Արցախյան երկրորդ պատերազմից հետո ավելի են ուժեղացել պրոթուրքական տրամադրությունները։ Եթե մինչ այդ Անկարայի եւ Բաքվի հարաբերություններում զարգացվում էր «մեկ ազգ, երկու պետություն» գաղափարը, ապա հետպատերազմյան շրջանում փորձ է արվում ստուգել, թե ինչպիսի ընդունելություն կգտնի «մեկ ազգ, մեկ պետություն» ունենալու հեռանկարը։ Մասնավորապես՝ ադրբեջանցի միլիարդատեր Իլհամ Ռահիմովը, ով սերտ հարաբերություններ ունի երկրի նախագահ Ալիեւի հետ, «Ենի Մուսավաթ» իշխանամետ թերթին տված հարցազրույցում նշել էր, որ ժամանակն է «մեկ ազգ, երկու պետություն» մոդելից երկրներն անցում կատարեն «մեկ ազգ, մեկ պետություն» մոդելին: Նման տեսակետին են հակված նաեւ ընդդիմադիր շրջանակները: Տարիներ շարունակ բարձրաձայնվել է նաեւ համադաշնության հեռանկարի մասին։ Չնայած այդ ամենին, որքան էլ այսօր Ադրբեջանում հրապուրված են «մեծ եղբոր» օգնությամբ եւ հովանավորությամբ «հաղթանակն» ամրապնդելու եւ զարգացնելու հեռանկարով, այնուամենայնիվ, բռնապետները հազիվ թե համաձայնեն կիսել իշխանությունը։ Նման տրամադրությունները, իհարկե, օգնում են կոնսոլիդացնել հասարակությունը եւ ձեւավորել գոյություն չունեցող ազգային ինքնություն, բայց նպատակը բնավ միաձուլումը չէ, առնվազն Ադրբեջանի այսօրվա իշխանության համար։
Մինչդեռ թուրքական կողմը բավականին հեռահար եւ արդյունավետ քաղաքականություն է իրականացնում պրոթուրքական տրամադրություններն առավել խորքային եւ անբեկանելի դարձնելու համար։ Ամեն փոփոխություն սկսվում է երիտասարդ սերնդին անհրաժեշտ գաղափարներով եւ արժեքներով դաստիարակելու ճանապարհով։ Թուրքիայի իշխանությունների կողմից տարիների ընթացքում կրթաթոշակներ են շնորհվել շուրջ 26 հազար թյուրքալեզու ուսանողների։ Կրթության միջոցով գաղափարաբանական եւ հոգեւոր-մշակութային նվաճումն այն արդյունավետ միջոցն է, որը թեեւ ժամանակատար է, սակայն հիմնավոր։ Եթե այլ կերպ ձեւակերպենք, ապա երիտասարդ այդ «բանակը» թուրքական մտածելակերպի եւ քաղաքականության կրողն է դառնալու։
Կրթականից բացի, Թուրքիայի հետեւողական ռազմավարության մասն է կազմում ռազմական կապերի զարգացման ուղղությամբ տարվող աշխատանքը։ Դեռեւս 2017 թ. Թուրքիայի եւ Ադրբեջանի միջեւ ստորագրվեց պաշտպանական արդյունաբերության ոլորտում համագործակցության մասին համաձայնագրի 21-րդ հոդվածը, որով հնարավորություն ստեղծվեց ադրբեջանական սպայական կազմի համար սովորել Թուրքիայի զինված ուժերի ուսումնական եւ նյութական բազայում: Մինչեւ 2020 թ. երկու երկրների բանակների սերտ համագործակցության արդյունքում Թուրքիայի ռազմական դպրոցներն են ավարտել 18 հազար ադրբեջանցի կուրսանտներ, եւս 8 հազար զինծառայող վերապատրաստվել է թուրքական տարբեր դասընթացների եւ ծրագրերի շրջանակներում:
Նախօրեին Ադրբեջանի պաշտպանության նախարարի տեղակալ, ռազմաօդային ուժերի հրամանատար Ռամիզ Թաիրովը Բաքվում ընդունել էր Թուրքիայի ռազմաօդային ուժերի հրամանատար Հասան Քյուչուքաքիյուզի գլխավորած պատվիրակությանը՝ ընդգծելով, որ ռազմաօդային ուժերի համագործակցության զարգացումը նպաստում է Թուրքիայի ու Ադրբեջանի պաշտպանական կարողությունների ամրապնդմանը:
Թուրքական ռազմական ուսումնարաններում կրթությունն ու զինված ուժերում վերապատրաստումների հետեւանքն այն են լինելու, որ ադրբեջանական բանակի սպայակազմը կրելու է թուրքական դպրոցի կնիքը, այնինչ նախկինում այն խորհրդային, ապա ռուսական ռազմական դպրոցի, ռազմարվեստի կրողն էր։ Այս ամենը ի վերջո, խորքային եւ արմատական փոփոխությունների է հանգեցնելու ինչպես բանակի ներսում, այնպես էլ՝ հասարակական եւ պետական մակարդակներում։ Ի դեպ, այդ զարգացումների ապացույցներից կարելի է համարել այն, որ այս տարվա հունվարի 28-ին Ադրբեջանի զինված ուժերի գլխավոր շտաբի պետի պաշտոնից հեռացվեց Նաջմեդին Սադիկովը, որի պաշտոնանկությունը կապվում է պրոռուսական կողմնորոշում ունենալու եւ թուրքական ազդեցության աճը քննադատելու հետ:
