«Սորանք են, որ կանանց հետ չխառնակուեցան, որովհետեւ կոյս են. սորանք են, որ Գառի ետեւից գնում են ուր որ նա գնայ. սորանք փրկուեցան մարդկանցից Աստուծուն եւ Գառին իբրեւ երախայրի։ Եւ նորանց բերանումը նենգութիւն չգտնուեցավ, որովհետեւ անարատ են (Աստուծոյ աթոռի առաջին)»։ Հայտնություն 14։4-5
Ովքե՞ր են այս կույսերը, եւ արդյո՞ք մյուսների համար չկա փրկություն։ Սրանք ընտրյալներն են։ Ժամանակակից լեզվով ասած, եթե կա Աստծո բանակ, ապա նրանք հատուկ ջոկատայիններն են, էլիտար ստորաբաժանումը։ Ե՛ւ Հիսուսն էր անարատ, ե՛ւ առաջին նահատակը՝ աստվածահաճ գառնարած Աբելը, ե՛ւ նախակարապետ Հովհաննես Մկրտիչը, ե՛ւ Եղիան… Այսինքն, Հիսուսն իր շուրջ է հավաքում փառավոր մարդկանց, ովքեր իր հետ առավել համակցված են։ Այնպես որ, պետք չէ կաշկանդվել. Հիսուսի բանակում էլի շատ տեղեր կան եւ շատ աստիճանակարգեր ու անելիքներ։
Կույսի կերպարը խորհրդանշում է անարատությունն ու հավատարմությունը հարս եկեղեցուն, իսկ անառակը խորհրդանշում է անհավատարիմ եկեղիցին։ Մենք եւս պետք է հաճախակի մտածենք բարոյականության եւ հավատքի մաքրության, անկեղծության մասին։ «Որովհետեւ կան ներքինիներ, որ մօր որովայնից այնպէս են ծնուել. եւ կան ներքինիներ, որ մարդկանցից են ներքինացուել. եւ կան ներքինիներ, որ իրանց ներքինացրին երկնքի արքայութեան համար. ով որ կարող է տանել՝ թող տանի»։ Մատթեոս 19։12
Այստեղ է, որ մարդ պետք է լինի նպատակասլաց. միտքը պետք է լինի հավաք ու մեկտեղված եւ մղված լինի առ Միակը։ Սրանում է սրբության գաղտնիքը։ Եթե սա չկա, մարդը զվարճանում է, գայթակղվում է… հետո արդեն մարմինն ինքն է առաջնորդում մարդուն։
Աչքերը, ականջները եւ լեզուն շատ ավելի շատ են գայթակղել մարդուն, քան աշխարհի բոլոր անառակները միասին։ Թշնամին մուտք է գործում պատուհաններով՝ աչքերով։ Մեր ժամանակաշրջանը տեսողականացված է. չափից դուրս են պատկերները, չափից դուրս են ներկայացված աղտեղություններն աչքերի համար, ընդ որում՝ խելքն ու միտքն այդ ընթացքում լիովին անտեսված են։ Աչքերը բազմաշեղված են տարատեսակ գովազդների, կոչերի, այլազան կայքերի ուղղությամբ։ Մենք չափից շատ բան ենք լսում, որ կարիք չկա լսելու, տեսնում ենք, որ կարիք չկա տեսնելու, ասում ենք բաներ, որոնց կարիքը չկա, եւ այս ամենը հյուծում է մեր ներաշխարհը եւ մարդուն դարձնում դյուրահաս որս ոչ աստվածային ուժերի համար։
Այնպես որ, ով ցանկանում է իմաստալից ու նպատակասլաց կյանք ապրել, պետք է կարողանա մեկտեղել իր խելքն ու միտքը։ Աղոթքով, ընթերցանությամբ, մտորումներով։ Պետք է գիտակցել, որ գայթակղությունների կրքերը մանր ու ժամանակավոր են, իսկ Աստված՝ հավերժ։ Եթե ցանկանում ենք ապրել սրբության, մաքրության եւ իմաստնության մեջ, ապա պետք է ապրենք Ավետարանով, ըստ Աստծո խոսքի։
Անահիտ ԲԱՆՈՒՉՅԱՆ
