«ՀՀ» օրաթերթի հարցազրույցը Ագարակ քաղաքի միջնակարգ դպրոցի տնօրեն Անժելա Աղայանի հետ է
-Տիկին Աղայան, Ձեր դպրոցը 2019-2020 ուսումնական տարվա լավագույն դպրոց է ճանաչվել: Խնդրում եմ ներկայացնեք, թե ինչի՞ շնորհիվ եք հասել դրան:
-Ագարակը Հայաստանի հարավային դարպասին է: Ապրում ենք մի գողտրիկ, գեղեցիկ, ջերմ քաղաքում, եւ մեր աշակերտները եւս ջերմ են ու ուսումնատենչ: Քաղաքն ունի մեկ միջնակարգ դպրոց, որտեղ սովորում է 663 աշակերտ: Կրթօջախն ունի հաջողություններ, ինչի վառ ապացույցը 2019-2020 ուստարվա լավագույն դպրոց ճանաչվելու փաստն է: Լավագույն դպրոց կոչմանն արժանացել ենք մեդալակիրների թվի, հանրապետական օլիմպիադաներում աշակերտների մասնակցության եւ հաջողություններ ունենալու շնորհիվ: Այդ որոշման վրա ազդել է նաեւ դպրոցի գերազանցիկների մեծ թիվը: Հաշվի են առնվել նաեւ դպրոցի գեղեցիկ կահավորված եւ անհրաժեշտ պարագաներով հագեցած ուսումնադաստիարակչական անկյուններ ստեղծելու փաստը, դասասենյակների կոկիկ եւ մաքուր լինելը, ինչպես նաեւ տարբեր ծրագրերում դպրոցի ներգրավվածության եւ ակտիվ մասնակցության հանգամանքները: Օրինակ՝ բնապահպանական ծրագրերով կարողացանք 2018 թ. օգոստոսին արեւային ֆոտոէլեկտրակայան տեղադրել դպրոցում: Դիմեցինք «Պահպանվող տարածքների աջակցման ծրագիր-Հայաստան» ծրագրին եւ շահեցինք: Էլեկտրակայանից բացի, այդ ծրագրով մեզ հատկացվեց նաեւ ֆիզիկայի լաբորատոր աշխատանքների համար նախատեսված ստենդը: Ծրագիրը 30 հազար եվրո արժողությամբ էր: Քանի որ սարքը մեծ է եւ չի մտնում ֆիզիկայի լաբորատոր աշխատանքների սենյակ, այն տեղադրել ենք դահլիճում, որտեղ մեծ լուսամուտների դիմաց 30 աստիճան թեքում ենք դեպի արեւը եւ աշակերտների հետ անցկացնում լաբորատոր պարապմունքներ: Այս սարքի օգնությամբ երեխաներին ցույց ենք տալիս, թե ինչպես է կանաչ արեւային էներգիան փոխակերպվում ջերմային եւ լուսային էներգիայի, որը բնապահպանական տեսանկյունից բավական օգտակար է:
-Տեղյակ եմ, որ նույն ծրագրով շահել եք մեկ այլ մրցույթ. ի՞նչ ծրագիր էիք ներկայացրել:
-Այո, այս տարվա ապրիլի 22-ին գերմանական KfW բանկի հատկացրած միջոցներով շրջակա միջավայրի նախարարության կողմից իրականացվող «Պահպանվող տարածքների աջակցման ծրագիր-Հայաստան» ծրագրից շահեցինք հերթական դրամաշնորհը: Աչք շոյող կլինի, եթե աշակերտը դպրոցի տարածք մտնելիս տեսնի գեղեցիկ կանաչապատ բակ, ինչու չէ՝ նաեւ ուսումնական տեսանկյունից որոշ դիզայներական մտահղացումներով ձեւավորված կանաչ միջավայր, օրինակ՝ կանաչ գրքեր եւ այլն: Այդ նպատակով էլ գրեցինք այս ծրագիրը, որպեսզի կարողանանք կյանքի կոչել կանաչապատման մեր այդ մտահղացումը: Դպրոցն ունի նաեւ ջերմոց, որտեղ տարիներ առաջ ագրարային համալսարանի հետ պայմանագրի հիման վրա դասավանդվել են այգեգործություն եւ էկոլոգիա առարկաները: Հետագայում այդ պայմանագիրը խզվել է, եւ մենք հիմա նախատեսում ենք ջերմոցի բարիքներով համալրել տարրական դասարանին տրվող սննդի կերակրացանկը: Նպատակ ունենք առողջ, էկոլոգիապես մաքուր սննդով ապահովել դպրոցականներին: Մենք նախորդ տարի փորձ արեցինք այդ ուղղությամբ: Այս ծրագրի միջոցով ստացած գումարների մի մասը կօգտագործվի հողը փոխելու, այն սնուցելու աշխատանքների համար: Ջերմոցում արդեն ունենք կաթիլային ոռոգման համակարգ, եւ եթե հողը փոխվի, համապատասխան աշխատանքներ տանենք, կհասնենք մեր նպատակին:
-Ի՞նչ խնդիրներ կան դպրոցում, որոնք հրատապ լուծման կարիք ունեն:
-Դպրոցի շենքը վաղուց է կառուցվել եւ սեյսմակայունության առումով այնքան էլ հուսալի չէ: Շատ ավելի կարեւոր է աշակերտների ապաստարանի խնդիրը, քանի որ ապրում ենք սահմանին մոտ: Դիմել եմ մարզային իշխանություններին՝ ապաստարան կառուցելու հնարավորությունը դիտարկելու համար: Քաղպաշտպանության պարապմունքների օրերին, երբ պետք է տարհանում արվի, երկրաշարժի սցենարով ենք դպրոցականներին տարհանում ազատ տարածություն, շենքից դուրս, իսկ պատերազմական դրությանը երեխաներին սովորեցնելու համար, բնականաբար, պետք է նրանց ապաստարան իջեցնել: Նման հնարավորություն չունենալու պատճառով դասղեկի ժամերին, լսարաններում աշակերտներին տեսաֆիլմեր ցուցադրելով կարողանում ենք բացատրել, թե ապաստարաններից ինչպես պետք է օգտվել, եւ եթե անհրաժեշտ պահին հարեւան շենքերում նկուղներ ու ապաստարաններ լինեն, մեր աշակերտները պետք է գնան այնտեղ:
-Կրթական ոլորտի վերջին բարեփոխումները, ըստ Ձեզ, ինչպե՞ս կանդրադառնան կրթական գործընթացների վրա, կարծես թե դա այնքան էլ միանշանակ չընդունվեց, հատկապես՝ նոր չափորոշիչները:
-Բարեփոխումները միտված են կրթության որակի բարձրացմանը, բայց միանշանակ չեն ընդունվում, քանի որ դրանք կյանքի կոչելու եւ արդյունքներ ստանալու համար ժամանակ է պետք, սերունդ պետք է անցնի դրա միջով: Եթե դասագիրք է փոխվում, ապա մեկ ուսումնական տարվա ընթացքում չես կարող ասել, թե արդյոք իր բուն նպատակին ծառայե՞ց այդ փոփոխությունը: Ինձ թվում է, որ փոփոխությունը որոշակի «կյանք» պետք է ապրի, եւ սերունդ պետք է փոխվի: Մենք կրթական որակի բարձրացմանը զուգահեռ աշակերտներին ուսուցանում ենք հայրենասիրություն, սեր բնության հանդեպ: Նաեւ ամրապնդում ենք ընտանիք- ծնող-աշակերտ կապը, որը շատ ամուր է այստեղ: Այս եռանկյան կենտրոնում էլ դպրոցն է, եւ դրանց ներդաշնակ փոխգործակցությամբ էլ վերջինս հասնում է հաջողությունների: Դրան նպաստում են նաեւ առողջ կոլեկտիվը եւ բանիմաց, մասնագիտական գիտելիքներին տիրապետող ուսուցիչները:
-Ի՞նչ մասնագիտացմամբ ուսուցիչների պահանջ կա դպրոցում:
-Ինֆորմացիայի ուսուցչի պահանջ կա: Ասեմ, որ այլ մասնագիտություններով շատ են դիմողները, բայց ֆիզիկայի ուսուցիչ էլ գրեթե չի դիմում: 22 տարվա իմ աշխատանքային պրակտիկայի ժամանակ չի եղել դեպք, որ ֆիզիկայի մասնագետը դիմի այստեղ ուսուցիչ աշխատելու համար: Եղել են զինվորականների կանայք, բայց նրանք մշտական չեն բնակվում մեր քաղաքում: Բնագիտական առարկաներ դասավանդողների պահանջ էլ կա: Չնայած դեռ դպրոցում կա ֆիզիկայի երկու ուսուցիչ, որից մեկը ես եմ, բայց ուսուցիչների սերնդափոխության հարցը խիստ է դրված: Այսօր ֆիզիկայի մասնագիտությամբ բուհեր դիմողներն ուսուցչի համար չեն դիմում, այլ ծրագրավորման եւ բժշկության մասնագիտություն ստանալու նպատակով:
-Ասացիք, որ ակտիվ մասնակցում եք ծրագրերին, ինչը, այլ ձեռքբերումների հետ միասին, գնահատվել է լիազոր մարմնի կողմից: Կնշե՞ք, թե ինչ այլ ծրագրեր եք իրականացրել:
-Մասնակցել ենք նաեւ «Բարի գործեր» ծրագրին, դրա շրջանակներում տեղեկատվական տեխնոլոգիաների եւ համակարգչային դասասենյակը կահավորեցինք բոլոր անհրաժեշտ միջոցներով: Բոլոր առարկաներից դասաժամեր այնտեղ կարելի է անցկացնել: Յուրաքանչյուր ուսուցիչ պարտավոր է մեկ ամսվա մեջ մեկ անգամ տվյալ կաբինետում դաս անցկացնել: Մեր ունեցած որոշակի տեխնիկական հագեցվածությունը համալրեցինք նոր տեխնիկայով՝ շարժական պրոյեկտորով, համակարգչային մեծ գրատախտակով եւ համակարգիչներով: Կաբինետն ամբողջությամբ վերազինեցինք, որն այսօր լիարժեք ծառայում է իր նպատակին: 2019 թ. սեպտեմբերին էլ ամբողջովին վերանորոգեցինք եւ վերաբացեցինք դպրոցի ճաշարանը: Այն հնարավոր եղավ իրականացնել մեր քաղաքի բարերարներ Վարդուհի Սարգսյանի եւ Գեւորգ Սարգսյանի միջոցներով, որոնց երեխաները սովորում են մեր դպրոցում:
