Վրաստանի վարչապետ Իրակլի Ղարիբաշվիլին կարգադրել է ստեղծել պետական հանձնաժողով, որը պետք է մշակի եւ իրականացնի դեօկուպացիայի ու հակամարտությունների խաղաղ կարգավորման ուղղությամբ Վրաստանի պետական ռազմավարությունը։ Պետական հանձնաժողովի շրջանակներում ստեղծվելու է աշխատանքային խումբ, որը մինչեւ տարեվերջ հասարակության լայն շրջանակների մասնակցությամբ կմշակի ներառական եւ համապարփակ ռազմավարություն։ Կառավարության մամուլի ծառայության հաղորդագրության համաձայն, բացի պետական ինստիտուտներից հակամարտությունների կարգավորման հայեցակարգի մշակմանը կմասնակցեն փորձագիտական համայնքի ներկայացուցիչները, հասարակական կազմակերպությունները, ինչպես նաեւ Վրաստանի օտարերկրյա ռազմավարական գործընկերները: Նոր հանձնաժողովը ղեկավարելու է երկրի ԱԳ նախարարությունը:
Ինքնըստինքյան հասկանալի է, որ այս որոշման խնդրո առարկան Աբխազիան եւ Հարավային Օսեթիան են։ Արցախյան երկրորդ պատերազմի արդյունքներն ընկալելի են դարձրել տարածքային վեճերն այդ կերպ լուծելու հնարավորությունը։ Այս տրամադրությունները Թուրքիան փորձում է արդյունավետ կերպով կառավարելի դարձնել։ Այդ նպատակով հաջողությամբ զուգորդելով՝ կիրառում է կոշտ եւ փափուկ ուժերի քաղաքականությունը։
Այսպես, հունիսի 18-20-ը Անթալիայում անցկացվեց «Նորարար դիվանագիտություն. Նոր դարաշրջան, նոր մոտեցումներ» խորագրով դիվանագիտական ֆորումը, որին մասնակցում էին 11 երկրի ղեկավարներ, 41 նախարար, այդ թվում՝ արտաքին գործերի նախարարներ, շուրջ 60 միջազգային կազմակերպությունների ներկայացուցիչներ եւ այլ բարձրաստիճան հյուրեր: Դիվանագիտական ֆորումի շրջանակներում հանդիպել են Ուկրաինայի, Մոլդովայի եւ Վրաստանի ԱԳ նախարարներ Դմիտրո Կուլեբան, Աուրելի Չոկոն եւ Դավիդ Զալկալիանին, որի ընթացքում կողմերը քննարկել են Եվրամիությանն ինտեգրվելու վերջին «Ասոցացված տրիոյի» նախաձեռնության շրջանակներում փոխգործակցության հարցը: Նշենք, որ «Ասոցացված տրիո» հուշագիրը ստորագրվել էր դեռեւս մայիսի 17-ին Կիեւում, որտեղ հանդիպել էին երեք երկրի ԱԳ նախարարները՝ Եվրամիությանը ինտեգրվելու գործընթացն արագացնելու ուղղությամբ համագործակցելու նպատակով։
Թուրքիայում երեք երկրի արտաքին քաղաքական գերատեսչությունների ղեկավարների բանակցությունների ընթացքում քննարկվել են նաեւ հունիսի 14-ին տեղի ունեցած ՆԱՏՕ-ի գագաթնաժողովի արդյունքները: Զրուցակիցները «հայտարարել են Սեւծովյան տարածաշրջանում սպառնալիքների ընդհանրությունը՝ ռուսական ռազմականացման ֆոնին»:
Վերջին շրջանում առնվազն հայտարարությունների մակարդակում ակտիվացել է Վրաստանի եւ Ուկրաինայի դաշինքին անդամակցելու թեման։ 2008-ի ապրիլին Բուխարեստում կայացած ՆԱՏՕ-ի գագաթնաժողովում դաշինքի առաջնորդները հրաժարվել էին Ուկրաինային եւ Վրաստանին անդամակցության գործողությունների ծրագրեր տրամադրել, բայց քաղաքական հայտարարություն էր արվել, որ անդամակցությունը հնարավոր կլինի այն ժամանակ, երբ Կիեւն ու Թբիլիսին համապատասխանեն անդամակցության բոլոր չափանիշներին: Կիեւի եւ Թբիլիսիի` ՆԱՏՕ-ին անդամակցելու հեռանկարի մասին ՆԱՏՕ-ի ներկայացուցիչը վերջերս արձագանքել էր, որ քանի դեռ Ուկրաինան եւ Վրաստանը չեն կարգավորել Ռուսաստանի հետ իրենց տարածքային վեճերը, ապա նրանց անդամակցության դեպքում դաշինքին կկանգնեցնի Ռուսաստանի հետ ռազմական բախման եզրին, ինչը, ըստ էության, կնշանակի համաշխարհային պատերազմ։
Հասկանալի է, որ այս երկրներից որեւէ մեկը չի կարող սեփական ուժերով լուծել հակամարտությունն հօգուտ իրեն։ Հենց այստեղ է, որ «օգնության» է գալիս Թուրքիան, որը լինելով ՆԱՏՕ-ի անդամ պետություն, այնուամենայնիվ հակամարտությունների ժամանակ գործում է նաեւ որպես «միայնակ» խաղացող։ Հետեւաբար պատահական չէ, որ նման տարածաշրջանային նշանակության հանդիպումները տեղի են ունենում Թուրքիայում, ինչը ազդեցության լծակներ է ապահովում։
Թե որքանով այդ բնույթի գործընթացները եւ ռազմական ճանապարհով հակամարտությունների լուծման տարբերակը վերահսկելի կլինեն եւ չեն վտանգի գոյություն ունեցող հավասարակշռությունը, հնարավոր չէ կանխատեսել. իրադարձությունները կարող են չափազանց անկանխատեսելի լինել անգամ խոշոր դերակատարների համար։
