալ իմաստուն։ Հակոբն ուսուցանում է, որ հարկավոր է միշտ իմաստություն խնդրել Աստծուց.
«Բայց եթէ մէկը ձեզանից իմաստութեան պակասութիւն ունի, թող խնդրէ Աստուածանից, որ ամենին տալիս է առատութեամբ եւ չէ նախատում, եւ կտրուի նորան։ Միայն թէ թող հաւատքով խնդրէ առանց երկմտելու, որովհետեւ երկմտողը նման է ծովի հողմակոծուած եւ տատանուած ալիքին։ Այն մարդը թող չկարծէ, որ Տէրիցը մի բան կառնէ։ Երկմիտ մարդը անհաստատ է իր բոլոր ճանապարհներումը»։ Հակոբոս 1։5-8
Անահիտ ԲԱՆՈՒՉՅԱՆ
