Ուկրաինայի ու ՆԱՏՕ-ի հետ Ռուսաստանի ունեցած լարված հարաբերությունների համապատկերին Թուրքիայի նախագահ Ռեջեփ Թայիփ Էրդողանի այցը Կիեւ եւ այդ երկրից հնչած պաշտոնական հայտարարությունները Մոսկվային առնվազն մտորելու տեղիք պետք է տան: Էրդողանի այցի նախօրեին արդեն Թուրքիայի ԱԳՆ-ի տարածած հայտարարությունը կտրուկ ձեւակերպումներ էր պարունակում իր՝ վերջին շրջանի գործընկերոջ հասցեին: «Թուրքիան աջակցում է Ուկրաինայի տարածքային ամբողջականությանը եւ ինքնիշխանությանը, չի ճանաչում Ղրիմի անօրինական բռնակցումը եւ հանդես է գալիս միջազգային իրավունքին համապատասխան Դոնբասի խնդրի խաղաղ կարգավորման օգտին»,- ասված էր հայտարարության մեջ:
Թուրքիայի ԱԳՆ-ն, ինչպես միշտ, այս անգամ եւս չէր մոռացել Ղրիմի թաթարներին եւ իր ուղերձում շեշտել, որ Ուկրաինայի ու Թուրքիայի միջեւ բարեկամության, համագործակցության կամուրջ համարվող «Ղրիմի մեր թաթարների» իրավունքների եւ շահերի պաշտպանությանն ուղղված համատեղ ջանքերն ավելի են ամրապնդում թուրք-ուկրաինական հարաբերությունները: Ռուսաստանի ուղղությամբ «շպրտած» այս քաղաքական հարթության հայտարարություններին զուգահեռ Անկարան Էրդողանի այցի ժամանակ կատարեց նաեւ ոչ պակաս ցավոտ տնտեսական քայլեր: Վերջինս այստեղ էլ օգտագործում է տնտեսական էքսպանսիայի իր հիմնական գործիքը՝ Կիեւի վրա ազդեցությունը մեծացնելու եւ Ռուսաստանից նրա կախումը թուլացնելու համար:
Էրդողանի եւ Վլադիմիր Զելենսկու՝ երեք ժամից ավելի տեւած երկկողմ հանդիպումից հետո նրանց ներկայությամբ ստորագրվել են ազատ առեւտրի գոտի ստեղծելու մասին համաձայնագիր եւ ուղեկցող փաստաթղթեր: Բացի այդ, Ուկրաինայի էներգետիկայի նախարար Հերման Գալուշչենկոն եւ նրա թուրք գործընկեր Ֆաթիհ Դոնմեզը քննարկել են էներգետիկ անվտանգության եւ Անդրբալկանյան միջանցքով գազի մատակարարումների թեմաները։
Գաղտնիք չէ, որ Ռուսաստանը հատկապես զգայուն է եվրասիական տարածաշրջանում բնական գազի շուկայի խնդիրների հարցում, որտեղ ունի բնական գերիշխող դիրք, իսկ Ուկրաինան ուղղակի կախման մեջ է Ռուսաստանից, քանի որ իր տարածքով Եվրոպա անցնող գազամուղի տարանցման շնորհիվ է ստանում իրեն անհրաժեշտ ողջ գազի ծավալը: Կիեւը լավ է հասկանում, որ ՌԴ-ի հետ հակամարտության դեպքում լուրջ կորուստներ կունենա նաեւ տնտեսության մեջ: ՌԴ-ն արդեն ավարտին է հասցրել «Հյուսիսային հոսք- 2» գազատարի կառուցումը, որն ապահովում է Եվրոպա ռուսական գազի անխափան մատակարարումը, եւ դրանով Ուկրաինային գցել է ՌԴ-ից ավելի մեծ կախվածության մեջ:
Ստեղծված իրավիճակում Թուրքիան Ուկրաինային առաջարկում է աջակցություն այդ կարեւոր հարցում՝ խոստանալով Ուկրաինայի, Մոլդովայի, Ռումինիայի եւ Բուլղարիայի տարածքով անցնող Տրանսբալկանյան գազատարով գազային ռեվերսի՝ հակառակ ուղղությամբ գազ մատակարարել Կիեւին: Կողմերը նաեւ պայմանավորվել են, որ Թուրքիան կհետախուզի եւ կարդյունահանի Ուկրաինայի գազի պաշարները Սեւ ծովի հատվածում:
Բնականաբար, կողմերը քննարկել են նաեւ Կիեւի եւ Մոսկվայի միջեւ լարվածության հարցը։ Դատելով հանդիպումից հետո տարածված հաղորդագրություններից՝ վերջին խնդրով էական արդյունքներ չեն ապահովվել, ինչը բնական է, քանի որ այդ հարցը բացառապես ՌԴ-ՆԱՏՕ տիրույթում է: Ուկրաինայի հարցում Թուրքիայի քայլերը ցույց են տալիս, որ Անկարայի շահերն այդտեղ խաչվում են ՌԴ-ի շահերի հետ, եւ դա բնական է, քանի որ այդ պետությունները դարեր շարունակ կիսել են նույն կենսական տարածքները, որոնց համար 20 անգամ պատերազմել են:
ՌԴ-Ուկրաինա լարված հարաբերությունների պայմաններում Թուրքիայի գործողությունները խոսուն փաստերն են այն բանի, որ առաջին իսկ հնարավորության դեպքում Անկարան կմոռանա Մոսկվայի հետ ունեցած գործընկերային հարաբերությունների մասին: Սա է փաստում նաեւ այն, որ օրերս Սիրիայի հյուսիսում թուրքական օդուժի խոշոր գործողություններ եւ օդային հարվածներ տեղի ունեցան: Անկարան օգտվեց առիթից, որ Մոսկվայի ուշադրությունն ավելի շատ դեպի Ուկրաինա է սեւեռված, եւ գործողություններ սկսեց ռուսական զորքերի հետ Սիրիայում ունեցած շփման գծում:
Այս միտումն առանձնակի դիտարկելու կարիք ունեն նաեւ հայկական պետությունները, քանի որ 44-օրյա պատերազմից հետո մեր սահմաններն էլ վերածվել են ռուս-թուրքական ներկայության շփման գծերի:
