«Հայաստանի Հանրապետություն» օրաթերթի հարցազրույցը Ստամբուլի «Ժամանակ» օրաթերթի գլխավոր խմբագիր Արա Գոչունյանի հետ
-Պարո՛ն Գոչունյան, ստամբուլահայ մտավորականության՝ հարուստ պատմություն ունեցող «Ժամանակ» թերթն այսօր խնդիրներ ունի. ի՞նչ դժվարությունների մասին է խոսքը, ինչի՞ց են ծագել դրանք:
-Թերթի խնդիրները հիմնականում ֆինանսական, նյութական են: Բոլորս էլ հայ մամուլի իրականությունը գիտենք, մեր թերթը երբեք խոշոր ֆինանսական ռեսուրսներ չի ունեցել, բայց ունեինք նվազագույն պայմաններ: Վերջին 4-5 տարիներին հավասարակշռությունները խախտվեցին` պայմանավորված օբյեկտիվ ու սուբյեկտիվ պատճառներով: Վերջին տարիներին անորոշություն կար Թուրքիայի հայության շրջանում. պառակտում նկատվեց: Այդ ամբողջ ժամանակ մենք փորձում էինք անաչառ լինել` բոլոր կողմերին բացատրելով, որ խնդիրը լուծելու ներուժ ոչ մի կողմն իրականում չունի. խնդրի լուծումը միասնականության մեջ է: Մարդիկ մեզ սկսեցին պիտակավորել, քանի որ ինչի մասին որ զգուշացնում էինք, հաջորդ պահին իրականություն էր դառնում: Այդպես որոշեցին, որ մեր թերթը զրկեն համայնքի ֆինանսական աջակցությունից: Թերթում մանրամասնորեն լուսաբանվում են Թուրքիայի հայության իրավունքների, պետության հետ ունեցած հարաբերությունների մասին իրադարձությունները, ինչպես նաեւ մեր հայրենի Հայաստանին առնչվող հոդվածներ են տպագրվում: Պարզապես, մեր առանձնահատկությունն այն է, որ աշխատում ու ապրում ենք թուրքահայ իրականության մեջ. «Ժամանակի» բնօրրանը պոլսահայությունն է:
-Դուք նշեցիք, որ բեւեռացումների հետեւանքով զրկվեցիք համայնքի միջոցներից օգտվելու հնարավորությունից, իսկ մինչ այդ համայնքային ի՞նչ հնարավորություններ կային:
-Համայնքային կառույցներն ավանդաբար պաշտոնական ծանուցումներ են տալիս մամուլին: Սակայն ժամանակի ընթացքում աստիճանաբար այդ գործընթացը նվազում է: Դրա վրա նաեւ անմիջական ազդեցություն են ունեցել երկրի տնտեսական վիճակը, համավարակով պայմանավորված դժվարությունները, որոնց հետեւանքով եկամտի շատ լուրջ կորուստ ունեցանք: Ունենք վարձակալած երկու տարածք` խմբագրակազմի ու տպագրական աշխատանքների համար: Դրանք պահելը բավական բարդ դարձավ մեզ համար, այսինքն` հանգեցինք մի կետի, որ հաջորդ քայլն անելն այլեւս հնարավոր չէ: Այս օրհասական պահի իրավիճակին փորձում ենք ամեն գնով հաղորդ դարձնել համայնքին, որ գոնե մեր մեկ տարվա բյուջեն ապահովենք, կարողանանք աշխատել: Մենք հստակ գիտակցում ենք, որ ժամանակները փոխվում են, ու մեր թերթը պայմանական տասը տարի հետո հնարավոր է դուրս գա շրջանառությունից, սակայն նաեւ տեսնում ենք, որ դեռեւս տպագիր տարբերակի պահանջարկ կա:
-Թերթն ի՞նչ տպաքանակով է լույս տեսնում:
