Հաղթանակ սատանայի նկատմամբ

Հարկավոր է անընդհատ մաքրվել եւ խոստովանել մեղքերը, այլապես եթե մնում են մեղքի մնացորդներ, սատանան դրանք օգտագործում է որպես խայծեր՝ դեպի իր ճիրանները քաշելու համար։ Դրա համար դրանք պետք է անընդհատ վանել ու հատել, նույնիսկ եթե ֆիզիկական արատ ստանաք. «Եւ եթէ քո աչքը քեզ  գայթակղեցնէ, դուրս հանիր նորան. լաւ է քեզ, որ մէկ աչքով Աստուծոյ արքայութիւնը մտնես, քան թէ երկու աչք ունենաս՝ եւ կրակի գեհենն ընկնիս։ Որտեղ նորանց որդը չէ մեռնում, եւ կրակը չէ անցնում»։ Մարկոս 9։45-47

Այսպես մեզ համար շատ ավելի լավ է։ Պետք չէ ամաչել մեղքերի խոստովանությունից։ Հարկավոր է դրանք հայտնաբերել, որպեսզի դրանք դատի լույսը։ «Բայց ամեն բան՝ լոյսիցը յանդիմանուած՝ յայտնի է լինում. վասն զի ամեն բան, որ յայտնի է լինում, լոյս է»։ Եփեսացիս 5։13

Նա, ով ամաչում է խոստովանել մեղքերը, նախկինի նման մնում է սատանայի հովանու ներքո։ Իրական ապաշխարությունը հանդիմանություն է Աստծո առաջ, հոգիների առաջ, մարդկանց առաջ։ Բայց մենք պետք է կարողանանք անցնել այդ հանդիմանությունների միջով։ Ով ամաչում է անցնել այս ամենի միջով, իրեն հավերժորեն դատապարտում է։ Մենք ոչնչի չենք հասնի, եթե ասենք, թե «Միայն Աստված գիտի այդ մասին»։ Հարկավոր է հիշել Հոբի պատմությունը.

«Թէ որ ձեռքումդ անօրէնութիւն կայ, նորան հեռացրու, եւ քո վրաններումը անզգամութիւն թող չբնակուէ։

Ահա այն ժամանակ կբարձրացնես երեսդ անարատ եւ հաստատ կլինիս եւ չես վախենալ։

Որովհետեւ թշուառութիւնը կմոռանաս, անցած ջրերի պէս միտքդ կգայ.

Եւ կեանքը կէսօրից պայծառ կկանգնէ, խաւարուի էլ՝ առաւօտեան պէս պիտի լինի։

Եւ դու ապահով կլինիս, որովհետեւ յոյս կայ. եւ խորը կմտնես՝ ապահով կքնես.

Եւ կպառկես, ու վախեցնող չի լինիլ. եւ շատերը քեզ կաղաչեն։

Բայց ամբարիշտների աչքերը պիտի նուաղին, եւ ապաստանը պիտի կորչէ նորանցից, եւ նորանց յոյսը հոգեվարքի է»։ Հոբ 11 14-20

Մենք չպետք է պայքարենք սատանայի դեմ եւ բարձրացնենք նրա ինքնագնահատականը։ Նա, ով պայքարում է նրա դեմ, ոչինչ չի հասկանում պայքարից։ Մենք պետք է պարզապես պաշտպանվենք Հիսուսով եւ Նրա Արյունով։ Այնպես, ինչպես Իսրայելի եւ Եգիպտոսի միջեւ կրակե միջնորմ եղավ, այդպես էլ մեր եւ կործանողի միջեւ պետք է կանգնի Հիսուսը։

Ինքնըստինքյան ենթադրվում է, որ «լինել Քրիստոսով»՝ չի նշանակում, ինչպես շատերն են կարծում, միայն մեղքերի թողություն, հայացք՝ Նրա ուղղությամբ, գոհություն Նրանից, հաճախակի կարդալ Ավետարան, աղոթել… «Լինել Քրիստոսով»՝ նշանակում է բաղկացած լինել Նրանով ամբողջությամբ։ Եվ այս միավորումը Հիսուսի հետ սկսվում է Խաչի վրա, իսկ դա նշանակում է, որ մենք Նրա հետ խաչվել ենք, մահացել Նրա հետ, հարություն առել Նրա հետ։ Մենք պետք է դառնանք նրանցից, ում այլեւս չեն տեսնում եւ չեն լսում. ովքեր այլեւս թաքնվել են Հիսուսի մեջ, ովքեր այլեւս չկան այն ամենի համար, ինչը Քրիստոսից չէ։ Մահացածի մեջ ոչ ոք չի կարող մասնիկներ ունենալ, անգամ սատանան։

Որքանո՞վ ես դու վարժվել քո ներկա կյանքին, որքանո՞վ ես սատանային ինքնակամ առաջարկում իշխել քեզ վրա։ Որքանո՞վ է այս կյանքն ընթանում քեզ համար, որքանո՞վ է այդ կյանքն անիծված, որքանո՞վ է այդ կյանքը սատանայինը։ Իրենք իրենց համար ապրողները գայթակղում են սատանային, որպեսզի նա էլ գայթակղի իրենց։ Բայց որքանով ես դու մտել շփման մեջ Հիսուսի հետ մահվան միջոցով, այդքանով է քո կյանքի շփումը Նրա հետ. ոչ մի խազ ավելի։ Այլապես ավելիի չես հասնի, քեզ չեն օգնի ոչ աղոթքները, ոչ հավատքդ։ Աստծո բաժինն ունենալու համար շատ ավելի կարեւոր է զբաղեցնել որոշակի դիրք, քան միայն աղոթքների մեջ լինել։ Դա հավատքի պայքար է։ Մնացածը պայքար է, որը բխում է սեփական կամքից եւ մարմնից, երբ մարդ մի ակնթարթ մտածում է, թե ինքն ի վիճակի է պայքարելու սատանայի դեմ… Ոչինչ սատանային այնքան չի բարկացնում, որքան նրանից ուժեղ լինելու ցանկությունը։ Երբ նա մեզ գտնում է ապաստարանից դուրս, սկսում է ահավոր վրեժխնդիր լինել։

Ահա որտեղից են ծագում այդ անհավանական սարսափելի մեղքային անկումները։ Հայտնության գրքում նշվում են այն երեք տեսակի զենքերը, որոնցից պետք է օգտվել այդ հզոր թշնամու դեմ պայքարելու ժամանակ: Աստծո զավակները հաղթում են Քրիստոսի Արյունով, իրենց վկայության խոսքով եւ Նրան ծառայելու համար սեփական կյանքը զոհաբերելու ուժով: «Եւ նորանք յաղթեցին նորան՝ Գառի արիւնովը եւ իրանց վկայութեան խօսքովը. եւ չսիրեցին իրանց հոգին մինչեւ ի մահ»։ Հայտնություն 12։11

Անահիտ ԲԱՆՈՒՉՅԱՆ