Թուրքիան հետեւողական քաղաքականություն է իրականացնում թյուրքական աշխարհն իր շուրջը միավորելու ուղղությամբ։ Ուշադրության կենտրոնում են Կենտրոնական Ասիայի հետխորհրդային տարածքի երկրները, որտեղ Թուրքիան ձգտում է տնտեսական, մշակութային ազդեցության լծակներով դուրս մղել Ռուսաստանին։
Այս տարվա նոյեմբերի 12-ին նախատեսվում է Ստամբուլում անցկացնել Թյուրքալեզու պետությունների համագործակցության խորհրդի հերթական (8-րդ) գագաթնաժողովը։ Թյուրքական խորհրդի անդամ երկրներն են Թուրքիան, Ղազախստանը, Ադրբեջանը, Ուզբեկստանը, Ղրղզստանը։ 2018-ի վերջից Հունգարիան կազմակերպությունում ունի դիտորդի կարգավիճակ։ 2020-ին Ուկրաինայի արտաքին գործերի փոխնախարար Էմինե Չեփարը հայտարարել էր, որ Ուկրաինան նույնպես ցանկանում է դիտորդ լինել: Նշենք, որ Թյուրքական խորհուրդը ստեղծվել է 2009 թ. հոկտեմբերի 3-ին Նախիջեւանում։
Հունիսի 29-ին Թուրքմենստանի նախագահ Գուրբանգուլի Բերդիմուհամեդովն ընդունել էր Թյուրքալեզու պետությունների (Թուրքական խորհրդի) համագործակցության խորհրդի գլխավոր քարտուղար Բաղդադ Ամրեեւին: Քննարկվել է Թուրքմենստանին կազմակերպությունում հատուկ կարգավիճակ տալու հեռանկարը, ինչպես նաեւ ներկայացվել են Թյուրքական խորհրդի հետագա ռազմավարությունը, Թյուրքական ներդրումային հիմնադրամի ստեղծման հետ կապված հարցերը եւ համագործակցության հնարավորությունները: Իսկ Ուզբեկստանը որոշում է կայացրել առաջիկայում միանալ Թյուրքալեզու երկրների խորհրդարանական վեհաժողովին (TURKPA): Այս մասին օրեր առաջ հայտարարել էր Օլի Մեջլիսի Սենատի նախագահի առաջին տեղակալ Սադիկ Սաֆաեւը Տաշքենդում TURKPA-ի պատվիրակության հետ հանդիպման ժամանակ: Թյուրքալեզու երկրների խորհրդարանական վեհաժողովը ներկայումս Թյուրքական խորհրդի հովանու ներքո է, կազմավորվել է 1998 թ. Բաքվում։
Դեռեւս մայիսի 31-ին կայացած Թյուրքական խորհրդի ղեկավարների տեսակոնֆերանսի ժամանակ ուրվագծվել էին առաջիկա անելիքները։ Նախ՝ հավանության էր արժանացել Ղազախստանի նախկին նախագահ Նուրսուլթան Նազարբաեւի՝ 2019 թ. Բաքվում հնչեցրած առաջարկը՝ կառույցը վերանվանել Թյուրքական պետությունների կազմակերպություն: Հնարավոր է՝ այդ մասով վերջնական որոշումը կայացվի նոյեմբերին կայանալիք գագաթնաժողովում։
Հաջորդը՝ կրկին Նազարբաեւի «Տրանսկասպյան միջազգային տրանսպորտային միջանցք» կամ այլ կերպ ասած՝ «Թուրանական միջանցք» ստեղծելու նախաձեռնության առաջարկն էր, որով ցանկանում են Մետաքսի ճանապարհի գաղափարը կյանքի կոչել, որը կընդգրկի ամբողջ թյուրքական աշխարհը: Աշնանը Ստամբուլում կայանալիք հանդիպմանը նախատեսվում է քննարկել մինչեւ 2030-40 թթ. միասնական շուկա ու տնտեսական համագործակցության տարածք ստեղծելու եւ ռազմավարական քայլեր մշակելու հարցերը:
Թուրքիան թյուրքական աշխարհի մաս է համարում Վրաստանի Մեսխեթիայի տարածաշրջանը։ Դեռ 2019-ին Թուրքիայի նախագահ Ռեջեփ Թայիփ Էրդողանը բանաստեղծություն էր կարդացել այն մասին, թե ինչպես են թուրքերը վերադառնալու իրենց տուն՝ դրանով իսկ բարձրաձայնելով թուրքական հավակնությունն այդ տարածաշրջանի նկատմամբ։ Նկատենք, որ նման հավակնությունները նոր չեն, մասնավորապես 2004 թ. թուրք-մեսխեթցիների «Վաթան» միության Բաքվում անցկացված համագումարի մասնակիցները խնդրանքով դիմել էին Վրաստանի իշխանություններին եւ միջազգային կազմակերպություններին, որպեսզի ապահովվի «իրենց վերադարձը հայրենի Մեսխեթիա»: Ըստ ադրբեջանական «Թուրան» գործակալության՝ նրանք նշել էին, որ Վրաստանը Եվրախորհրդի առջեւ պարտավորվել է լուծել թուրքերի վերադարձի հարցը Մեսխեթիա: Բոլորովին անսպասելի չէ, որ այս հարցը նույնպես ուղղակիորեն առնչվում է Հայաստանի ազգային անվտանգությանը, քանի որ պատմական Մեսխեթիայի տարածքը համապատասխանում է Վրաստանի ժամանակակից երեք շրջաններին՝ Ադիգենսկուն, Ախալցխային եւ Ասպինձային, որոնք Սամցխե-Ջավախքի շրջանի, ինչպես նաեւ Թուրքիայի որոշ շրջանների մասն են կազմում: Փաստացի Հայաստանը, ինչպես նաեւ Ախալցխայի հայկական գործոնն այն օղակն է, որը «խանգարում» է Թուրքիայի ծավալապաշտական ծրագրերին։ Որքանով այս իրավիճակը խոցելի է դարձնում մեզ, այնքանով էլ տարածաշրջանային գործընթացների վրա ազդեցություն ունենալու հիանալի հնարավորություն է ընձեռում մեզ՝ հայկական շահն առաջ տանելու համար։
