Հայաստանի Հանրապետության անկախության հռչակման 30-ամյակի օրը՝ 2021 թ. սեպտեմբերի 21-ին, ՀՀ Երկրապահ կամավորականների միության (ԵԿՄ) անդամները վարչության նախագահ Սասուն Միքայելյանի գլխավորությամբ այցելեցին «Եռաբլուր»՝ Հայոց ամենասրբավայրը: Հազարավոր քաջորդիներ են ննջում այստեղ, հազարավոր անհանգիստ հոգիներ…
Արցախի հաղթանակն ու Հայոց անկախությունը կերտած երկրապահի հերոսներից շատերն են այստեղ՝ մարտիրոսված ռազմի ճամփաներին՝ արցախյան առաջին ու մնացած պատերազմների ժամանակ, վախճանված խաղաղ տարիներին: Այստեղ են հազարավոր մեր Անմահ հերոսները, ովքեր ընկան արցախյան վերջին պատերազմում: «Պատանի երկրապահ» ակումբի սաները երկրապահի անդամներին եւ սրբավայր եկած այլ հայրենակիցների բաժանում էին ծաղիկներ, որոնք խոնարհվեցին անհետ կորած ազատամարտիկների, զորավար Անդրանիկի, արցախյան հաղթանակն ու Հայոց անկախությունը կերտած անհատների՝ Սպարապետ Վազգեն Սարգսյանի, Մոնթեի, Աշոտ Նավասարդյանի, այլոց հուշակոթողների եւ նահատակ հերոսների շիրիմների մոտ: ԵԿՄ վարչության կողմից նաեւ ծաղկեպսակ դրվեց «Եռաբլուրում»:
Արցախյան գոյամարտի մարտական ընկերներիս՝ Արսեն-Երեմ Խաչատրյանի (ԵԿՄ Ավանի բաժանմունքի նախագահ), Ստեփան Շահբազյանի, Հովիկի եւ այլ ազատամարտիկների հետ շրջեցինք «Եռաբլուրում». այստեղ շատ են մեր զինակից ընկերները, ովքեր, թեկուզ նահատակ, պահանջում են՝ տեր մնալ մեր երկրի անկախությանը, հետ բերել իրենց արյամբ կերտած հաղթանակները, ամբողջացնել Արցախ աշխարհը եւ միավորել Մայր հայրենիքին: Առավել անհանդուրժող են մերօրյա մեր Անմահ հերոսները՝ այն պատանիները, ովքեր կռվեցին անձնուրաց, նահատակվեցին, ցուցաբերեցին անօրինական հերոսացումներ: Պահանջկոտ են, քանի որ թուրքին է մնացել Արցախի մեծ մասը, վտանգվել է մեր հայրենիքի ողջ սահմանը, փակվել են ճանապարհներ: Պահանջկոտ են քաշաթաղցի այն հերոս տղաները, ովքեր կյանքը չխնայեցին, նահատակվեցին հերոսաբար, որ անառիկ մնային Քաշաթաղն ու Քարվաճառը, Շուշին ու Հադրութը…
Խնկաբույր է «Եռաբլուրում», ծանր տեսարան է ամենուրեք: Սեւազգեստ կանայք, տղամարդիկ՝ մտախոհ ու արցունքոտ աչքերով… Բոլորին նույն ցավն է պատել: Բոլորը լուռ են՝ մտքով հարազատ-նահատակի հետ: Ծանր է ու տխուր, մինչ նորօրյա պատերազմը՝ դարձյալ տխուր էր «Եռաբլուրում», բայց հպարտ էինք: Տղերքի մարտիրոսությունն իզուր չէր: Հաղթել էինք Արցախյան գոյամարտում, ազատագրել մեր հայրենիքի որոշակի տարածք, վերահայացրել: Քաշաթաղում ու Շուշիում, Քարվաճառում ու Հադրութում հայոց շունչն էր, հայկական դպրոցներ էին գործում, նորերը բացվում: Հայ մանուկն այստեղ առանձնակի կրթություն ու դաստիարակություն էր ստանում: Այսօր այլ է, նույն մանուկն այժմ հեռացել է իր հայրենի տնից, այնտեղ է թողել իր մանկությունը, օրագիրն ու մայրենիի տետրը: Շատերի եղբայրն ու հայրը, հարազատը նահատակվել են…
Այցելելով Եռաբլուր՝ այսպես «տոնեցինք» մեր անկախության 30-ամյա տարեդարձը երկրապահներս:
