Հայ-ադրբեջանական սահմանին արձանագրվել են հերթական միջադեպերը: Ազերի սահմանապահ զինծառայողները մի դեպքում անչափահաս հայ գյուղացուց խոշոր եղջերավոր անասուններ էին գողացել, մյուս դեպքում փոխհրաձգություն էին հրահրել Վերին Շորժա գյուղի հարակից դիրքերում: Պաշտոնական Բաքվին բնորոշ ձեռագրով, արձանագրված վերջին դեպքերը կրկին նենգափոխվել են: ՀՀ ՊՆ-ն սահմանին հրադադարի խախտման դեպքի առիթով հայտնել էր մեկ հայ զինծառայողի եւ երկու ադրբեջանցու վիրավորման փաստի մասին: Ադրբեջանական կողմը կրկին ապատեղեկատվություն էր տարածել՝ հերքելով փոխհրաձգության եւ երկու վիրավոր ունենալու իրողությունը:
Սպասելի էր, որ իրականությունն անընդհատ աղճատող Բաքուն այս անգամ էլ իրականությունը կթաքցնի, առավել եւս, որ խոսքը իր «հաղթած զինվորների» հերթական պարտության մասին է: Ադրբեջանի վարքն արդեն չի տեղավորվում տրամաբանության որեւէ կանոնի մեջ: Վերջինս ոչ համարժեք ձեւով արդեն սկսել է հերքել նաեւ հայ զինծառայողի վիրավորման փաստը: Դժվար չէ կանխատեսելը, որ սահմանային նման միջադեպերը շարունակվելու են, եւ դրանք չկանխելու դեպքում հետեւանքները շատ ավելի լուրջ են լինելու:
Հատկանշական է, որ սահմանային միջադեպը գրանցվեց այն բանից հետո, երբ ՀԱՊԿ գլխավոր քարտուղար Ստանիսլավ Զասը հայտարարեց, որ Հայաստանի հարավում սահմանային միջադեպերը չեն մտնում ՀԱՊԿ հավաքական պաշտպանության կանոնակարգի դրույթների մեջ: «Դուք պետք է հասկանաք, որ ՀԱՊԿ ներուժն օգտագործվում է միայն ագրեսիայի՝ անդամ երկրներից մեկի վրա հարձակման դեպքում: Այստեղ գործ ունենք, փաստորեն, սահմանային միջադեպի հետ: Փառք Աստծո, զոհեր չկան, այնտեղ կրակոցներ չկան: Սա սահմանային միջադեպ է, այն պետք է լուծվի, եւ մենք կողմ ենք այն խաղաղ ճանապարհով լուծելուն»,- ասել էր նա:
Վերոնշյալ հայտարարությունից հետո Ադրբեջանը փոխհրաձգություն կազմակերպեց ՀՀ-ի հետ սահմանին, ինչն ուղղակի պատասխան է ՀԱՊԿ գլխավոր քարտուղարի այն հայտարարությանը, թե սահմանին կրակոցներ չեն եղել: Հայտարարությունից անմիջապես հետո Բաքուն ապահովեց երեք վիրավոր եւ դրանով ուղղակի ցինիկաբար արձագանքեց տարածաշրջանում հիմնական ռազմաքաղաքական դաշինքի գլխավոր քարտուղարի հայտարարություններին:
Ադրբեջանն իր այս գործելակերպով հարցականի տակ է դնում ոչ միայն ՀԱՊԿ առաքելությունը տարածաշրջանում, այլեւ ռուս խաղաղապահների մանդատը: Հավանականությունը մեծ է, որ Ադրբեջանը դրանով ակնարկում է, որ հայ-ադրբեջանական սահմանին խաղաղապահներ տեղակայելու հնարավոր սցենարի ժամանակ կցանկանար, որ այդ ուժերը միայն ռուսական խաղաղապահներից բաղկացած չլինեին:
Միանշանակ է, որ Ադրբեջանի այս եւ նախորդ բոլոր գործողություններն ուղղված են Անդրկովկասում ՌԴ-ի եւ նրա գլխավորած տարածաշրջանային ռազմական եւ քաղաքական համագործակցության ձեւաչափերի դեմ: Բաքուն հետեւողականորեն արժեզրկում է ՌԴ-ի դերակատարությունը տարածաշրջանում, չնայած մշտապես հայտարարում է հակառակի մասին: Նրա գործողությունները միանշանակ նպատակաուղղված են տարածաշրջանում իր «ավագ եղբոր»՝ Թուրքիայի դիրքերի ամրապնդմանը, եւ դրանով նա արցախյան պատերազմի ելքն իրեն նվիրելու համար պատասխան ծառայություններ է մատուցում:
Անդրկովկասում առկա ուժերի ավանդական հարաբերակցությունը պահպանելու համար Ադրբեջանի նման սադրանքների կանխման եւ կանխարգելման միջոցառումներն այլընտրանք չունեն: Այն բխում է նաեւ տարածաշրջանում խաղաղության հաստատման անհրաժեշտությունից: Ստեղծված իրավիճակում Բաքվի հետ համապատասխան «բացատրական» աշխատանքների ուշացումը կհանգեցնի տարածաշրջանային ուժերի հարաբերակցության որոշիչ փոփոխությունների՝ իրենց վտանգավոր բոլոր հետեւանքներով հանդերձ:
