Ուրախացեք ամեն աստվածայինով

Եթե մարդկանց հարցնեք, թե ո՞րն է իրենց կյանքի ամենաուրախ օրը, պատասխանները կլինեն բազմազան։ Մեկի համար այդ օրը կլինի իր ամուսնության օրը, մյուսի համար՝ ավարտական դիպլոմ ստանալու օրը, երրորդը ամենալավ օր կարող է համարել նոր բնակարանի բանալիներն ստանալու օրը…

Մենք կարող ենք կանխատեսել այս հարցին քրիստոնյայի պատասխանը. դա այն օրն է, «երբ ես դարձա Աստծուն»։ Այդ օրը ոչ ոք չի կարող մոռանալ։ Մեր հոգին այդ օրը վայելել է երկնային երանություն եւ սուրբ հրճվանք, մեր ողջ էությունը ներծծվել է ուրախությամբ ու ցնծությամբ, մենք պատրաստ ենք գրկել ողջ աշխարհը Քրիստոսի սիրով։ Սուրբ Գիրքը շատ մարդկանց պատմություններ է պատմում, ովքեր հոգեւոր վերափոխումներ են ունեցել, անպատմելի ուրախության հոգեվիճակներ.

«Եւ երբոր ջրիցը դուրս եկան, Տիրոջ Հոգին Փիլիպպոսին յափշտակեց, եւ ներքինին այլ եւս չտեսաւ նորան. եւ նա ուրախութեամբ գնում էր իր ճանապարհը»։ Գործք Առաքելոց 8։39

Հիսուս Քրիստոսն իր հետեւորդներին զգուշացնում էր, որ եթե իրեն հալածում են, ապա կհալածեն նաեւ նրանց։ Սակայն ինչպիսի՞ն պետք է լինի քրիստոնյայի վերաբերմունքը հալածանքներին ու հետապնդումներին.

«Երանի նորանց, որ արդարութեան համար հալածուած են, որ նորանցն է երկնքի արքայութիւնը։ Երանի է ձեզ, երբոր կնախատեն ձեզ եւ կհալածեն եւ ամեն չար բան սուտ տեղը կասեն ձեր վերայ իմ պատճառովը։ Ուրախացէք եւ ցնծացէք, որ ձեր վարձքը շատ է երկնքումը, որովհետեւ այսպէս հալածեցին մարգարէներին, որ ձեզանից առաջ կային»։ Մատթեոս 5։10-12

Այստեղ, իհարկե, խոսքը ծիծաղի մասին չէ, այլ լուրջ ուրախության, ով զգացել է վերստին ծնունդի բերկրանքը, ներքին վերափոխումը, որն առաջնորդվում է Սուրբ Հոգով։ Պողոս առաքյալը Միլետոս քաղաքից սուրհանդակ է ուղարկում Եփեսոս, հրավիրում եկեղեցու երեցներին եւ դիմում նրանց.

«Ամենայն խոնարհութեամբ Տիրոջը ծառայելով եւ շատ արտասուքով եւ փորձութիւններով որ Հրէաների նենգութիւններիցը պատահեցան ինձ. Որ ինչպէս ետ չպահեցի ոչ մի օգտակար բան, որ չպատմեմ եւ սովորեցնեմ ձեզ՝ թէ հրապարակներում եւ թէ տան մէջ։ Հրէաներին եւ Յոյներին վկայութիւն տալով՝ ապաշխարել դէպի Աստուած, եւ մեր Տէր Յիսուս Քրիստոսին հաւատալ։ Եւ հիմա ահա ես հոգով կապուած գնում եմ Երուսաղէմ. եւ չգիտեմ թէ այնտեղ ինչ պիտի պատահէ ինձ։ Միայն թէ Սուրբ Հոգին քաղաքից քաղաք վկայում է՝ եւ ասում, թէ կապանքներ եւ նեղութիւններ սպասում են ինձ։ Բայց ես մի բան տեղ չեմ դնում եւ իմ անձն էլ պատուական չեմ համարում, որ ուրախութեամբ կատարեմ իմ ընթացքը, եւ այն պաշտօնը, որ Տէր Յիսուսից առայ, որ Աստուծոյ շնորհաց աւետարանին վկայեմ»։ Գործք Առաքելոց 20։19-24

Ոչ մի հանգամանք չէր կարող կանգնեցնել այս մեծ առաքյալի, նվիրյալի ծառայությունը, ով իր ողջ կյանքը նվիրեց Աստծուն։

Անահիտ ԲԱՆՈՒՉՅԱՆ