Արցախի Աղաձոր գյուղը փռված է Քաշաթաղի շրջանի մայր գետ Հակարիի ձախափնյա հարթության վրա՝ Բերձորից մոտ 75 կմ հարավ, Հադրութն ու Ջրականը Սյունիքին կապող խաչմերուկին։ Գյուղը նոր էր վերահայացել, որ 2000 թ. այստեղ բնակություն հաստատեց Գագիկ Խաչատրյանը կնոջ, 2 դուստրերի եւ Հակոբ որդու հետ՝ գալով ՀՀ Արարատի մարզի Դվին գյուղից։
Աղաձորում հասակ առավ Հակոբը, սովորեց ու բարձր առաջադիմությամբ ավարտեց գյուղի միջնակարգը։ Այդ ժամանակ աշխատում էի Քաշաթաղի շրջվարչակազմի կրթության, մշակույթի, սպորտի եւ երիտասարդության հարցերի վարչությունում, հաճախ էի այցելում դպրոցներ, նաեւ՝ Վարդաբացի։ Հակոբն աչքի էր ընկնում լավ սովորելով, արտասանում էր… Հետագայում դպրոցը տեղափոխվեց Աղաձոր։ Միջին ու բարձր դասարաններում դարձյալ լավ էր սովորում։ Շրջանում, Ստեփանակերտում հաճախ էին կազմակերպվում ինտելեկտուալ խաղեր, մարզամշակութային այլ միջոցառումներ, եւ Աղաձորի թիմը մշտական մասնակիցների եւ հիմնականում հաղթողների շարքում էր։ Իսկ թիմի հիմնական առաջատարը Հակոբն էր։ Դպրոցն ավարտելուց հետո ընդունվեց Երեւանի Խ. Աբովյանի անվ. պետական մանկավարժական համալսարանի պատմության ֆակուլտետ։ Ուներ ծրագրեր՝ հայրենի գյուղի դպրոցականներին ավելի լավ կրթություն տալ։ 2-րդ կուրսից՝ 2014 թ. ամռանը զորակոչվեց բանակ, հետախույզ էր։ Ծնողները հպարտ էին. հաճախ էին շնորհակալագիր ստանում հրամանատարության կողմից։ 2015 թ. մարտի 19-ին լսեցինք հետեւյալ պաշտոնական հաղորդագրությունը. «2015 թ. մարտի 19-ին, ժամը 08:30-ի սահմանում հակառակորդի հատուկ նշանակության ջոկատի ուժեղացված խումբը հարձակում է ձեռնարկել հյուսիսային (Գյուլիստանի) ուղղությամբ տեղակայված դիրքերի վրա: Շուրջ երկու ժամ տեւած մարտական գործողության արդյունքում դիրքապահ անձնակազմը եւ օգնության հասած ուժերը ստիպել են հակառակորդին մատնվել փախուստի, այնուհետեւ հետապնդելով վերջիններիս, ամբողջությամբ ոչնչացրել են խմբին` իրենց դիրքերի մատույցներում: Ցավոք, հակառակորդին դիմագրավելու ժամանակ արիաբար զոհվել են ՊԲ զինծառայողներ Հակոբ Գագիկի Խաչատրյանը (1996 թ.), Էդուարդ Գագիկի Հայրապետյանը (1995 թ.) եւ Արշակ Կարենի Հարությունյանը (1995 թ.): Նախագահ Բակո Սահակյանի մարտի 19-ին ստորագրած հրամանագրերի համաձայն՝ ԼՂՀ պետական սահմանը պաշտպանելիս ցուցաբերած արիության համար ԼՂՀ պաշտպանության բանակի N զորամասի զինծառայողներ Հակոբ Խաչատրյանը, Էդուարդ Հայրապետյանը եւ Արշակ Հարությունյանը հետմահու պարգեւատրվել են «Արիության համար» մեդալով։ Պաշտպանության բանակի եւս 4 զինծառայողներ (Էդգար Մարտիրոսյան, Սարգիս Գաբրիելյան, Գոռ Դարմանյան եւ Սամվել Հակոբյան) վիրավորվել են»:
Վիրավորված Սամվել Հակոբյանը, ցավոք, չապաքինվեց եւ նույնպես դարձավ հավերժի ճամփորդ: Հակոբի մահվան օրը տարածքի համայնքների բնակչության, շրջվարչակազմի աշխատակիցների կողմից Աղաձորում կազմակերպվեց մոմավառություն։ Եղավ առաջարկ՝ դպրոցը կոչել Հակոբ Խաչատրյանի անունով: 2015 թ. նոյեմբերի 14-ին կայացավ անվանակոչությունը։ Մինչ հերոսական նահատակությունը՝ եկել էր արձակուրդ, եւ պատմեցին, որ մորը տեսնելուց հետո շտապում էր հարազատ դպրոց եւ ուրախություն պարգեւում կրթօջախի անձնակազմին: Դասղեկ Ա. Նիկողոսյանը հիշում է, որ հանդեսների ժամանակ միշտ Հակոբն էր ընթերցում «Գնդի որդին» բանաստեղծությունը: Դպրոցի միջանցքի մի պատին Արցախյան գոյամարտի մարտիրոսների մասին պատմող լուսանկարների ու նյութերի կողքին Հակոբին նվիրված անկյունն էր՝ նրա անձնական իրերով, տետրերով, լուսանկարներով, մեկ տասնյակից ավելի պատվոգրերով ու շնորհակալագրերով, «Արիության համար» մեդալի վկայականով: Դպրոցի նախկին տնօրեն, Հակոբի պատմության ուսուցչուհի Մարո Մինասյանը ցույց է տալիս սանի պատմության տետրը, որով պարապում էին, որ Հակոբն ընդունվեր համալսարան: Մինչ պատերազմը Աղաձորի հարեւան Իշխանաձոր գյուղի դպրոցին կից բացվեց ինտերնետ-ակումբ, ԵՊՀ ռազմավարական ուսումնասիրությունների կենտրոնի առաջարկով այն նույնպես կոչվեց Հակոբի անունով:
Մարտի 28-ին կլրանա Հակոբ Գագիկի Խաչատրյանի 26 տարին, որից 7-ը նա ֆիզիկապես մեզ հետ չէ: Հերոսի շիրիմը Աղաձոր գյուղում էր՝ Արաքս եւ Հակարի գետերի միավորման տարածքում՝ Խուստուփ լեռան դիմաց: Երբ պետք է հուղարկավորեին Հակոբին, նրա հարազատները հորը հորդորում էին այդ արարողությունը կատարել Արարատի մարզում՝ Դվինում, որտեղ ծնվել էր Հակոբը։ Սակայն հայրը վճռական էր՝ իր որդին պետք է մնա Աղաձորում. թեկուզ նահատակ, բայց մնալու է սահմանապահ։ Հուղարկավորությունը կայացավ հերոսին վայել։ Սակայն եղավ Արցախյան վերջին 44-օրյա պատերազմը, եւ այսօր Աղաձորը, դպրոցը, հարեւանությամբ գտնվող հերոսի շիրիմը մնացել են գերության մեջ։ 2 քույրերի միակ եղբայրն էր՝ բոլորի սիրելին: Քույրը՝ Նաիրան, որ դպրոցի վերջին տնօրենն էր, Հակոբ է կոչել իր որդուն: «Հակոբս ապրել է ընդամենը 19 գարուն, հասցրել էր սիրված լինել հասարակության մեջ, դպրոցում, ընկերական շրջապատում, ստեղծել էր այնպիսի մարդկային փոխհարաբերություններ, որ հետ հայացք գցելով նրա անցած ճանապարհին եւ տեղի ունեցած երեւույթներին, զարգացող դեպքերին, հասկանում ես՝ նա միշտ եւ ամենուրեք իրեն պահել է արիաբար, որի շնորհիվ ունեցել է հաղթանակներ կյանքում,- եղբոր մասին գրել է Նաիրան։- Ամենաքաղցր տարիները եղբայրս անցկացնում է հավերժ զինվոր մնացած մարտիկների հետ, իսկ մեզ մնում է միայն մխիթարվել նրա շիրիմին այցելելով, նրա անունը վառ պահելով»: Զորակոչվելու օրն ավտոբուս բարձրանալիս ասել է. «Տես, մամ, ավտոբուսի առաջին աստիճանին եմ, դա նշանակում է՝ ես արդեն ձեր որդին չեմ, երկու տարի իրավունք չունեմ ձեր մասին մտածելու, ես Հայրենիքի որդին եմ»: Այսօր Գագիկ Խաչատրյանի ընտանիքը վերադարձել է Դվին, սակայն նրանք մշտապես Աղաձորում են…
2017 թ. նոյեմբերին ԵՊՀ արեւելագիտության ֆակուլտետի դեկան, «Գուրգեն Մելիքյանի՝ Քաշաթաղի բազմազավակ ընտանիքներին» հիմնադրամի նախագահ Գուրգեն Մելիքյանի Բերձորում կազմակերպած հերթական ծառատունկին մասնակից էին նաեւ Արցախի սահմանը հերոսաբար պաշտպանած, վիրավորված եւ զորացրված ուսանողներ Ռաֆայել Հովհաննիսյանը, Գեւորգ Մանուկյանը, ովքեր ապրիլյան քառօրյայի մասնակիցներ եւ «Մարտական խաչ» երկրորդ աստիճանի շքանշանակիրներ են։ Նրանց հետ էր նաեւ Գոռ Դարմանյանը։ Ծառատունկի ընթացքում զրուցեցի նորօրյա մեր հերոսների հետ: Գոռ Հրաչյայի Դարմանյանը երկար ժամանակ բուժվեց ու ծանր վիճակից դուրս եկավ։ ՀՀ նախագահի կողմից արժանացել է «Արիություն» մեդալի, իսկ Արցախի նախագահի հրամանագրով պարգեւատրվել «Մարտական խաչ» 2-րդ աստիճանի շքանշանով: Պատմեց, թե ինչպես են 2015-ի մարտի 19-ին մարտական ընկերների հետ դիմադրել թվով մի քանի անգամ առավել թշնամուն: Այնքան էին կրակել, որ ինքնաձիգների եւ գնդացիրների փողերը շիկացել էին, վառել էին տղերքի ձեռքերը։ Մեծ ցավով է հիշում մարտիրոս ընկերներին՝ Էդուարդին, Արշակին, Սամվելին ու Հակոբին, ովքեր մարտնչել էին հերոսաբար ու անմահացել։
