Սակավաթիվ են այն նվիրյալները, ովքեր, անկախ հասարակական-քաղաքական փոփոխություններից, երկրում տիրող իրավիճակից ու կենսապայմանների պարտադրանքից՝ շարունակում են հավատարիմ մնալ սեփական համոզմունքներին, սկզբունքներին, մարդկային բարձր ու առաքինի իրենց կոչմանը: Իսկ երբ այս ամենին գումարվում են նաեւ ազգանվեր գործունեությունն ու վաստակը, մնում է բարեսրտորեն ու ակնածանքով վերաբերվել նման մարդկանց:
Այդպիսին է հայ լրագրության վաստակաշատ դեմքերից մեկը՝ մարտնչող Արցախում «Հայաստանի Հանրապետություն» օրաթերթի սեփական թղթակից, բանաստեղծ Դավիթ Միքայելյանը, ով վերջերս բոլորեց իր 70-ամյակը: Իսկ հոբելյանը խորհրդանշում է նաեւ վաստակի գնահատման յուրօրինակ հանգրվան, որին, ինչ խոսք, գուցեեւ հոբելյարը չի էլ սպասում: Մեր ակտիվ թղթակցի պարագայում, սակայն, դա սպասելի էր: Եվ ահա գրական-լրագրողական գործունեության հիսունամյա եւ ծննդյան յոթանասունամյակի կապակցությամբ Արցախի Հանրապետության նախագահի հրամանագրով մեր եռանդուն գրչընկերը արժանիորեն պարգեւատրվեց «Երախտագիտություն» մեդալով, որն ավելացավ «Սիրուց եւ ցավից ծնված երգեր» երգարանի համար ստացած Պետական եւ այլ մրցանակների ցանկին: Բայց նրա հոբելյանը նախանշել էր եւս մեկ՝ Հայաստանի գրողների միության «Գրական վաստակի համար» մեդալը: Ասել է թե` բարեբեր աշուն ու շնորհավորանքի եւս մեկ առիթ մարտնչող մեր երկրամասի նվիրյալ մտավորականին:
Ասենք, որ Դավիթ Միքայելյանի տեքստերով գրված երգերի թիվն անցնում է երկու տասնյակից: Իսկ երգ դառնում են սրտի ու հոգու հետ խոսող չափածո ստեղծագործությունները, քաջազունների հիշատակն ու նրանց սխրանքը հավերժացնող գործերը, որոնցով հագեցած է արցախցի բանաստեղծի պոեզիան:
Շնորհավորելով նրան վաստակի կրկնակի գնահատման ու հոբելյանի առիթով, վերստին մաղթենք նոր ձեռքբերումներ, հոբելյանական նոր հանգրվաններ ու խաղաղություն՝ իր ու մեր հերոսական, մարտնչող Արցախին…
