«Սիրիր քո Տէր Աստուծուն քո բոլոր սրտիցը, քո բոլոր անձիցը, քո բոլոր զօրութիւնիցը, եւ քո բոլոր մտքիցը. եւ քո ընկերին՝ քո անձի պէս»
Հիսուս Քրիստոսի ամենասյուժետային առակներից է բարի սամարացու մասին առակը։ Դիտարկենք սույն առակի համառոտ բովանդակությունը։
Մի մարդ Երուսաղեմից Երիքով գնալու ճանապարհին ենթարկվում է ավազակների հարձակման։ Նրան թալանեցին, ուժգին ծեծեցին եւ թողեցին ճանապարհին՝ մեռնելու։ Նրա մոտով անցան եւ՛ հոգեւորականը, եւ՛ Ղեւտացին, սակայն չօգնեցին վիրավոր ճանապարհորդին։
Միայն նրա մոտով անցնող սամարացին կապեց վիրավորի վերքերը, տարավ մոտակա իջեւանատուն, վճարեց իջեւանատիրոջը տուժած ճամփորդին խնամելու համար եւ ասաց, որ եթե լրացուցիչ խնամքի կարիք լինի, ինքը հետդարձի ճանապարհին կավելացնի վճարը։
«Մի սամարացի էլ, որ ճանապարհորդում էր, եկաւ այնտեղ եւ նորան տեսնելով գթաց, Եւ մօտ եկաւ՝ նորա խոցերը փաթաթեց՝ վերան ձէթ եւ գինի ածելով. եւ իր անասունի վերայ դրած տարաւ նորան մի իջեւան, եւ նորան հոգ տարաւ։
Եւ հետեւեալ օրն երբոր այն տեղիցը դուրս էր գնում, երկու դահեկան հանեց եւ իջեւանի տիրոջը տուաւ եւ ասեց նորան. Դորան հոգ տար, եւ ինչ որ աւելի ծախք անես, ես միւս անգամ ետ դառնալիս կվճարեմ քեզ»։ Ղուկաս 10։33 -36
Երբ Հիսուսին հարցրեցին, թե ո՞վ է ընկերը, մերձավորը, նա բերեց այս առակի օրինակը։ Արդյունքում մարդուն մերձավոր եղան ո՛չ նրա հայրենակիցները, այլ հուդաներին թշնամի համարվող սամարացին։
Ով մեր նկատմամբ բարի է, գթասիրտ եւ առատաձեռն, նա է մեր մերձավորը։
Սամարացիները չէին սիրում հրեաներին, բայց այս առակում մարդը, ով պետք է թշնամաբար տրամադրված լիներ հրեաների նկատմամբ, հոգ տարավ նրա համար։
Առակի մեկ այլ մեկնությամբ կարող ենք ասել, որ բարի Սամարացին ինքն Աստված է, ով ամոքում է մեր հոգեւոր վերքերը եւ մեզ ժամանակավորապես թողնում հյուրանոցում։
Բայց կգա ժամանակը, եւ Նա կգա մեր հետեւից:
Անահիտ ԲԱՆՈՒՉՅԱՆ
