Ուկրաինայում ՌԴ զինված ուժերի առաջին իսկ անհաջողությունը բավական էր, որպեսզի Ադրբեջանը պաշտպանության նախարարի մակարդակով սադրանքների դիմի ՀՀ-ի եւ Արցախի դեմ: Խարկովի շրջանում ռուսական զորքերի հետքաշմանը զուգահեռ պաշտոնական Բաքուն սկսեց դիմել իր ավանդական կեղծիքների քաղաքականությանը եւ հայ-ադրբեջանական սահմանին իրավիճակի լարմանը:
ՀՀ զինված ուժերի կողմից հրադադարի ռեժիմը խախտելու մասին ամենօրյա ռեժիմով ապատեղեկատվություն տարածելուց բացի, Ադրբեջանն անցավ գործնական սադրանքի՝ ՀՀ սահմանի արեւելյան հատվածում նշանառու կրակոցով սպանելով դիրքապահ հայ զինվորի: Ողջ գործիքակազմով հայ-ադրբեջանական սահմանին լարում հրահրելուց հետո գործի անցավ Ադրբեջանի պաշտպանության նախարարը:
Հատկանշականն այն է, որ Հասանովն արդեն խոսում է ոչ միայն Հայաստանի հետ սահմանի, այլեւ Արցախի Հանրապետության հետ շփման գծի մասին, որը հսկվում է ՌԴ խաղաղապահ զորախմբի կողմից: Այլ կերպ ասած՝ Ադրբեջանի պաշտպանության նախարարը հայտարարում է, որ Արցախ-Ադրբեջան շփման գծում չի ճանաչում ՌԴ խաղաղապահի մանդատը, եւ ինքն է խնդիրները լուծելու:
Ուկրաինայում որոշակի խնդիրների հանդիպելու առաջին իսկ դեպքում պաշտոնական Բաքվի նման պահվածքն այլ կերպ, քան իր հյուսիսային «ռազմավարական գործընկերոջը» մեջքից հարվածելու փորձ, հնարավոր չէ անվանել: Ադրբեջանի պաշտպանության նախարարի հայտարարությունը փաստացի նշանակում է, որ Ադրբեջանը ցանկացած պահի կարող է խախտել 2020 թ. նոյեմբերի 9-ի եռակողմ հայտարարության դրույթները:
Ավելորդ չէ արձանագրելը, որ Ադրբեջանի պաշտպանության նախարարի մակարդակով սադրիչ հայտարարություններ եւ գործողություններ անելով՝ Բաքուն փորձում է իրավիճակը լարել այն տարածաշրջանում, որտեղ ՌԴ տարբեր զորամիավորումներ կան՝ տարածաշրջանի կայունությունն ապահովելու հստակ առաքելությամբ: Այն, որ Ադրբեջանը ձգտում է Հարավային Կովկասում իրավիճակն ապակայունացնել, փաստում է նաեւ՝ վերջինս քաջածանոթ է Իրանի բազմակի հայտարարություններին, որ իր հյուսիսային սահմանների մոտ այլ երկրների սահմանների խախտման դեպքում կդիմի կոնկրետ գործողությունների: Հետեւաբար, Ադրբեջանի սադրիչ հայտարարությունները ոչ միայն ուղղված են Ռուսաստանին, այլեւ Իրանին:
Այստեղ ավելորդ ենք համարում նշել ՀՀ զինված ուժերի եւ Արցախի Հանրապետության պաշտպանության բանակի մարտունակության ու սահմանները պաշտպանելու վճռականության մասին: Միանշանակ է, որ հայկական զինված ուժերի՝ հետպատերազմյան շրջանում ադրբեջանական սադրիչ գործողություններին տված պատասխանները Բաքվին կստիպեն երկար մտածել մինչեւ հերթական ապակայունացնող քայլն անելը:
Պաշտոնական Բաքվի նման պահվածքում կա եւս մեկ հատկանշական միտում, որն արդեն պետք է ներկայացվի միջազգային հանրությանը: Իր վարքով Ադրբեջանը հարցականի տակ է դնում իր իսկ հայտարարած՝ Հայաստանի հետ հարաբերություններ ձեւավորելու եւ տարածաշրջանում խաղաղություն հաստատելու պատրաստակամության մասին: Տարածաշրջանում կայունության ձգտող պետությունն առաջին իսկ հնարավորության դեպքում պաշտպանության նախարարի մակարդակով չէր դիմի սադրանքների:
Ադրբեջանի ղեկավարության վերջին օրերի պահվածքը փաստում է, որ արցախյան հիմնահարցը երկարաժամկետ եւ հիմնավոր կարգավորման կարիք ունի, հակառակ դեպքում՝ Ադրբեջանը միշտ առիթ կփնտրի Հարավային Կովկասը հակամարտության գոտու վերածելու համար:
