Հոգեւոր անկյուն«…Սորանք են, որ գալիս են այն մեծ նեղութիւնիցը, եւ իրանց հանդերձները լուացին եւ սպիտակացրին Գառի արիւնովը»։ Հայտնություն 7։14
Պատկերացրեք՝ Գառի արյունով սպիտակեցրին… փաստորեն սրբերի արդարության ակունքը Հիսուս Քրիստոսի զոհաբերությունն է։ Ամեն լուսավորը, ամեն լավ բան, հոգեւոր կյանքի ողջ ցնծությունն Աստծո հետ արդյունք է մահվան նկատմամբ Հիսուս Քրիստոսի զոհաբերական հաղթանակի։ Առանց արյունի չի լինում մեղքերի թողություն. Քրիստոսն իր արյունը հեղեց մեր մեղքերի համար… Այնուհետեւ արյունը վերածվում է ըմպելիքի. դա մարդու սրտի ուրախության գինին է։ Երբ մենք «ըմպում ենք Հիսուսի արյունը», մեր մեջ ունենում ենք Հիսուսին։ Դա է կյանքի եւ Աստծո բարեգթության առհավատչյան։
«Նորա համար Աստուծոյ աթոռի առաջին են, եւ պաշտում են նորան ցերեկ եւ գիշեր նորա տաճարի մէջ. եւ աթոռի վերայ նստողը իր վրանը կտարածէ նորանց վերայ. Այլ եւս ոչ կը սովեն եւ ոչ կծարավին, եւ չի ընկնիլ նորանց վերայ ոչ արեւը եւ ոչ մի տաքութիւն»։ Հայտնություն 7։15-16
Հարկավոր է հաղթահարել բոլոր ներքին կրքերը. եթե ինչ-որ բան էլ լավ չի ստացվել, բայց զղջում եք, Տերը կմխիթարի, կամոքի մեր անկատարությունը, կսրբի արցունքները…
«Որովհետեւ Գառը՝ որ աթոռի մէջ է, կհովուէ նորանց եւ կառաջնորդէ նորանց դէպի կենդանի ջրերի աղբիւրներ. եւ Աստուած կսրբէ ամեն արտասուքը նորանց աչքերիցը»։ Հայտնություն 7։17
«…եւ Աստուած կսրբէ ամեն արտասուքը նորանց աչքերիցը». սրանք Հայտնության գրքի վերջին բառերն են, որ հաջորդում են յոթ կնիքների բացմանը հաջորդող արհավիրքներին ու ցնցումներին… եւ այս բառերը կարծես հնչում են որպես մի կում թթվածին ու հույս։
Առաջիկա ցնցումներից առաջ աշխարհը կարծես մի պահ շունչ կառնի, երկնքում լռություն կլինի կես ժամի չափ… յոթերորդ կնիքը բացելուց առաջ։
Անահիտ ԲԱՆՈՒՉՅԱՆ