-Այս պահին ունենք 1000 տպաքանակ: «Ժամանակ» օրաթերթն ամենահին հայերեն օրաթերթն է, որը 114 տարի ի վեր անընդհատ լույս է տեսնում: Մենք ցանկանում ենք ժամանակակից լրատվական միջավայրին համապատասխան քայլել, իսկ դրա համար պատրաստվել է պետք, որը նաեւ ֆինանսական ռեսուրսներ է պահանջում: Ունենք պաշտոնական կայքէջ, ինչպես նաեւ սոցիալական ցանցերում ենք ներկայություն ապահովում: Մեր գործունեության մաս է նաեւ գրքերի հրատարակումը: Այսինքն` սա միայն թերթ չէ, այլեւ բազմաֆունկցիոնալ կառույց:
-Պարո՛ն Գոչունյան, որքանով հասկանալի է, Դուք ունեք նաեւ Ձեր առանձին տպարանը, որտեղ բացի թերթից նաեւ հրատարակչական գործեր էլ եք անում: Կմանրամասնե՞ք:
-Մենք հրատարակչական գործունեություն իրականացնում ենք ոչ նրա համար, որ մեր տպարանն ունենք, քանի որ այն բավական համեստ է ու միայն մեր օրաթերթը տպելու հնարավորություն է տալիս: Պետք է նշեմ, որ Ստամբուլը, լինելով մեծ քաղաք, կենտրոնական տեղամասերում չունի տպագրատներ, ուստի որեւէ բան տպելու համար կիլոմետրեր պետք է հատել: Թերթը չի սպասում. կազմվելուց հետո պետք է անմիջապես տպվի, թե չէ հետո այլեւս պիտանի չի լինի, քանի որ թերթը երեկոյան է տարածվում: Զուգահեռաբար աշխատում է նաեւ մեր կայքէջը, որը խթան է համարվում տպագիր թերթի համար: Մեր ցանկությունը հետեւյալն է` ավանդականը վերարտադրելով քայլել ժամանակին համընթաց:
-Իսկ թերթը քանի՞ էջ է ու ի՞նչ ձեւաչափով է լույս տեսնում, հատավաճա՞ռ է, թե՞ նաեւ բաժանորդագրություն կարելի է անել:
-Թերթը 4 էջ է, այլեւս փոքրացված չափով է լույս տեսնում: Ե՛վ հատավաճառ է, եւ՛ բաժանորդագրություն անելու հնարավորություն ունի, էլեկտրոնային բաժանորդագրության ձեւաչափ էլ ունենք: Սա շանս է ընձեռում սփյուռքին հասու դարձնելու մեր թերթը:
-Ինչպե՞ս եք տեսնում Ձեր օրաթերթի խնդիրների հանգուցալուծումը:
-Նախեւառաջ, պետք է կազմել ճանապարհային քարտեզ ու շարժվել դրանով: Սկզբնական շրջանում պետք է մեր հաջորդ տարվա բյուջեն ապահովենք, որպեսզի կարողանանք աշխատեցնել թերթը: Այսօր մեր մայր հայրենիքը դժվարին կացության մեջ է, եւ, իսկապես, վատ ենք զգում, որ այս օրհասական պահին նման խնդիր ենք բարձրացնում: Արեւմտահայերենով հաղորդակցվողների համար «Ժամանակ» օրաթերթի չլինելը բարոյալքիչ հանգամանք է, քանի որ նրանց համար դա ամուր հենարան է մամուլի դաշտում:
-Պարո՛ն Գոչունյան, իսկ մեր օրաթերթն ինչո՞վ կարող է նպաստել Ձեր խնդիրների լուծմանը:
-Մենք ցանկանում ենք` այս ահազանգը համատարած արձագանք գտնի. հնարավոր է՝ լինեն որոշ լծակներ, անհատներ, կառույցներ, որոնք չնայած այս հանգամանքներին` կարող են գնահատել պատմություն կերտած օրաթերթի բացառիկ նշանակությունը եւ օգնել դիմագրավելու նրա առջեւ ծառացած մարտահրավերները: Մենք բաց ենք առաջարկների ու համագործակցության համար: Շնորհակալություն:
